بهجت شاعر: تفاوت بین نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۳۹

این صفحه مدخلی از دانشنامه جهان اسلام است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

«میرزا ایوب بَهجَت»، شاعر فارسی سرا و خوشنویس تاجیک اواخر سده دوازدهم هجری است. سال تولد و مرگ بهجت بدرستی معلوم نیست. پدرش مُشرِف اِسفره ای شاعر و خوشنویس بود.

بهجت در مدرسه «خانِ» شهر خوقند تحصیل کرد. وی شاعر نامدار روزگار محمدعمرخان، والی خوقند (۱۱۶۶ـ۱۲۰۱ ق) بود و از اعضای فعّال انجمن ادبی او به شمار می رفت. والی خوقند خود به فارسی و ترکی شعر می سرود و «امیری» تخلص می کرد. در عهد وی، محفل ادبی خوقند پررونق بود و با محیط ادبی بخارا رقابت داشت.

سلطانُف، پژوهشگر زندگی و آثار بهجت، ۱۱۶ غزل و قصیده و یک مخمّس او را از جُنگها و تذکره ها گرد آورده که این نشان دهنده مهارت بهجت در سخنوری است.

زبان شعر بهجت ساده و روان است و عشق، پند و اندرز، توصیف طبیعت و شکایت از اوضاع و احوال موضوعهای اصلی شعر او به شمار می آید.

منابع

"بهجت"، دانشنامه جهان اسلام، رحیم مسلمانیان قبادیانی.

@@ سطر ۱: / سطر ۱: @@
-{{نیازمند ویرایش فنی}}
 {{مدخل دائرة المعارف|دانشنامه جهان اسلام}}
-بَهجَت ، میرزاایوب ، شاعر فارسی سرای و خوشنویس تاجیک اواخر سدة دوازدهم . سال تولد و مرگش بدرستی معلوم نیست . پدرش مُشرِف اِسفره ای ، شاعر و خوشنویس ، بود. بهجت در مدرسة «خانِ» شهر خوقند تحصیل کرد  <ref> د.تاجیکی ، ج 1، ص 441؛ </ref> <ref> قس  دایرة المعارف ادبیات و هنر تاجیک، ج 1، ص 258 </ref> که مدرسة مذکور را به اشتباه در شهر خجند دانسته است . وی شاعر نامدار روزگار محمدعمرخان ، والی خوقند (1166ـ1201/ 1787ـ1822)، بود و از اعضای فعّال انجمن ادبی او به شمار می رفت<ref>  رجوع کنید به واضح بخارایی ، ص 36؛ </ref> <ref> عینی ، ص 226؛ </ref> <ref> حبیب زاده ، ص 100. </ref> والی خوقند خود به فارسی و ترکی شعر می سرود و «امیری »[[ تخلّص]] می کرد، در عهد وی محفل ادبی خوقند پررونق بود و با محیط ادبی بخارا رقابت داشت .
-سلطانُف ، پژوهشگر زندگی و آثار بهجت ، 116 غزل و قصیده و یک مخمس او را از جُنگها و تذکره ها گرد آورده که این نشان دهندة مهارت بهجت در سخنوری است <ref> دایرة المعارف ادبیات و هنر تاجیک  ؛ </ref> <ref> د.تاجیکی ، همانجاها. </ref> زبان شعر بهجت ساده و روان است و عشق ، پندواندرز، توصیف طبیعت و شکایت از اوضاع و احوال ، موضوعهای اصلی شعر او به شمار می آید.
+«میرزا ایوب بَهجَت»، شاعر فارسی سرا و خوشنویس [[تاجیکستان|تاجیک]] اواخر سده دوازدهم هجری است. سال تولد و مرگ بهجت بدرستی معلوم نیست. پدرش مُشرِف اِسفره ای شاعر و خوشنویس بود.
+بهجت در مدرسه «خانِ» شهر خوقند تحصیل کرد. وی شاعر نامدار روزگار محمدعمرخان، والی خوقند (۱۱۶۶ـ۱۲۰۱ ق) بود و از اعضای فعّال انجمن ادبی او به شمار می رفت. والی خوقند خود به فارسی و ترکی [[شعر]] می سرود و «امیری» [[تخلص]] می کرد. در عهد وی، محفل ادبی خوقند پررونق بود و با محیط ادبی بخارا رقابت داشت.
-== منابع ==
+سلطانُف، پژوهشگر زندگی و آثار بهجت، ۱۱۶ [[غزل]] و [[قصیده]] و یک مخمّس او را از جُنگها و تذکره ها گرد آورده که این نشان دهنده مهارت بهجت در سخنوری است.
-صدرالدین عینـی ، نمونة ادبیـات تاجیک ، مسکـو 1926؛ رحمت الله واضح بخارایی ، تحفة الاحباب فی تذکرة الاصحاب ، چاپ اصغر جانفدا، دوشنبه 1977؛
-Ensiklopediya ¦yi adabiya ¦t va sa ـ ati Ta ¦jik , vol. I, Dushanbe 1988; Enssiklopediya ¦yi Sa ¦vetii Ta ¦jik , vol. I, Dushanbe 1978; Amirbek Habibza ¦da, Ganji Zarafىa ¦n , Dushanbe 1991; Uzbek Savet Ensiklopediyasi , Tashkent 1971-1980.
+زبان شعر بهجت ساده و روان است و عشق، پند و اندرز، توصیف طبیعت و شکایت از اوضاع و احوال موضوعهای اصلی شعر او به شمار می آید.
+==منابع==
-==پانویس==
+*"بهجت"، دانشنامه جهان اسلام، رحیم مسلمانیان قبادیانی.
-{{پانویس}}
+[[رده:شعرای پارسی گو]]
-==منابع==
-*[http://www.encyclopaediaislamica.com/ دانشنامه جهان اسلام] مدخل "بهجت"ازرحیم مسلمانیان قبادیانی.
-[[رده:شعرای پارسی زبان]]

بهجت شاعر: تفاوت بین نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۳۹

منابع

منوی ناوبری

ابزارهای شخصی

فضاهای نام

گویش‌ها

بازدیدها

بیشتر

جستجو

ناوبری

ابزارها

در دانشنامه‌های همسو

پیمایش‌گر قرآن

سایر سایت‌ها