ابواب فقه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ایجاد)
 
سطر ۱: سطر ۱:
{{نیازمند ویرایش فنی}}
+
يكى از مهمترين جلوه‌هاى تحولات در [[فقه]]، كيفيت دسته‌بندى مباحث فقهى و دگرگوني هائى است كه در اعصار مختلف به گونه‌هاى متفاوت در اين زمينه بوجود آمده است. در فقه شيعه نخستين تقسيم‌بندى صريح را در كتاب هاى: مراسم تأليف سلار ديلمى (متوفى 448) و المبسوط تأليف [[شيخ طوسى]] (متوفی 460) و كافى تأليف أبوالصلاح حلبى (متوفی قرن پنجم) مى‌توان مشاهده كرد كه ابواب فقه را به‌ عبادات، محرمات و [[احكام]] تقسيم نموده‌اند.
  
يكى از مهمترين جلوه‌هاى تحولات در فقه، كيفيت دسته‌بندى مباحث فقهى و دگرگونيهائى است كه در اعصار مختلف به گونه‌هاى متفاوت در اين زمينه بوجود آمده است.  در فقه شيعه نخستين تقسيم‌بندى صريح را در كتابهاى: مراسم تأليف سلار ديلمى (متوفاى 448) و المبسوط تأليف شيخ طوسى (متوفاى 460) و كافى تأليف أبو الصلاح حلبى (متوفاى قرن پنجم) مى‌توان مشاهده كرد كه ابواب فقه را به‌عبادات، محرمات و احكام تقسيم نموده‌اند.
+
شايعترين تقسيم‌بندى مباحث فقه نزد فقهاى شيعه دسته‌بندى محقق حلى در شرايع است كه كتاب خود را در چهار بخش تدوين كرده است: عبادات، عقود، ايقاعات و [[احكام]].
  
شايعترين تقسيم‌بندى مباحث فقه نزد فقهاى شيعه دسته‌بندى محقق حلى در شرايع است كه كتاب خود را در چهار بخش تدوين كرده است: عبادات، عقود، ايقاعات و احكام.
+
شهيد اول (متوفى 786) در كتاب القواعد والفوائد در توضيح اين تقسيم‌بندى مى‌گويد: هدف حكم شرعى يا آخرت است و يا دنيا، گروه اول عبادات است و گروه دوم نيز اگر به تعبير لفظى احتياج داشته باشد به دو گروه تقسيم مى‌شود: عقود (عبارت لفظى از دو نفر) و ايقاعات (عبارت لفظى از يك نفر) و آنچه به تعبير لفظى احتياج ندارد در گروه [[احكام]] آورده مى‌شود.
  
شهيد اول (متوفاى 786) در كتاب القواعد و الفوائد در توضيح اين تقسيم‌بندى مى‌گويد:
+
گرچه فاضل مقداد (متوفى 826) و فيض كاشانى (متوفى 1090) دسته‌بندى جديدى را ارائه داده‌اند، ولى تقسيم‌بندى محقق حلى همچنان در كتب فقهى شيعه پابرجا مانده و پيروى شده است.<ref>عباس على عميد‌ زنجانی، فقه سیاسی، انتشارات اميركبير‌، تهران، 1421 ه‍.ق‌، ص43 تا 45.</ref>
هدف حكم شرعى يا آخرت است و يا دنيا، گروه اول عبادات است و گروه دوم نيز اگر به تعبير لفظى احتياج داشته باشد به دو گروه تقسيم مى‌شود: عقود (عبارت لفظى از دو نفر) و ايقاعات (عبارت لفظى از يك نفر) و آنچه به تعبير لفظى احتياج ندارد در گروه احكام آورده مى‌شود «1».
 
  
گرچه فاضل مقداد (متوفاى 826) و فيض كاشانى (متوفاى 1090) دسته‌بندى جديدى را ارائه داده‌اند «2»، ولى تقسيم‌بندى محقق حلى همچنان در كتب فقهى شيعه پابرجا مانده و پيروى شده است.<ref> عباس على عميد‌ زنجانی، فقه سیاسی، انتشارات امير كبير‌، تهران، 1421 ه‍ ق‌، ص43 تا 45 </ref>
+
هر قسم از چهار قسم در تقسیم بندی محقق حلی را كتاب هايى است كه هر كتاب را بر مقاصد و فصول يا اركان و اطراف و فصول يا بر ابواب و فصول يا غير اين ها بحسب اختلاف تعبير و بيان مؤلفان، تقسيم كرده‌اند كه در حقيقت عنوان «كتاب» به منزله عنوان «جنس» است براى انواع و اصناف و فروع، كه به منزله اشخاص و جزئيات بشمار مى‌آيد.
 
