|
|
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | {{بخشی از یک کتاب}}
| + | #REDIRECT [[خزیمة بن ثابت]] |
| − | | |
| − | | |
| − | | |
| − | | |
| − | '''منبع:'''ترجمه [[نهج البلاغه]]، صفحه 495
| |
| − | | |
| − | '''نویسنده:''' دكتر شهيدى
| |
| − | | |
| − | خزيمه پسر ثابت انصارى در [[جنگ بدر]] و جنگ هاى ديگر شركت داشت، و در صفين پس از [[عمار یاسر]] [[شهيد]] شد. و [[اميرالمؤمنين]] علیه السلام پس از شهادت او فرمود: «اين اخوانى الذين ركبوا الطريق و مضوا على الحق اين عمار؟ و اين ابن التيهان؟ و اين ذوالشهادتين؟ و اين نظراؤهم من اخوانهم الذين تعاقدوا على المنيه و ابرد برؤسهم الى الفجرة قال ثم ضرب بيده على الحيته الشريفه الكريمه فاطال البكاء ثم قال عليه السلام: اوه على اخوانى الذين تلوا القرآن فاحكموه و تدبروا الفرض فاقاموه احيوا السنه و اماتوا البدعة. دعوا للجهاد فاجابوا، و وثقوا بالقائد فاتبعوه».
| |
| − | | |
| − | يعنى: «كجايند برادران من كه راه حق را سپردند، و با حق رخت به خانه آخرت بردند؟ كجاست عمار؟ كجاست پسر تيهان؟ و كجاست ذوالشهادتين؟ و كجايند همانندان ايشان از برادران شان كه با يكديگر به مرگ پيمان بستند و سر هاى آنان را به فاجران هديه كردند؟ (پس دست به ريش مبارك خود گرفت و زمانى دراز گريست، سپس فرمود:) دريغا! از برادرانم كه [[قرآن]] خواندند، و در حفظ آن كوشيدند. واجب را بر پا كردند، پس از آن كه در آن انديشيدند سنت را زنده كردند و بدعت را مي راندند. به [[جهاد]] خوانده شدند و پذيرفتند. به پيشواى خود اعتماد كردند و در پى او رفتند.
| |
| − | | |
| − | [[رسول خدا]] گواهى او را در حد گواهى دو تن دانست. چنان بود كه رسول خدا از عربى اسبى خريده بود عرب انكار كرد پيامبر فرمود: «خزيمة گواهى مى دهى؟»
| |
| − | | |
| − | گفت: «نه، ليكن دانستم كه تو اسب را خريده اى. تو را بدان چه از خدا آورده اى تصديق مى كنم، چگونه در اين معامله راستگو ندانيم ».
| |
| − | | |
| − | پيامبر فرمود: «گواهى تو، گواهى دو مرد است.»
| |
