اسد الغابه فی معرفة الصحابه (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۳ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۵: سطر ۵:
 
|تصویر= [[پرونده:اسد الغابه.jpg|240px|وسط]]
 
|تصویر= [[پرونده:اسد الغابه.jpg|240px|وسط]]
  
|نویسنده= ابن اثیر
+
|نویسنده= عزالدین ابن اثیر
  
 
|موضوع= سرگذشتنامه صحابه
 
|موضوع= سرگذشتنامه صحابه
سطر ۱۱: سطر ۱۱:
 
|زبان= عربی
 
|زبان= عربی
  
|تعداد جلد= 7
+
|تعداد جلد= ۷
  
|عنوان افزوده1= تحقیق و تعلیق
+
|عنوان افزوده1= محقق
  
 
|افزوده1= محمدابراهیم البنا
 
|افزوده1= محمدابراهیم البنا
  
|عنوان افزوده2= محقق
+
|عنوان افزوده2=  
  
|افزوده2= محمداحمد عاشور
+
|افزوده2=  
  
 
|لینک=
 
|لینک=
سطر ۲۵: سطر ۲۵:
 
}}
 
}}
  
'''أسد الغابة في معرفة الصحابة'''، اثر [[ابن اثیر، علی بن محمد|عز الدين ابوالحسن على بن محمد بن عبدالكريم]]، معروف به ابن اثیر(555-630ق)، کتابى است مهم و مرجع، به زبان عربى، بين قرن 6 و 7 هجرى كه به معرفى صحابه پيامبر(ص) پرداخته است.
+
'''«اُسدُ الغابة فی معرفة الصحابة»'''، اثر [[عزالدین ابن اثیر]] (م، ۵۵۵-۶۳۰ ق)، کتابى است مهم در [[علم رجال|رجال]] و [[تاریخ]]، که به معرفى حدود ۷۵۰۰ نفر از [[صحابه]] [[پیامبر اسلام|پیامبر اکرم]] (صلی الله علیه وآله) پرداخته است.
  
==نویسنده==
+
==مؤلف==
  
ابوالحسن علی، پدرش ابی الکرم محمد شیبانی موصلی جزری لقبش عزالدین و معروف به "ابن اثیر" است. ذکر این نکته ضروری است که "ابن اثیر" کنیه سه برادر دانشمند معروف جزیره «ابن عمر» در حوالی شهر موصل [[عراق]] است که در فنون علمی مختلف از ادب و تاریخ و حدیث و غیره، مشهور بودند.
+
[[عزالدین ابن اثیر|ابوالحسن علی بن محمد بن محمد ابن اثیر]] در [[جمادی الاول]] سال (۵۵۵ هجری) قمری در جزیرۀ ابن عمر در شمال رود [[فرات]] متولد شد. پدرش از کارگزاران دولت اتابکه موصل در دولت عمادالدین زنگی بود.  
  
ابوالحسن (عزالدین مذکور) برادر دوم است که سال 555 هجری قمری در جزیره «ابن عمر» بدنیا آمد. از دوران کودکی و نوجوانی حفظ [[قرآن]] و علوم مقدماتی فقه و... را شروع و بیشتر از این اطلاعی نداریم ولی در دوران جوانی به دلیل انتقال پدرش به موصل که در دستگاه "آل زنگی" بود به همراه دو برادرش در موصل اقامت کرد و از اساتید علوم در هر فن بهره کافی برد، در شام و بغداد نیز تحصیل علم کرد.
+
ابن اثیر اوائل کودکی را با آموزش [[قرآن]] شروع کرد و در خدمت پدر و دیگر بزرگان، علوم مختلف را تحصیل کرد و در حفظ حدیث و فروع آن به استادى دست یافت. او در جوانی در شهرهای موصل، [[شام]] و [[بغداد]] نزد اساتیدی چون ابن ریان بن شبّة و عمر بن طبرزد بغدادی، دانش آموخت.  
  