 
هر قسم از چهار قسم در تقسیم بندی محقق حلی را كتابهايى است كه هر كتاب را بر مقاصد و فصول يا اركان و اطراف و فصول يا بر ابواب و فصول، يا غير اينها بحسب اختلاف تعبير و بيان مؤلفان، تقسيم كرده‌اند كه در حقيقت عنوان «كتاب» به منزلۀ عنوان «جنس» است براى انواع و اصناف و فروع، كه به منزلۀ اشخاص و جزئيات بشمار مى‌آيد.
 
  
 
كليات كتب فقه بترتيب مسطور در كتاب شرائع بدين قرار است:
 
كليات كتب فقه بترتيب مسطور در كتاب شرائع بدين قرار است:
سطر ۱۶: سطر ۱۳:
 
قسم اول (عبادات) را ده كتاب زير است:
 
قسم اول (عبادات) را ده كتاب زير است:
  
1- كتاب طهارت.
+
# كتاب [[طهارت]]
صلاة.
+
# كتاب صلاة
صوم.
+
# كتاب صوم
اعتكاف.
+
# كتاب [[اعتكاف]]
5» زكاة.
+
# كتاب [[زكات]]
خمس.
+
# كتاب [[خمس]]
حج.
+
# کتاب [[حج]]
عمره.
+
# کتاب [[عمره]]
جهاد.
+
# کتاب [[جهاد]]
10» امر بمعروف و نهى از منكر.
+
# کتاب [[امر به معروف و نهى از منكر]]
  
قسم دوم (عقود) را پانزده كتاب است بدين قرار:
+
قسم دوم (عقود) را هفده كتاب است بدين قرار:
  
1- كتاب تجارت.
+
# كتاب تجارت
رهن.
+
# كتاب رهن
مفلّس.
+
# كتاب مفلّس
حجر.
+
# كتاب حجر
5- كتاب ضمان.
+
# كتاب ضمان
صلح.
+
# كتاب صلح
مضاربه.
+
# كتاب مضاربه
مزارعه و مساقات.
+
# كتاب مزارعه و مساقات
وديعه.
+
# كتاب وديعه
10» عاريه.
+
# كتاب عاريه
11» اجاره.
+
# كتاب اجاره
12» وكالت.
+
# كتاب وكالت
13» وقوف و صدقات.
+
# كتاب وقوف و صدقات
14» هبات.
+
# كتاب هبات
15» سبق و رمايه.
+
# كتاب سبق و رمايه
16» وصايا.
+
# كتاب وصايا
17» نكاح.
+
# كتاب نكاح
  
 
قسم سيم (ايقاعات) را يازده كتابست بدين قرار:
 
قسم سيم (ايقاعات) را يازده كتابست بدين قرار:
  
1- كتاب طلاق.
+
# كتاب طلاق
خلع و مباراة  
+
# كتاب خلع و مباراة
3-» ظهار. احكام «كفارات» بعنوان «لواحق» اين كتاب آورده شده است.
+
# كتاب ظهار. احكام «كفارات» به عنوان «لواحق» اين كتاب آورده شده است.
ايلاء.
+
# كتاب ايلاء
لعان.
+
# كتاب لعان
عتق.
+
# كتاب عتق
تدبير و مكاتبه و استيلاد.
+
# كتاب تدبير و مكاتبه و استيلاد
اقرار 9-» جعاله.
+
# كتاب اقرار
10» ايمان.
+
# كتاب جعاله
11» نذر.
+
# كتاب ايمان
 
+
# كتاب نذر
  
 
قسم چهارم (احكام و سياسات) را دوازده كتابست بدين قرار:
 
قسم چهارم (احكام و سياسات) را دوازده كتابست بدين قرار:
  
1- كتاب صيد و ذباحه.
+
# كتاب صيد و ذباحه
اطعمه و اشربه.
+
# اطعمه و اشربه
غصب.
+
# كتاب غصب
شفعه.
+
# كتاب شفعه
احياء موات.
+
# كتاب احياء موات
لقطه.
+
# كتاب لقطه
فرائض.
+
# كتاب فرائض
قضاء.
+
# كتاب قضاء
شهادات
+
# كتاب شهادات
10» حدود و تعزيرات.
+
# كتاب حدود و تعزيرات
11» قصاص.
+
# كتاب قصاص
12» ديات.<ref> محمود بن عبد السلام تربتى شهابى‌، ادوار فقه (شهابى)، سازمان چاپ و انتشارات‌، 1417 ه‍ ق‌، ج‌2، ص 10 تا 13 </ref>
+
# كتاب ديات.<ref>محمود بن عبدالسلام تربتى شهابى‌، ادوار فقه (شهابى)، سازمان چاپ و انتشارات‌، 1417 ه‍.ق‌، ج‌2، ص 10 تا 13.</ref>
  
== پانویس ==
+
==پانویس==
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
  
 
[[رده:فقه]]
 
[[رده:فقه]]

نسخهٔ ‏۱ مهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۱۱:۰۲

يكى از مهمترين جلوه‌هاى تحولات در فقه، كيفيت دسته‌بندى مباحث فقهى و دگرگوني هائى است كه در اعصار مختلف به گونه‌هاى متفاوت در اين زمينه بوجود آمده است. در فقه شيعه نخستين تقسيم‌بندى صريح را در كتاب هاى: مراسم تأليف سلار ديلمى (متوفى 448) و المبسوط تأليف شيخ طوسى (متوفی 460) و كافى تأليف أبوالصلاح حلبى (متوفی قرن پنجم) مى‌توان مشاهده كرد كه ابواب فقه را به‌ عبادات، محرمات و احكام تقسيم نموده‌اند.

