دعوتنامه کوفیان به امام حسین علیه السلام: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه را خالی کرد)
سطر ۱: سطر ۱:
 +
{{نیازمند ویرایش فنی}}
 +
مردم کوفه پس از اطلاع از مرگ معاویه و عدم بیعت امام حسین علیه السلام با یزید و رفتنش به مکه، نامه‌ها و نماینده‌هایی جهت یاری و دعوت از امام علیه السلام به مکه گسیل داشتند که مضمون آنها به این شرح است:
 +
 +
« بسم الله الرحمن الرحیم
  
 +
این نامه‌ای از سلیمان بن صرد خزاعی و مسیب بن نجبه و رفاعة بن شداد بجلی و حبیب مظاهر و شیعیان با ایمان او و مسلمانان کوفه به حسین بن علی علیه السلام است.
 +
 +
درود بر تو! خدایی را که هیچ کس جز او شایسته پرستش نیست، برای وجود تو سپاس می‌گوییم. خدایی را که دشمن ستمکار و سرکش شما را درهم شکست و نابود کرد، می‌ستاییم. دشمنی که بر این امت یورش برده، خلافت بر آنان را به زور ربوده، اموال آنان را گرفته و بدون رضایت آنان، خود را فرمانروای آنان کرده بود. او نیکان و بزرگان را کناری نهاده و بدکاران و اشرار را بر جای آنها نشانده و اموال خدا را به دست گردنکشان و ثروتمندان داده بود. لعنت و نابودی بر او باد، همچنان‌که قوم ثمود لعنت و نابود شدند.
 +
 +
به‌راستی که ما پیشوایی نداریم. پس به سوی ما بشتاب! امید است که خداوند به وسیله تو ما را گرد حق جمع کند. نعمان بن بشیر، فرماندار یزید و نماینده بنی امیه، در قصر فرمانداری است ولی ما در روزهای جمعه و عید با او نماز نمی‌خوانیم. اگر بدانیم که به سوی ما حرکت کرده‌ای، او را از شهر کوفه بیرون خواهیم کرد و اگر خدا بخواهد به شام خواهیم فرستاد.»
 +
 +
این نامه را عبدالله بن مسمع همدانی (1) و عبدالله بن وال (2) در روز دهم ماه رمضان در مکه به دست امام رساندند.
 +
 +
مردم کوفه دو روز پس از فرستادن آن نامه، نامه‌های دیگری به وسیله قیس بن مسهر صیداوی و عبدالله و عبدالرحمن، پسران شداد ارحبی، و عمارة بن عبدالله سلولی که رویهم‌رفته حدود 150 عدد می‌شد، برای امام فرستادند که هر یک از آنها از طرف یک یا دو یا چهار نفر بود. پس از دو روز دیگر، باز هانی بن هانی سبیعی و سعید بن عبدالله حنفی را با نامه‌ای به مضمون زیر به جانب امام فرستادند:
 +
 +
« بسم الله الرحمن الرحیم
 +
 +
این نامه‌ای است به حسین بن علی علیه السلام از طرف شیعیان مؤمن و مسلمان او: پس از حمد و ثنای پروردگار، به سرعت به نزد ما بشتاب؛ زیرا مردم چشم به راه تو هستند و اندیشه‌ای جز تو ندارند. پس بشتاب، بشتاب، بشتاب، والسلام.»
 +
آن گاه شبت بن ربعی و حجار بن ابجر و یزید بن رویم و عروة بن قیس و عمرو بن حجاج زیبدی و محمد بن عمرو تیمی نامه‌ی دیگری به این مضمون برای امام نوشتند:
 +
 +
« پس از حمد و ثنای پروردگار؛ همانا باغ‌ها سرسبز شده و میوه‌ها رسیده است. پس هرگاه می‌خواهی به سوی لشگر فراوان و مجهزی که برای یاریت آمده است، بشتاب!»
 +
 +
نامه‌رسان‌ها و فرستادگان یکی پس از دیگری نزد امام حسین علیه السلام می‌رفتند و امام از آنها از حال مردم کوفه می‌پرسید. سرانجام امام نامه‌ای به کوفیان نوشت و به دست هانی بن هانی و سعید بن عبدالله که آخرین فرستاده مردم کوفه بودند، داد تا به کوفه ببرند.
 +
 +
پی نوشت ها:
 +
 +
1 ـ« عبدالله بن مسمع همدانی سبعی » از مبارزان بنام نهضت توابین بوده است.
 +
2 ـ« عبدالله بن وال » از اشراف کوفه و از جمله فقها و عباد بوده است. او نیز از توابین است که در « عین الورد » با سلیمان بن صرد به شهادت رسید.
 +
 +
 +
== منابع: ==
 +
 +
 +
    ارشاد مفید، ج 2، ص 34
 +
    بحارالانوار، ج 44، ص 333
 +
    نفس المهموم، ص 569
 +
    ابصار العین
 +
 +
 +
== منبع ==
 +
نامه های کوفیان به امام حسین علیه السلام، دانشنامه رشد
 +
 +
[[رده:واقعه عاشورا]]