او اساتید خودش را در کتاب «الکامل» خود معرفی کرده است. وی در زمان خودش، از محدثان مشهور و در علم تاریخ و انساب و سیر و وقایع و ایام مشهوره عرب، متبحر و در علوم غریبه نیز مهارت داشت. "ابن خلکان" که او را ستوده و با او در حلب ملاقاتی داشته می گوید که "ابن اثیر" حافظ حدیث بوده و تاریخ را از برداشت و انساب عرب را می دانست و به اخبار آنها آگاه بود. "ابن جوزی" نیز از او به عنوان استاد یاد کرده است. وی سال 630 یا 632 هـ.ق در موصل درگذشت.
+
ابن اثیر در زمان خودش، از [[محدث|محدثان]] مشهور بود و در علم [[تاریخ]] و انساب و سیر و وقایع و ایام مشهوره عرب، متبحر و در علوم غریبه نیز مهارت داشت. "[[ابن خلکان]]" که او را ستوده و با او در حلب ملاقاتی داشته می گوید که "[[عزالدین ابن اثیر|ابن اثیر]]" حافظ حدیث بوده و تاریخ را از برداشت و انساب عرب را می دانست و به اخبار آنها آگاه بود. "[[سبط بن جوزی|ابن جوزی]]" نیز از او به عنوان استاد یاد کرده است.  
  
== گزارش محتوا ==
+
برخی دیگر از تألیفات او عبارت است از: [[الکامل فی التاریخ (کتاب)|الکامل فی التاریخ]]، اللباب فی تهذیب الانساب، التاریخ الباهر فی الدولة اتابکیه. ابن اثیر جزری در سال ۶۳۰ در موصل درگذشت.
اسد الغابه تاريخ مختصر زندگانى هفت هزار وهفت‌صد و سه تن از ياران مرد و زن پيامبر(ص) را در خود جاى داده است كه از اين شمار، شش هزار و ششصد و هشتاد و يك تن، مرد و هزار و بيست و دو نفر، زنند. از شش هزار و ششصد و هشتاد و يك صحابى مرد، ذكر پنج هزار و ششصد و پنجاه و شش نفر به نام و هزار و بيست و پنج نفر، به كنيه آمده است.
 
  
صحابيان به نام يادشده و صحابيان به كنيه يادشده و صحابيان زن، به ترتيب، سه بخش کتاب را تشكيل مى‌دهند. ضمنا برخى از صحابه، هم به نام و هم به كنيه ياد شده‌اند.
+
==محتوای کتاب==
 +
«اُسد الغابه»، تاریخ مختصر زندگانى ۷۷۰۳ تن از [[صحابه]] مرد و زن [[پیامبر اسلام|پیامبر]](ص) را در خود جاى داده است که از این شمار، ۶۶۸۱ تن، مرد و ۱۰۲۲ نفر، زن هستند که برخی از آنان به نام و برخی، به [[کنیه|کنیه]] ذکر شده است.
  
بخش‌هاى کتاب به ترتيب حروف الفبا به‌طور دقيق تنظيم و به اسم هر نفر، يك باب در هر بخش اختصاص دارد. در اين ابواب، اطلاعات مفيدى از اصحاب، بيان شده است.
+
صحابیان به نام یادشده و صحابیان به کنیه یادشده و صحابیان زن، به ترتیب، سه بخش کتاب را تشکیل مى‌دهند. بخش‌هاى کتاب به ترتیب حروف [[الفبا]] به‌طور دقیق تنظیم و به اسم هر نفر، یک باب در هر بخش اختصاص دارد. در این ابواب، اطلاعات مفیدى از اصحاب، بیان شده است.
  
