خالد بن ولید

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

خالد بن وليد بن مغيره از اشراف قريش و از نقش آفرينان سپاه شرك در غزوه بدر، اُحُد و خندق و از اسلام آورندگان سال هشتم هجرت بود. برخى مفسّران، مقصود از «غمّاً بغَمٍّ» در آيه 153 آل عمران (3) را تسلّط و چيرگى خالد بر سپاه اسلام در نبرد اُحُد دانسته اند. بنا به نقل برخى مفسّران آيه 36 زمر (39) پس از درنگ خالد در اجراى دستور پيامبراكرم(صلى الله عليه وآله) براى نابودى بت مورد پرستش مشركان نازل شد و عدم ترس از غير خدا را گوشزد نمود.

نيز در پى پرسش خالد از رسول خدا(صلى الله عليه وآله)مبنى بر وصول مطالبات ربوى پدرش از طايفه ثقيف آيه 278 بقره (2) نازل شد و خداوند مردم را به شدّت از اين كار نهى كرد.

منابع

فرهنگ قرآن، جلد 12، صفحه 268 .