توسل به اهل بیت علیهم السلام: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۲۰: سطر ۲۰:
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:اعتقادات]]
 
[[رده:اعتقادات]]
 +
[[رده:احکام عبادی]]

نسخهٔ ‏۱۱ اوت ۲۰۱۲، ساعت ۰۵:۵۰

توسل عبارت است از وسیله جستن جهت تقرب به خداوند متعال كه در قرآن كریم بدان امر شده است.[۱] وسیله، چیزى است كه متوسل شونده با آن به مقصود خود دست مى‌یابد.

انواع وسیله:

آنچه كه موجب تقرب بنده به خداوند گردد - كه در قرآن‌ از آن به «باب» نیز تعبیر شده است «و أتوا البیوت من أبوابها»[۲] - وسیله شمرده مى‌شود؛ از اعمال صالح گرفته تا اسماء الهى، معصومان علیهم‌السلام، عالمان ربّانى، مؤمنان كامل و آنچه نزد خداوند داراى قداست و عظمت است مانند قرآن كریم و تربت سیدالشهدا علیه‌السلام.[۳]

حكم:

توسل به آنچه كه از نظر شرع یا عقل موجب تقرب به خداوند مى‌گردد - به ویژه توسل به رسول خدا صلى الله علیه و آله و ائمه اطهار علیهم‌السلام به خصوص امام زمان عجل الله تعالى فرجه الشریف - امرى مطلوب و مستحب[۴] و مورد توصیه قرآن كریم است.[۵]

در روایات رسیده از ائمه علیهم‌السلام آمده است: مراد از «وسیله» در آیه شریفه «وَابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ»[۶] ما هستیم[۷] و ماییم «ابواب» خداوند[۸] و ماییم اسماء حسناى الهى كه خداوند به بندگانش امر كرده[۹] او را بدان‌ها بخوانند.[۱۰]

پانویس

  1. سوره مائده/ 35.
  2. سوره بقره/ 189.
  3. تفسیر الصافى، ج2، ص33.
  4. كشف الغطاء، ج3، ص500.
  5. سوره مائده/ 35؛ سوره بقره/ 189.
  6. سوره مائده/ 35.
  7. دلائل الإمامة/ 114.
  8. تفسیر عیاشى، ج1، ص86.
  9. سوره اعراف/ 180؛ سوره اسراء/ 110.
  10. تفسیر عیاشى ج2، ص42.

منابع

جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد ‌2، ص 663