رضی الدین خوانساری: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{مدخل دائرة المعارف|[[اثر آفرینان]]}} | {{مدخل دائرة المعارف|[[اثر آفرینان]]}} | ||
| − | ''' | + | '''رضی الدین محمد بن حسین خوانساری''' (م، ۱۱۱۳ ق)، عالم، [[فقیه]]، متکلم و شاعر قرن ۱۲ هجری است. رضی الدین، برادر کوچکتر [[آقا جمال خوانساری|آقا جمال خوانسارى]] است و هر دو به نام محمد نامیده شده‌اند و هر دو در [[اصفهان]] نشو و نما یافتند. وى قبل از برادرش در جوانى درگذشت. او از کسانى است که حکم شاه سلطان حسین صفوی را در نهى از منکرات امضاء کرد. |
| + | ==تحصیلات== | ||
| + | رضی الدین محمد نزد پدر بزرگوارش [[آقا حسین خوانساری|محقق خوانساری]] و دایی دانشمندش ملا محمدباقر خوانساری علم آموخت. | ||
| − | + | همچنین آقا خلیل اصفهانی قاینى از شاگردان ایشان می باشد. | |
| + | ==تألیفات== | ||
| + | برخی از آثار وى عبارتند از: | ||
| − | + | * «المائده السماویه» یا «الاطعمه و الاشربه» که براى شاه سلیمان صفوى به زبان فارسى تألیف کرد، این کتاب متمم «مشارق الشموس فى شرح الدروس» پدرش [[آقا حسین خوانساری|آقا حسین خوانسارى]] است. | |
| + | * «شرح حدیث البیضه» که در «[[الکافی (کتاب)|کافى]]» آمده است، در احوال سفرا و کیفیت غیبت به زبان فارسى که آن را به نام شاه سلطان حسین صفوى نوشت. | ||
| + | * «شرح کتاب الصوم و الاعتکاف» از «شرح الدورس». | ||
| − | + | == وفات == | |
| + | مرحوم رضی الدین محمد خوانساری در سال ۱۱۱۳ قمری در [[اصفهان]] دار فانی را وداع گفت و در تکیه خوانساری های قبرستان [[تخت فولاد]] به خاک سپرده شد. | ||
| − | + | ==منابع== | |
| + | |||
| + | *[[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج۲، ص۳۴۵. | ||
| − | |||
| − | |||
[[رده:شعرای پارسی گو]] | [[رده:شعرای پارسی گو]] | ||
[[رده:شعرای پارسی گوی قرن یازدهم]] | [[رده:شعرای پارسی گوی قرن یازدهم]] | ||
نسخهٔ ۲ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۲۹
رضی الدین محمد بن حسین خوانساری (م، ۱۱۱۳ ق)، عالم، فقیه، متکلم و شاعر قرن ۱۲ هجری است. رضی الدین، برادر کوچکتر آقا جمال خوانسارى است و هر دو به نام محمد نامیده شده‌اند و هر دو در اصفهان نشو و نما یافتند. وى قبل از برادرش در جوانى درگذشت. او از کسانى است که حکم شاه سلطان حسین صفوی را در نهى از منکرات امضاء کرد.
تحصیلات
رضی الدین محمد نزد پدر بزرگوارش محقق خوانساری و دایی دانشمندش ملا محمدباقر خوانساری علم آموخت.
همچنین آقا خلیل اصفهانی قاینى از شاگردان ایشان می باشد.
تألیفات
برخی از آثار وى عبارتند از:
- «المائده السماویه» یا «الاطعمه و الاشربه» که براى شاه سلیمان صفوى به زبان فارسى تألیف کرد، این کتاب متمم «مشارق الشموس فى شرح الدروس» پدرش آقا حسین خوانسارى است.
- «شرح حدیث البیضه» که در «کافى» آمده است، در احوال سفرا و کیفیت غیبت به زبان فارسى که آن را به نام شاه سلطان حسین صفوى نوشت.
- «شرح کتاب الصوم و الاعتکاف» از «شرح الدورس».
وفات
مرحوم رضی الدین محمد خوانساری در سال ۱۱۱۳ قمری در اصفهان دار فانی را وداع گفت و در تکیه خوانساری های قبرستان تخت فولاد به خاک سپرده شد.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج۲، ص۳۴۵.