شايعترين تقسيم‌بندى مباحث فقه نزد فقهاى شيعه دسته‌بندى محقق حلى در شرايع است كه كتاب خود را در چهار بخش تدوين كرده است: عبادات، عقود، ايقاعات و احكام.

شهيد اول (متوفى 786) در كتاب القواعد والفوائد در توضيح اين تقسيم‌بندى مى‌گويد: هدف حكم شرعى يا آخرت است و يا دنيا، گروه اول عبادات است و گروه دوم نيز اگر به تعبير لفظى احتياج داشته باشد به دو گروه تقسيم مى‌شود: عقود (عبارت لفظى از دو نفر) و ايقاعات (عبارت لفظى از يك نفر) و آنچه به تعبير لفظى احتياج ندارد در گروه احكام آورده مى‌شود.

گرچه فاضل مقداد (متوفى 826) و فيض كاشانى (متوفى 1090) دسته‌بندى جديدى را ارائه داده‌اند، ولى تقسيم‌بندى محقق حلى همچنان در كتب فقهى شيعه پابرجا مانده و پيروى شده است.[۱]

هر قسم از چهار قسم در تقسیم بندی محقق حلی را كتاب هايى است كه هر كتاب را بر مقاصد و فصول يا اركان و اطراف و فصول يا بر ابواب و فصول يا غير اين ها بحسب اختلاف تعبير و بيان مؤلفان، تقسيم كرده‌اند كه در حقيقت عنوان «كتاب» به منزله عنوان «جنس» است براى انواع و اصناف و فروع، كه به منزله اشخاص و جزئيات بشمار مى‌آيد.

كليات كتب فقه بترتيب مسطور در كتاب شرائع بدين قرار است:

قسم اول (عبادات) را ده كتاب زير است:

  1. كتاب طهارت
  2. كتاب صلاة
  3. كتاب صوم
  4. كتاب اعتكاف
  5. كتاب زكات
  6. كتاب خمس
  7. کتاب حج
  8. کتاب عمره
  9. کتاب جهاد
  10. کتاب امر به معروف و نهى از منكر

قسم دوم (عقود) را هفده كتاب است بدين قرار:

  1. كتاب تجارت
  2. كتاب رهن
  3. كتاب مفلّس
  4. كتاب حجر
  5. كتاب ضمان
  6. كتاب صلح
  7. كتاب مضاربه
  8. كتاب مزارعه و مساقات
  9. كتاب وديعه
  10. كتاب عاريه
  11. كتاب اجاره
  12. كتاب وكالت
  13. كتاب وقوف و صدقات
  14. كتاب هبات
  15. كتاب سبق و رمايه
  16. كتاب وصايا
  17. كتاب نكاح

قسم سيم (ايقاعات) را يازده كتابست بدين قرار:

  1. كتاب طلاق
  2. كتاب خلع و مباراة
  3. كتاب ظهار. احكام «كفارات» به عنوان «لواحق» اين كتاب آورده شده است.
  4. كتاب ايلاء
  5. كتاب لعان
  6. كتاب عتق
  7. كتاب تدبير و مكاتبه و استيلاد
  8. كتاب اقرار
  9. كتاب جعاله
  10. كتاب ايمان
  11. كتاب نذر

قسم چهارم (احكام و سياسات) را دوازده كتابست بدين قرار:

  1. كتاب صيد و ذباحه
  2. اطعمه و اشربه
  3. كتاب غصب
  4. كتاب شفعه
  5. كتاب احياء موات
  6. كتاب لقطه
  7. كتاب فرائض
  8. كتاب قضاء
  9. كتاب شهادات
  10. كتاب حدود و تعزيرات
  11. كتاب قصاص
  12. كتاب ديات.[۲]

پانویس

  1. عباس على عميد‌ زنجانی، فقه سیاسی، انتشارات اميركبير‌، تهران، 1421 ه‍.ق‌، ص43 تا 45.
  2. محمود بن عبدالسلام تربتى شهابى‌، ادوار فقه (شهابى)، سازمان چاپ و انتشارات‌، 1417 ه‍.ق‌، ج‌2، ص 10 تا 13.