سید محمد شهشهانی

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon-computer.png
محتوای فعلی مقاله یکی از پایگاه های معتبر متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

سيد محمد فرزند عبد الصمد اصفهانی، معروف به شهشهانی یکی از علما و مشاهير بزرگ مکتب ما در قرن سيزدهم هجری بود. شهشهانی فقيهی مجتهد، اديبی شاعر و دانشمندی جامع بود. در فقه و اصول، ادبيات عجم و عرب، نظم و نثر تبحر و مهارت داشت. سنوات عمر او در شهر اصفهان سپری شد. و در آغاز کار مدتها از محضر سيد محمد مجاهد در عتبات استفاده نمود و سپس در حوزه اصفهان از حضور حاجی کرباسی و حجة الاسلام به مقام اجتهاد و استادی رسيد و خود سالها در اصفهان به کرسی تدريس فقها نشست و علمائی بزرگوار از محضرش برخاستند. شهشهانی از جمله اساتيد صاحب روضات است که علامه خوانساری ضمن تجليل از مقام علمی و کمالات اخلاقی او می نويسد: حوزه تدريس فقها و زعامت و افتای شيعيان به وی منتهی شد. شهشهانی مراتب علمی و تسلط فقهی خويش را در کتب عروة الوثقی و غاية القصوی به اثبات رسانيد. (کتب مزبور در فقه و اصول است) و شاهکار ادبی و فقهی او در منظومه ای که متجاوز از صد هزار بيت است نمايان می باشد. همچنين آثاری به نام شرح کبير (انوار رياض) و منظومه در مقتل و مراثی اهل بيت نيز به رشته تحرير برد و در اواخر قرن سيزدهم پس از عمری خدمت به اسلام و مسلمين در شهر اصفهان وفات نمود و به تخت فولاد مدفون شد.

منبع

سایت شعائر