مطالب کتاب با مقدمه‌اى از مؤلف، در باب شيوه و روش نگارش، ذكر بعضى از منابع و سندهاى آن‌ها و نيز توضيحى در اين خصوص كه لفظ «صحابى» بر چه كسانى اطلاق مى‌گردد، آغاز مى‌شود.آنگاه شرح حال مختصرى از زندگى پيامبر(ص) و اطلاعات مربوط به حوادث مهم زندگانى آن حضرت از قبيل معجزات، همسران، تاريخ وفات و عمر و جز آن، زينت‌بخش صفحات آغازين اين کتاب است. مؤلف در اين باب مى‌گويد: «شايسته است شناخت مصحوب بر شناخت صاحب مقدم داشته شود». سپس، هر بخش از کتاب به‌گونه‌اى دقيق، به ترتيب حروف الفبا، نظم يافته است؛ به شرح مربوط به اسامى آغازشده با هر حرف، يك باب از هر بخش اختصاص دارد. مؤلف در ترتيب اسامى و كنيه‌ها تا آخرين حرف هر اسم يا كنيه، به رعايت نظم حروف الفبا، پاى‌بند بوده است؛ چنان‌كه به‌عنوان مثال، «ابان» را قبل از «ابراهيم» و «ابراهيم بن حارث» را قبل از «ابراهيم بن خلاد» آورده است و اگر نامى حروف آغازينش با نامى ديگر مشترك بوده و خود يك يا چند حرف بيشتر از آن داشته، ابتدا اسمى را آورده است كه حروف كمترى دارد و نام‌هاى هم‌نگاشت و داراى تلفظهاى متفاوت را با حروف تصحيح كرده است و ملاك اين ترتيب حروف تشكيل‌دهنده هر اسم بوده است، نه حروف اصلى آن‌ها.
+
مطالب کتاب با مقدمه‌اى از مؤلف، در باب شیوه و روش نگارش، ذکر بعضى از منابع و سندهاى آن‌ها و نیز توضیحى در این خصوص که لفظ «[[صحابی|صحابى]]» بر چه کسانى اطلاق مى‌گردد، آغاز مى‌شود. آنگاه شرح حال مختصرى از زندگى [[پیامبر اسلام|پیامبر]](ص) و اطلاعات مربوط به حوادث مهم زندگانى آن حضرت از قبیل [[معجزه|معجزات]]، همسران، تاریخ وفات و عمر ایشان، زینت‌بخش صفحات آغازین این کتاب است. مؤلف در این باب مى‌گوید: «شایسته است شناخت مصحوب بر شناخت صاحب مقدم داشته شود».  
  
[[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] در اين کتاب، تا آنجا كه خود مى‌توانسته و گستره تحقيق اجازه مى‌داده و حوصله کتاب برمى‌تابيده، تاريخ و محل تولد، پدر، مادر، خويشاوندى، سال اسلام آوردن، ميزان همراهى با پيامبر(ص)، شركت در حوادث، مسئوليت‌ها، انتساب به قبايل و... را بيان داشته است؛ اما به دليل تفاوت مقدار آگاهى‌هاى موجود، نسبت به صحابيان و اشتهار بعضى از آنان و دسترسى نداشتن به منابعى كه بتواند تصويرى روشن از بسيارى از صحابه ارائه دهد، اطلاعات داده‌شده به يك ميزان نيست. در نتيجه، از بعضى، سخن بيشترى به ميان آمده و از بسيارى، فقط به اين عنوان كه راوى حديثى بوده‌اند يا گذشتگان را نظر به صحابى بودنشان بوده است يا به جهت حضورشان در حادثه‌اى، يادى در ميان آمده است.
+
سپس، هر بخش از کتاب به‌گونه‌اى دقیق، به ترتیب حروف الفبا، نظم یافته است؛ به شرح مربوط به اسامى آغازشده با هر حرف، یک باب از هر بخش اختصاص دارد. مؤلف در ترتیب اسامى و کنیه‌ها تا آخرین حرف هر اسم یا کنیه، به رعایت نظم حروف الفبا، پاى‌بند بوده است؛ چنان‌که به‌عنوان مثال، «ابان» را قبل از «ابراهیم» و «ابراهیم بن حارث» را قبل از «ابراهیم بن خلاد» آورده است و اگر نامى حروف آغازینش با نامى دیگر مشترک بوده و خود یک یا چند حرف بیشتر از آن داشته، ابتدا اسمى را آورده است که حروف کمترى دارد و نام‌هاى هم‌نگاشت و داراى تلفظهاى متفاوت را با حروف تصحیح کرده است و ملاک این ترتیب حروف تشکیل‌دهنده هر اسم بوده است، نه حروف اصلى آن‌ها.
  
