دعای توسل

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۵ اوت ۲۰۱۲، ساعت ۰۵:۱۹ توسط Saeed zamani (بحث | مشارکت‌ها) (تعیین رده)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

معنای توسل

توسّل ، واسطه قرار دادن امور خیر و افراد صالح مقرب درگاه الاهی برای بر آورده شدن درخواست و اجابت دعا. توسل در لغت به معنای انجام دادن کاری برای تقرب به یک چیز یا شخص است و در اصطلاح به این معناست که انسان در هنگام دعا و استغاثه ، به درگاه الاهی چیزی عرضه کند که واسطة پذیرش توبه و اجابت دعای او و بر آورده شدنِ درخواستش باشد، مانند صفات و اسمای الاهی یا نام پیامبر اکرم و دعای آن حضرت یا نام اولیای عظیم الشأن و فرشتگان . [۱]

سند دعا

دعای توسل یکی از ادعیه مشهور شیعه است. شیخ عباس قمی در کتاب مفاتیح الجنان سند دعا را اینگونه ذکر می کند:

علاّمه مجلسى رحمة اللّه فرموده است:در بعضى از كتابهاى معتبر از محمّد بن بابويه نقل كرده‌اند كه اين دعا را از امامان عليهم السّلام روايت كرده و گفته است:در هيچ امرى آن را نخواندم مگر آنكه به زودى اثر اجابت آنرا يافتم.

پیوست

دعای توسل/متن دعا

پانویس

  1. جعفر سبحانی، توسل، دائره المعارف بزرگ اسلامی