شفیعای هروی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|اثر آفرینان}} '''شفیعای هروی، محمد''' قرن: 11 (وف 1081 ق) خطاط،...' ایجاد کرد)
 
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[اثر آفرینان]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[اثر آفرینان]]}}
  
'''شفیعای هروی، محمد'''
+
'''صنعتی ‌زاده‌ی کرمانی، عبدالحسین'''
  
قرن: 11
+
* ملیت: ایرانی
 +
* قرن: 14
  
(وف 1081 ق)
+
(1352-1275/1274 ش)، نویسنده. در شهر كرمان به دنیا آمد. از جوانى علاقه به داستان‌نویسى داشت. در حدود 1290 ش نخستین رمان تاریخى خود به نام «دام‌گستران» یا «انتقام‌خواهان مزدك» را نوشت.
  
خطاط، نقاش، مذهب و شاعر، متخلص به شفیعا مشهور به پیشوا. از سادات حسینى هرات بود و در خط شاگرد فصیحى شاعر است كه در دستگاه مرتضى قلى خان شاملو بود. شفیعا خط نسخ و نستعلیق و شكسته را خوش مى‌ نوشت و خط شكسته را به جایى رساند كه به نام وى، شفیعایى خوانده مى‌ شد و بعدها درویش عبدالمجید این خط را تكمیل كرد و به حد كمال رساند.
+
ماخالسكى، صنعتى‌زاده را پدر رمانهاى تاریخى ایران نامیده است. وى سرانجام در پاریس درگذشت. از دیگر آثارش: «سلحشور»؛ «رستم در قرن بیست و دوم»؛ «داستان مانى نقاش»؛ «سیاه‌پوشان»، داستان ابوسملم خراسانى؛ «مجمع دیوانگان».
 
 
وى همچنین در شعر و ادب و نقاشى و تذهیب و استادى بى‌ مانند بود. سفرى به [[هند]] كرد و در بازگشت مدتى در اصفهان بسر برد و در دربار شاه عباس دوم خوشنویس مقرر و موظف بود، چنانكه در بعضى قطعات عباسى رقم كرده است. سپس به هرات رفت و در سن هشتاد و پنج سالگى در مشهد درگذشت. قطعاتى با رقم «محمدشفیع الحسینى» دیده شده كه در شیوه‌ى قدرت همانند خط شفیعا است و تاریخ 1092 و 1116 و 1124 و 1128 دارد و ممكن است كه محمد شفیع الحسینى دیگرى نیز پس از مرگ شفیعا وجود داشته كه درست در خط شفیعایى همسنگ و برابر شفیعا بوده است.
 
 
 
از شفیعا، قطعه‌ اى مانده كه در تاریخ وفات پدر خود سروده و به لوح مزارش، به خط نستعلیق ممتاز مكتوب نموده و رقم «كتبه العبد خادم المساكین محمدشفیع ابن میرحسن الحسینى 1042 ه» دارد.
 
 
 
از دیگر آثار وى: یك قطعه از مرقع، به قلم سه دانگ و نیم دودانگ و كتابت جلى خوش، با رقم: «كتبه العبد المذنب محمدشفیع»؛ یك قعطه به قلم پنج دانگ و كتابت متوسط با رقم: «كتبه الحقیر محمدشفیع الهروى»؛ یك قطعه به قلم نیم دودانگ و نیم دودانگ خوش، با رقم: «مشقه العبد محمدشفیع غفر ذنوبه» و «مشقه العبد محمد شفیع».
 
  
 
==منابع==
 
==منابع==
* [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج3، ص323.
+
* [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج4، ص58.
 
 
[[رده:خطاطان]]
 
[[رده:نقاشان]]
 
[[رده:تذهیب کاران]]
 
[[رده:شعرا]]
 

نسخهٔ ‏۱۲ سپتامبر ۲۰۱۳، ساعت ۰۷:۱۹

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


صنعتی ‌زاده‌ی کرمانی، عبدالحسین

  • ملیت: ایرانی
  • قرن: 14

(1352-1275/1274 ش)، نویسنده. در شهر كرمان به دنیا آمد. از جوانى علاقه به داستان‌نویسى داشت. در حدود 1290 ش نخستین رمان تاریخى خود به نام «دام‌گستران» یا «انتقام‌خواهان مزدك» را نوشت.

ماخالسكى، صنعتى‌زاده را پدر رمانهاى تاریخى ایران نامیده است. وى سرانجام در پاریس درگذشت. از دیگر آثارش: «سلحشور»؛ «رستم در قرن بیست و دوم»؛ «داستان مانى نقاش»؛ «سیاه‌پوشان»، داستان ابوسملم خراسانى؛ «مجمع دیوانگان».

منابع