اين اثر، صرفا کتابى روايى نيست، بلكه در موارد بسيارى مؤلف به تحليل پرداخته و اگر تعارض يا تفاوتى بين روايات وجود داشته، به نقد پرداخته و نظر خويش را به‌طور مستدل، درباره صحت يا سقم آن بيان و اشتباهات گذشتگان را گوش‌زد كرده است.
+
[[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثیر]] در این کتاب، تا آنجا که خود مى‌توانسته و گستره تحقیق اجازه مى‌داده و حوصله کتاب برمى‌تابیده، تاریخ و محل تولد، پدر، مادر، خویشاوندى، سال [[اسلام]] آوردن، میزان همراهى با پیامبر(ص)، شرکت در حوادث، مسئولیت‌ها، انتساب به قبایل و... را بیان داشته است؛ اما به دلیل تفاوت مقدار آگاهى‌هاى موجود، نسبت به صحابیان و اشتهار بعضى از آنان و دسترسى نداشتن به منابعى که بتواند تصویرى روشن از بسیارى از صحابه ارائه دهد، اطلاعات داده‌شده به یک میزان نیست. در نتیجه، از بعضى، سخن بیشترى به میان آمده و از بسیارى، فقط به این عنوان که راوى حدیثى بوده‌اند یا گذشتگان را نظر به صحابى بودنشان بوده است یا به جهت حضورشان در حادثه‌اى، یادى در میان آمده است. در پایان یادکرد هر صحابى نیز، کلمات مشکل و ناآشناى متن را شرح و معنى کرده که خواننده را در فهم بهتر یارى مى‌رساند.
  
در پايان يادكرد هر صحابى نيز، كلمات مشكل و ناآشناى متن را شرح و معنى كرده كه خواننده را در فهم بهتر يارى مى‌رساند.
+
این اثر، صرفا کتابى روایى نیست، بلکه در موارد بسیارى مؤلف به تحلیل پرداخته و اگر تعارض یا تفاوتى بین روایات وجود داشته، به نقد پرداخته و نظر خویش را به‌طور مستدل، درباره صحت یا سقم آن بیان و اشتباهات گذشتگان را گوش‌زد کرده است. همچنین نویسنده به شرح اصطلاحات و کلمات ناآشنا برای عموم پرداخته و از مشکلات خواندن متن‌های قدیمی‌تر کاسته است.  
  
اين کتاب، هرچند تاريخ مختصر ويژه زندگانى اصحاب رسول اكرم(ص) است، منحصر در آن نيست. مؤلف به تناسب حال اشخاص، حوادث مهم و مشهورى، از قبيل هجرت به حبشه و مدينه و بيعت عقبه را ذكر كرده است.<ref>انصارى خوشابر، مسعود، «فرهنگ آثار ايرانى-اسلامى؛ معرفى آثار مكتوب از روزگار كهن تا عصر حاضر»، تحت نظر هيئت علمى سيد على آل داود، احمد سميعى (گيلانى) و رضا سيد حسينى، به سرپرستى احمد سميعى (گيلانى)، تهران، سروش، 1385، ص215 و 216</ref>
+
«اسد الغابه»، هرچند تاریخ مختصر ویژه زندگانى اصحاب [[پیامبر اسلام|رسول اکرم]](ص) است، ولی منحصر در آن نیست و مؤلف به تناسب حال اشخاص، حوادث مهم و مشهورى، از قبیل هجرت به [[حبشه]] و [[مدینه|مدینه]] و [[بیعت عقبه|بیعت عقبه]] را ذکر کرده است.<ref>فرهنگ آثار ایرانى-اسلامى؛ معرفى آثار مکتوب از روزگار کهن تا عصر حاضر، ص۲۱۵-۲۱۶.</ref>
  
