سوره طارق/متن و ترجمه

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۸ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۰۵ توسط Aghajani (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو


Quran1.jpg
درباره سوره طارق (86)
آیات سوره طارق
فهرست قرآن
پخش و دانلود ترتیل سوره (پرهیزگار)



سورة الطارق
(ترجمه حسین انصاریان)

برای مشاهده ترجمه ها و تفسیرهای هر آیه روی آن کلیک کنید.

1

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ ﴿١﴾

به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی

سوگند به آسمان و به چیزی که در شب پدیدار می شود؛ (۱)

2

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ ﴿٢﴾

و تو چه می دانی چیزی که در شب پدیدار می شود، چیست؟ (۲)

3

النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿٣﴾

همان ستاره درخشانی است که پرده ظلمت را می شکافد. (۳)

4

إِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ ﴿٤﴾

هیچ کس نیست مگر اینکه بر او نگهبانی است. (۴)

5

فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿٥﴾

پس انسان باید با تأمل بنگرد که از چه چیز آفریده شده است؟ (۵)

6

خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ ﴿٦﴾

از آبی جهنده آفریده شده است؛ (۶)

7

يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿٧﴾

[آبی که] از صلب مرد و از میان استخوان های سینه زن بیرون می آید. (۷)

8

إِنَّهُ عَلَىٰ رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿٨﴾

بی تردید خدا بر بازگرداندن انسان [پس از مرگش] تواناست، (۸)

9

يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿٩﴾

روزی که رازها فاش می شود. (۹)

10

فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿١٠﴾

پس انسان را [در آن روز در برابر عذاب] نه نیرویی است و نه یاوری. (۱۰)

11

وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿١١﴾

سوگند به آسمان که دارای باران فراوان و پرریزش است. (۱۱)

12

وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿١٢﴾

و سوگند به زمین که [برای جوشیدن چشمه ها و کشت و زرع و روییدن نباتات] دارای شکاف است. (۱۲)

13

إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿١٣﴾

بی تردید که این قرآن، سخنی جداکننده [میان حق و باطل] است (۱۳)

14

وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿١٤﴾

و آن هرگز شوخی نیست. (۱۴)

15

إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا ﴿١٥﴾

آنان همواره [برای خاموش کردن نور حق] حیله می کنند (۱۵)

16

وَأَكِيدُ كَيْدًا ﴿١٦﴾

و من [هم در برابر آنان] چاره و تدبیری [مناسب] می کنم. (۱۶)

17

فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا ﴿١٧﴾

پس کافران را مهلت ده و مدت اندکی آنان را در این حالی که هستند، واگذار. (۱۷)