منابع و پی نوشتهای ضعیف
جامعیت مقاله متوسط
مقاله بدون شناسه یا دارای شناسه ضعیف است
عنوان بندی ضعیف
کیفیت پژوهش متوسط است
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

راغب اصفهانی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (Zamani صفحهٔ ابوالقاسم حسین راغب اصفهانی را به راغب اصفهانی منتقل کرد)
(پروژه3: سنجش کیفی)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[اثر آفرینان]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[اثر آفرینان]]}}
  
'''''ابوالقاسم حسین راغب اصفهانی'''''
+
==ابوالقاسم حسین راغب اصفهانی==
  
 
قرن: 5.
 
قرن: 5.
سطر ۱۳: سطر ۱۳:
 
==منابع==
 
==منابع==
 
* [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج3، ص82.
 
* [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج3، ص82.
 +
{{سنجش کیفی
 +
|سنجش=شده
 +
|شناسه= ضعیف
 +
|عنوان بندی مناسب= ضعیف
 +
|کفایت منابع و پی نوشت ها= ضعیف
 +
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
 +
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
 +
|جامعیت= متوسط
 +
|رعایت اختصار= خوب
 +
|سیر منطقی= خوب
 +
|کیفیت پژوهش= متوسط
 +
|رده=دارد
 +
}}
  
 
[[رده:ادیبان]]
 
[[رده:ادیبان]]

نسخهٔ ‏۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۰۴

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


ابوالقاسم حسین راغب اصفهانی

قرن: 5.

وفات: (ح 502 ق)

ادیب، لغوى، شاعر، مفسر، محدث، متكلم، حكیم و فقیه شافعى/ معتزلى. اهل اصفهان و ساكن بغداد بود. وى را همتا و قرین امام محمد غزالى مى‌دانند. به گفته‌ى كاتب چلبى، غزالى كتاب «الذریعه» او را از خود جدا نمى‌كرد و آن را به خاطر نفاستش مى‌ستود. بعضى از علما به استناد این كه او از اهل‌ بیت علیهم السلام بسیار روایت كرده و از امیرالمومنین على بن ابیطالب علیه السلام فقط با عبارت امیرالمومنین علیه السلام تعبیر مى‌كند، او را شیعه خوانده‌اند ولى فخر رازى در «تاسیس التقدیس» او را از ائمه اهل سنت مى‌شمارد.

صاحب «روضات الجنات» به نقل از «تاریخ اخبار البشر» سال وفات وى را 565 ق ذكر كرده است. از آثار وى: «تحقیق البیان فى تاویل القرآن»؛ «تفسیر القرآن»، معروف به «جامع التفاسیر» یا «جامع التفسیر» كه بیضاوى تفسیر خویش را از آن اخذ كرده؛ «الذریعه الى مكارم الشریعه»، در علوم اخلاق و پندهاى نیكو؛ «المفردات فى غریب القرآن» یا «مفردات الفاظ القرآن»؛ «افانین البلاغه»؛ «اخلاق الراغب»؛ «رساله فى فوائد القرآن»؛ «المعانى الاكبر»؛ «الایمان والكفر»؛ «تفصیل النشأتین و تحصیل السعادتین»، در معرفت نفس؛ «درة التاویل فى متشابه التنزیل»؛ «محاضرات الادباء و محاورات الشعراء والبلغاء» در نوادر حكم و حكایات كه محمدصالح قزوینى آن را با عنوان «النوادر» به فارسى ترجمه كرده است.

منابع