==اسناد و منابع کتاب اسد الغابه==
+
==اسناد و منابع کتاب ==
اين اثر، چنان‌كه از خود کتاب برمى‌آيد و مؤلف هم بدان اذعان دارد، برگرفته از مأخذى در فن تاريخ ويژه زندگانى اصحاب و نيز ساير منابعى است كه در مقدمه يا متن کتاب بدان اشارت رفته است. مولف در اين اثر، محتويات کتاب‌هاى ابن منده، [[ابونعیم، احمد بن عبدالله|ابونعيم]]، [[ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله|ابن عبدالبر]] و ابوموسى را جمع كرده و اشتباهات آنان را باز نموده و مطالبى بر نوشته‌هاى آنان افزوده است.
+
«اُسد الغابه»، چنان‌که از خود کتاب برمى‌آید و مؤلف هم بدان اذعان دارد، برگرفته از مأخذى در فن [[تاریخ]] ویژه زندگانى اصحاب و نیز سایر منابعى است که در مقدمه یا متن کتاب بدان اشارت رفته است. مولف در این اثر، محتویات کتاب‌هاى [[ابن منده]]، [[ابو نعیم اصفهانی]]، [[ابن عبدالبر اندلسی]] و ابوموسى اصفهانی را جمع کرده است. او همچنین بیشتر مطالب کتاب‌های مهم مزبور را تلفیق کرده و با یادآور شدن اشتباهات آنها، به اصلاح آن همت گمارده و در ضمن، اطلاعات جدیدِ منابع بعد از آنها را نیز افزوده است.
  
[[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] در مقدمه کتاب، اعتمادش را به کتاب‌هاى پيش‌گفته يادآور شده و مى‌گويد: «در حقيقت بين کتاب‌هاى قبلى همسازى ايجاد كردم و هرگز بدانچه صاحبان آن‌ها گفته‌اند، اكتفا نكردم، بلكه آراى ديگر عالمان را نيز آوردم».
+
[[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثیر]] در مقدمه کتاب، اعتمادش را به کتاب‌هاى پیش‌گفته یادآور شده و مى‌گوید: «در حقیقت بین کتاب‌هاى قبلى همسازى ایجاد کردم و هرگز بدانچه صاحبان آن‌ها گفته‌اند، اکتفا نکردم، بلکه آراى دیگر عالمان را نیز آوردم».
  
سند در اين کتاب، به چند گونه ذكر شده است؛ ابتدا در مقدمه کتاب، علاوه بر چهار کتاب يادشده، شانزده اثرى را كه به‌طور عمده از آن‌ها بهره برده، با اندك شرحى در خصوص سندهاى آن‌ها، برشمرده و گفته است: «اين‌ها کتاب‌هايى هستند كه فراوان از آن‌ها نقل شده و ذكرشان بسيار در کتاب آمده است و براى آنكه اسنادها طولانى نشوند و در اثناى کتاب، به‌جز نام‌هاى مؤلفان در ميان نيايد، ذكر مختصرش را به فصلى در ديباچه آورده‌ام».
+
[[سند حدیث|سند]] در این کتاب، به چند گونه ذکر شده است؛ ابتدا در مقدمه کتاب، علاوه بر چهار کتاب یادشده، شانزده اثرى را که به‌طور عمده از آن‌ها بهره برده، با اندک شرحى در خصوص سندهاى آن‌ها، برشمرده و گفته است: «این‌ها کتاب‌هایى هستند که فراوان از آن‌ها نقل شده و ذکرشان بسیار در کتاب آمده است و براى آنکه اسنادها طولانى نشوند و در اثناى کتاب، به‌جز نام‌هاى مؤلفان در میان نیاید، ذکر مختصرش را به فصلى در دیباچه آورده‌ام».
  
به منابع ديگرى نيز استناد شده كه به‌تفصيل در کتاب آمده است و از آن جهت كه چهار کتاب مذكور از منابع عمده کتابند، به جهت رعايت اختصار، براى ابن منده حرف «د»، براى [[ابونعیم، احمد بن عبدالله|ابونعيم]] حرف «ع»، براى [[ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله|ابن عبدالبر]] حرف «ب» و براى ابوموسى حرف «س» را در نظر گرفته است. ذكر اين علايم نمودار آن است كه نام صحابى، موضوع بحث در کتاب‌هاى آنان آمده است نه آنكه مطالب و عبارات متن كه [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثير]] آورده از کتاب آنان نقل شده باشد؛ زيرا مستند حديث يا متن کتاب، جداگانه آمده است.<ref>رضازاده لنگرودى، رضا، «دائرةالمعارف بزرگ اسلامى»، زير نظر [[موسوی بجنوردی، محمدکاظم|كاظم موسوى بجنوردى]] و همكاران (چاپ دوم)، تهران، 1377، ج2، ص703</ref>
+
به منابع دیگرى نیز استناد شده که به‌تفصیل در کتاب آمده است و از آن جهت که چهار کتاب مذکور از منابع عمده کتابند، به جهت رعایت اختصار، براى ابن منده حرف «د»، براى ابونعیم حرف «ع»، براى ابن عبدالبر حرف «ب» و براى ابوموسى حرف «س» را در نظر گرفته است. ذکر این علایم نمودار آن است که نام [[صحابی]] موضوع بحث در کتاب‌هاى آنان آمده است نه آنکه مطالب و عبارات متن که ابن اثیر آورده از کتاب آنان نقل شده باشد؛ زیرا مستند حدیث یا متن کتاب، جداگانه آمده است.<ref>دائرةالمعارف بزرگ اسلامى، ج۲، ص۷۰۳.</ref>
 