نسخهٔ ‏۶ ژانویهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۰۸:۱۲

مردم کوفه پس از اطلاع از مرگ معاویه و عدم بیعت امام حسین علیه السلام با یزید و رفتنش به مکه، نامه‌ها و نماینده‌هایی جهت یاری و دعوت از امام علیه السلام به مکه گسیل داشتند که مضمون آنها به این شرح است:

« بسم الله الرحمن الرحیم

این نامه‌ای از سلیمان بن صرد خزاعی و مسیب بن نجبه و رفاعة بن شداد بجلی و حبیب مظاهر و شیعیان با ایمان او و مسلمانان کوفه به حسین بن علی علیه السلام است.

درود بر تو! خدایی را که هیچ کس جز او شایسته پرستش نیست، برای وجود تو سپاس می‌گوییم. خدایی را که دشمن ستمکار و سرکش شما را درهم شکست و نابود کرد، می‌ستاییم. دشمنی که بر این امت یورش برده، خلافت بر آنان را به زور ربوده، اموال آنان را گرفته و بدون رضایت آنان، خود را فرمانروای آنان کرده بود. او نیکان و بزرگان را کناری نهاده و بدکاران و اشرار را بر جای آنها نشانده و اموال خدا را به دست گردنکشان و ثروتمندان داده بود. لعنت و نابودی بر او باد، همچنان‌که قوم ثمود لعنت و نابود شدند.

به‌راستی که ما پیشوایی نداریم. پس به سوی ما بشتاب! امید است که خداوند به وسیله تو ما را گرد حق جمع کند. نعمان بن بشیر، فرماندار یزید و نماینده بنی امیه، در قصر فرمانداری است ولی ما در روزهای جمعه و عید با او نماز نمی‌خوانیم. اگر بدانیم که به سوی ما حرکت کرده‌ای، او را از شهر کوفه بیرون خواهیم کرد و اگر خدا بخواهد به شام خواهیم فرستاد.»

این نامه را عبدالله بن مسمع همدانی (1) و عبدالله بن وال (2) در روز دهم ماه رمضان در مکه به دست امام رساندند.

مردم کوفه دو روز پس از فرستادن آن نامه، نامه‌های دیگری به وسیله قیس بن مسهر صیداوی و عبدالله و عبدالرحمن، پسران شداد ارحبی، و عمارة بن عبدالله سلولی که رویهم‌رفته حدود 150 عدد می‌شد، برای امام فرستادند که هر یک از آنها از طرف یک یا دو یا چهار نفر بود. پس از دو روز دیگر، باز هانی بن هانی سبیعی و سعید بن عبدالله حنفی را با نامه‌ای به مضمون زیر به جانب امام فرستادند:

« بسم الله الرحمن الرحیم

این نامه‌ای است به حسین بن علی علیه السلام از طرف شیعیان مؤمن و مسلمان او: پس از حمد و ثنای پروردگار، به سرعت به نزد ما بشتاب؛ زیرا مردم چشم به راه تو هستند و اندیشه‌ای جز تو ندارند. پس بشتاب، بشتاب، بشتاب، والسلام.» آن گاه شبت بن ربعی و حجار بن ابجر و یزید بن رویم و عروة بن قیس و عمرو بن حجاج زیبدی و محمد بن عمرو تیمی نامه‌ی دیگری به این مضمون برای امام نوشتند:

« پس از حمد و ثنای پروردگار؛ همانا باغ‌ها سرسبز شده و میوه‌ها رسیده است. پس هرگاه می‌خواهی به سوی لشگر فراوان و مجهزی که برای یاریت آمده است، بشتاب!»

نامه‌رسان‌ها و فرستادگان یکی پس از دیگری نزد امام حسین علیه السلام می‌رفتند و امام از آنها از حال مردم کوفه می‌پرسید. سرانجام امام نامه‌ای به کوفیان نوشت و به دست هانی بن هانی و سعید بن عبدالله که آخرین فرستاده مردم کوفه بودند، داد تا به کوفه ببرند.

پی نوشت ها:

1 ـ« عبدالله بن مسمع همدانی سبعی » از مبارزان بنام نهضت توابین بوده است. 2 ـ« عبدالله بن وال » از اشراف کوفه و از جمله فقها و عباد بوده است. او نیز از توابین است که در « عین الورد » با سلیمان بن صرد به شهادت رسید.


منابع:

   ارشاد مفید، ج 2، ص 34
   بحارالانوار، ج 44، ص 333
   نفس المهموم، ص 569
   ابصار العین 


منبع

نامه های کوفیان به امام حسین علیه السلام، دانشنامه رشد