 
==چاپ و نشر==
 
 
 
به دلیل اهمیت این کتاب مرجع، بارها در ممالک مختلف به چاپ رسیده است؛ از جمله در لبنان و [[مصر]] و تهران.
 
 
 
بهترین چاپ این اثر با تحقیق و تعلیق محمدابراهیم البنا، محمداحمد عاشور و محمود عبدالوهاب فاید، در 7جلد در بیروت چاپ و منتشر شده است (در دار احیاء التراث العربی).
 
 
 
=پانویس =
 
<references/>
 
  
 +
این کتاب علی‌رغم اینکه یکی از منابع [[ابن حجر عسقلانی]] در تدوین کتاب‌های تاریخی و رجالی خودش به شمار می‌‌رود، اما او انتقادهایی نیز بر آن وارد کرده است. از جمله اینکه او در مورد سندها به جای اعتماد به اصحاب سند، نظرات اهل سیره و أنساب را مقدم داشته است.
 +
==پانویس==
 +
<references />
 
==منابع==
 
==منابع==
* دانشنامه طهور
+
*"اُسد الغابه"، دانشنامه طهور.
* ویکی نور
+
*"اُسد الغابه"، ویکی نور.
 +
*[https://makarem.ir/main.aspx?typeinfo=23&lid=0&mid=248637&catid=24055 "معرفی کتاب اسد الغابة"، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت‌الله مکارم شیرازی].
  
 
[[رده:منابع رجالی]]
 
[[رده:منابع رجالی]]
 +
[[رده:کتاب‌های تاریخی]][[رده:سرگذشت نامه ها]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۴۲

اسد الغابه.jpg
نویسنده عزالدین ابن اثیر
موضوع سرگذشتنامه صحابه
زبان عربی
تعداد جلد ۷
محقق محمدابراهیم البنا

«اُسدُ الغابة فی معرفة الصحابة»، اثر عزالدین ابن اثیر (م، ۵۵۵-۶۳۰ ق)، کتابى است مهم در رجال و تاریخ، که به معرفى حدود ۷۵۰۰ نفر از صحابه پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) پرداخته است.

مؤلف

ابوالحسن علی بن محمد بن محمد ابن اثیر در جمادی الاول سال (۵۵۵ هجری) قمری در جزیرۀ ابن عمر در شمال رود فرات متولد شد. پدرش از کارگزاران دولت اتابکه موصل در دولت عمادالدین زنگی بود.

ابن اثیر اوائل کودکی را با آموزش قرآن شروع کرد و در خدمت پدر و دیگر بزرگان، علوم مختلف را تحصیل کرد و در حفظ حدیث و فروع آن به استادى دست یافت. او در جوانی در شهرهای موصل، شام و بغداد نزد اساتیدی چون ابن ریان بن شبّة و عمر بن طبرزد بغدادی، دانش آموخت.

ابن اثیر در زمان خودش، از محدثان مشهور بود و در علم تاریخ و انساب و سیر و وقایع و ایام مشهوره عرب، متبحر و در علوم غریبه نیز مهارت داشت. "ابن خلکان" که او را ستوده و با او در حلب ملاقاتی داشته می گوید که "ابن اثیر" حافظ حدیث بوده و تاریخ را از برداشت و انساب عرب را می دانست و به اخبار آنها آگاه بود. "ابن جوزی" نیز از او به عنوان استاد یاد کرده است.

برخی دیگر از تألیفات او عبارت است از: الکامل فی التاریخ، اللباب فی تهذیب الانساب، التاریخ الباهر فی الدولة اتابکیه. ابن اثیر جزری در سال ۶۳۰ در موصل درگذشت.

محتوای کتاب

«اُسد الغابه»، تاریخ مختصر زندگانى ۷۷۰۳ تن از صحابه مرد و زن پیامبر(ص) را در خود جاى داده است که از این شمار، ۶۶۸۱ تن، مرد و ۱۰۲۲ نفر، زن هستند که برخی از آنان به نام و برخی، به کنیه ذکر شده است.

صحابیان به نام یادشده و صحابیان به کنیه یادشده و صحابیان زن، به ترتیب، سه بخش کتاب را تشکیل مى‌دهند. بخش‌هاى کتاب به ترتیب حروف الفبا به‌طور دقیق تنظیم و به اسم هر نفر، یک باب در هر بخش اختصاص دارد. در این ابواب، اطلاعات مفیدى از اصحاب، بیان شده است.

مطالب کتاب با مقدمه‌اى از مؤلف، در باب شیوه و روش نگارش، ذکر بعضى از منابع و سندهاى آن‌ها و نیز توضیحى در این خصوص که لفظ «صحابى» بر چه کسانى اطلاق مى‌گردد، آغاز مى‌شود. آنگاه شرح حال مختصرى از زندگى پیامبر(ص) و اطلاعات مربوط به حوادث مهم زندگانى آن حضرت از قبیل معجزات، همسران، تاریخ وفات و عمر ایشان، زینت‌بخش صفحات آغازین این کتاب است. مؤلف در این باب مى‌گوید: «شایسته است شناخت مصحوب بر شناخت صاحب مقدم داشته شود».

سپس، هر بخش از کتاب به‌گونه‌اى دقیق، به ترتیب حروف الفبا، نظم یافته است؛ به شرح مربوط به اسامى آغازشده با هر حرف، یک باب از هر بخش اختصاص دارد. مؤلف در ترتیب اسامى و کنیه‌ها تا آخرین حرف هر اسم یا کنیه، به رعایت نظم حروف الفبا، پاى‌بند بوده است؛ چنان‌که به‌عنوان مثال، «ابان» را قبل از «ابراهیم» و «ابراهیم بن حارث» را قبل از «ابراهیم بن خلاد» آورده است و اگر نامى حروف آغازینش با نامى دیگر مشترک بوده و خود یک یا چند حرف بیشتر از آن داشته، ابتدا اسمى را آورده است که حروف کمترى دارد و نام‌هاى هم‌نگاشت و داراى تلفظهاى متفاوت را با حروف تصحیح کرده است و ملاک این ترتیب حروف تشکیل‌دهنده هر اسم بوده است، نه حروف اصلى آن‌ها.

ابن اثیر در این کتاب، تا آنجا که خود مى‌توانسته و گستره تحقیق اجازه مى‌داده و حوصله کتاب برمى‌تابیده، تاریخ و محل تولد، پدر، مادر، خویشاوندى، سال اسلام آوردن، میزان همراهى با پیامبر(ص)، شرکت در حوادث، مسئولیت‌ها، انتساب به قبایل و... را بیان داشته است؛ اما به دلیل تفاوت مقدار آگاهى‌هاى موجود، نسبت به صحابیان و اشتهار بعضى از آنان و دسترسى نداشتن به منابعى که بتواند تصویرى روشن از بسیارى از صحابه ارائه دهد، اطلاعات داده‌شده به یک میزان نیست. در نتیجه، از بعضى، سخن بیشترى به میان آمده و از بسیارى، فقط به این عنوان که راوى حدیثى بوده‌اند یا گذشتگان را نظر به صحابى بودنشان بوده است یا به جهت حضورشان در حادثه‌اى، یادى در میان آمده است. در پایان یادکرد هر صحابى نیز، کلمات مشکل و ناآشناى متن را شرح و معنى کرده که خواننده را در فهم بهتر یارى مى‌رساند.

این اثر، صرفا کتابى روایى نیست، بلکه در موارد بسیارى مؤلف به تحلیل پرداخته و اگر تعارض یا تفاوتى بین روایات وجود داشته، به نقد پرداخته و نظر خویش را به‌طور مستدل، درباره صحت یا سقم آن بیان و اشتباهات گذشتگان را گوش‌زد کرده است. همچنین نویسنده به شرح اصطلاحات و کلمات ناآشنا برای عموم پرداخته و از مشکلات خواندن متن‌های قدیمی‌تر کاسته است.

«اسد الغابه»، هرچند تاریخ مختصر ویژه زندگانى اصحاب رسول اکرم(ص) است، ولی منحصر در آن نیست و مؤلف به تناسب حال اشخاص، حوادث مهم و مشهورى، از قبیل هجرت به حبشه و مدینه و بیعت عقبه را ذکر کرده است.[۱]

اسناد و منابع کتاب

«اُسد الغابه»، چنان‌که از خود کتاب برمى‌آید و مؤلف هم بدان اذعان دارد، برگرفته از مأخذى در فن تاریخ ویژه زندگانى اصحاب و نیز سایر منابعى است که در مقدمه یا متن کتاب بدان اشارت رفته است. مولف در این اثر، محتویات کتاب‌هاى ابن منده، ابو نعیم اصفهانی، ابن عبدالبر اندلسی و ابوموسى اصفهانی را جمع کرده است. او همچنین بیشتر مطالب کتاب‌های مهم مزبور را تلفیق کرده و با یادآور شدن اشتباهات آنها، به اصلاح آن همت گمارده و در ضمن، اطلاعات جدیدِ منابع بعد از آنها را نیز افزوده است.

ابن اثیر در مقدمه کتاب، اعتمادش را به کتاب‌هاى پیش‌گفته یادآور شده و مى‌گوید: «در حقیقت بین کتاب‌هاى قبلى همسازى ایجاد کردم و هرگز بدانچه صاحبان آن‌ها گفته‌اند، اکتفا نکردم، بلکه آراى دیگر عالمان را نیز آوردم».

سند در این کتاب، به چند گونه ذکر شده است؛ ابتدا در مقدمه کتاب، علاوه بر چهار کتاب یادشده، شانزده اثرى را که به‌طور عمده از آن‌ها بهره برده، با اندک شرحى در خصوص سندهاى آن‌ها، برشمرده و گفته است: «این‌ها کتاب‌هایى هستند که فراوان از آن‌ها نقل شده و ذکرشان بسیار در کتاب آمده است و براى آنکه اسنادها طولانى نشوند و در اثناى کتاب، به‌جز نام‌هاى مؤلفان در میان نیاید، ذکر مختصرش را به فصلى در دیباچه آورده‌ام».

به منابع دیگرى نیز استناد شده که به‌تفصیل در کتاب آمده است و از آن جهت که چهار کتاب مذکور از منابع عمده کتابند، به جهت رعایت اختصار، براى ابن منده حرف «د»، براى ابونعیم حرف «ع»، براى ابن عبدالبر حرف «ب» و براى ابوموسى حرف «س» را در نظر گرفته است. ذکر این علایم نمودار آن است که نام صحابی موضوع بحث در کتاب‌هاى آنان آمده است نه آنکه مطالب و عبارات متن که ابن اثیر آورده از کتاب آنان نقل شده باشد؛ زیرا مستند حدیث یا متن کتاب، جداگانه آمده است.[۲]

این کتاب علی‌رغم اینکه یکی از منابع ابن حجر عسقلانی در تدوین کتاب‌های تاریخی و رجالی خودش به شمار می‌‌رود، اما او انتقادهایی نیز بر آن وارد کرده است. از جمله اینکه او در مورد سندها به جای اعتماد به اصحاب سند، نظرات اهل سیره و أنساب را مقدم داشته است.

پانویس

  1. فرهنگ آثار ایرانى-اسلامى؛ معرفى آثار مکتوب از روزگار کهن تا عصر حاضر، ص۲۱۵-۲۱۶.
  2. دائرةالمعارف بزرگ اسلامى، ج۲، ص۷۰۳.

منابع