منابع و پی نوشتهای متوسط
جامعیت مقاله متوسط
کیفیت پژوهش متوسط است
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

ابقع: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی 'در لغت به ابلق یعنی هر شیء سیاه و سفید و به خصوص به کلاغ سیاهی که با سفیدی آمیخته ...' ایجاد کرد)
 
 
(۶ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
در لغت به ابلق یعنی هر شیء سیاه و سفید و به خصوص به کلاغ سیاهی که با سفیدی آمیخته باشد و به هر شخص پلید و به ابرص و شوره زار و کسی که لباس وصله دار و رنگارنگ بپوشد، گفته می شود.<ref>لسان العراب. (به نقل از روزگار رهایی، ج2، ص997)</ref>
+
{{خوب}}
  
از رسول اکرم صلی الله علیه و آله و [[ائمه اطهار]] علیهم السلام روایت شده که خروج ابقع در [[مصر]] و به دنبال دیده شدن ستاره دنباله دار و کسوف خورشید و خسوف ماه خواهد بود که همه این ها در نزدیکی ظهور روی خواهد داد.<ref>روزگار رهایی، ج2، ص993.</ref>
+
«اَبقَع»، «اَصهب» و «[[سفیانی]]»، سه شخص یا جریان درگیر در [[شام]] پیش از ظهور [[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|امام زمان]] علیه السلام هستند که این درگیری با پیروزی سفیانی و تصرف شام به دست او به پایان می‌رسد. بر اساس روایات ابقع از [[مصر]] خروج خواهد کرد.
  
 +
==معنای ابقع==
 +
«اَبقَع» در لغت به معنای ابلق یعنی هر شیء سیاه و سفید و به خصوص به کلاغ سیاهی که با سفیدی آمیخته باشد و به هر شخص پلید و به ابرص و شوره زار و کسی که لباس وصله دار و رنگارنگ بپوشد، گفته می شود.<ref>لسان العراب. (به نقل از روزگار رهایی، ج۲، ص۹۹۷)</ref>
 +
 +
==ابقع در روایات ظهور==
 +
نام «ابقع» در کنار «اصهب» به عنوان دو رهبر  یا جریان منفی و اثرگذار در تحولات [[آخرالزمان]] و پیش از ظهور [[امام زمان]] علیه السلام در برخی روایات مطرح شده است.
 +
 +
از روایات اینگونه فهمیده می شود که ابقع، اصهب و سفیانی سه جریان درگیر در شام خواهد بود: «نخستین سرزمینی که در آن کشتار و شورش می شود، [[شام]] است که سه لشکر در آن با یکدیگر نبرد می کنند: اصهب، ابقع و [[سفیانی]]. این سه لشکر با یکدیگر می جنگند تا سفیانی با ابقع درگیر می شود و او را با سپاهیانش می کشد و سپس اصهب را نیز از پای درمی آورد».<ref>روزگار رهایی، ج ۲، ص ۹۹۵.</ref>
 +
 +
همچنین [[جابر بن یزید جعفی]] از [[امام باقر]] (علیه السلام) نقل کرده است: «پیوسته بر جای خود باش و بی حرکت بمان تا علامت هایی که بر تو بیان می کنم، مشاهده کنی، اختلاف بین خاندان فلانی و ندای آسمانی و صدایی که از ناحیه «[[دمشق]]» بیاید که مژده بخش ظهور است و فرو رفتن آبادی ای از شام که آن را «جابیّه» می نامند و روی آوردن هواداران ترک ها برای ماندن در «جزیره موصل» و مستقر شدن سرکشان رومی در رمله. در آن سال در تمام سرزمین های اسلامی که در ناحیه غرب واقع شده اند، اختلاف بسیار شود. نخستین سرزمینی که نابود گردد، «شام» است که در آن میان، سه لشکر اصهب، ابقع و سفیانی اختلاف شود».<ref>روزگار رهایی، ج ۱، ص ۱۱۱.</ref>
 +
 +
البته در روایتی از امام باقر علیه السلام «ابقع» همان «اصهب» دانسته شده است. چنانکه می فرمایند: «از شرّ اصهب ابرص پرهیز کن!» پرسیدند: اصهب کیست؟ فرمودند: «ابقع». پرسیدند: ابقع کیست؟ فرمودند: «ابرص». سپس فرمودند: «از شرّ سفیانی نیز پرهیز کن».<ref>روزگار رهایی، ص ۹۹۳.</ref> 
 +
 +
اما بر اساس بیشتر [[احادیث]]، اصهب و ابقع نام دو نفر است.
 +
نکته دیگری که از این حدیث و احادیث دیگر در این زمینه فهمیده می شود، [[باطل]] بودن هر کدام از این سه پرچم و لزوم کناره گیری از آن است.
 +
 +
از [[رسول اکرم]] صلی الله علیه و آله و [[ائمه اطهار]] علیهم السلام روایت شده که خروج ابقع در [[مصر]] و به دنبال دیده شدن ستاره دنباله دار و کسوف خورشید و خسوف ماه خواهد بود که همه این ها در نزدیکی ظهور روی خواهد داد.<ref>روزگار رهایی، ج۲، ص۹۹۳.</ref>
 
==پانویس==
 
==پانویس==
{{پانویس}}
+
<references />
 
 
 
==منابع==
 
==منابع==
* موعودنامه (فرهنگ الفبایی مهدویت)/ مجتبی تونه ای/ ص 56.
+
*روزگار رهایی، کامل سلیمان.
 +
{{سنجش کیفی
 +
|سنجش=شده
 +
|شناسه= خوب
 +
|عنوان بندی مناسب= خوب
 +
|کفایت منابع و پی نوشت ها= متوسط
 +
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
 +
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
 +
|جامعیت= متوسط
 +
|رعایت اختصار= خوب
 +
|سیر منطقی= خوب
 +
|کیفیت پژوهش= متوسط
 +
|رده=دارد
 +
}}
 +
[[رده:علائم ظهور]]
 +
[[رده:آخر الزمان]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۰۲


«اَبقَع»، «اَصهب» و «سفیانی»، سه شخص یا جریان درگیر در شام پیش از ظهور امام زمان علیه السلام هستند که این درگیری با پیروزی سفیانی و تصرف شام به دست او به پایان می‌رسد. بر اساس روایات ابقع از مصر خروج خواهد کرد.

معنای ابقع

«اَبقَع» در لغت به معنای ابلق یعنی هر شیء سیاه و سفید و به خصوص به کلاغ سیاهی که با سفیدی آمیخته باشد و به هر شخص پلید و به ابرص و شوره زار و کسی که لباس وصله دار و رنگارنگ بپوشد، گفته می شود.[۱]

ابقع در روایات ظهور

نام «ابقع» در کنار «اصهب» به عنوان دو رهبر یا جریان منفی و اثرگذار در تحولات آخرالزمان و پیش از ظهور امام زمان علیه السلام در برخی روایات مطرح شده است.

از روایات اینگونه فهمیده می شود که ابقع، اصهب و سفیانی سه جریان درگیر در شام خواهد بود: «نخستین سرزمینی که در آن کشتار و شورش می شود، شام است که سه لشکر در آن با یکدیگر نبرد می کنند: اصهب، ابقع و سفیانی. این سه لشکر با یکدیگر می جنگند تا سفیانی با ابقع درگیر می شود و او را با سپاهیانش می کشد و سپس اصهب را نیز از پای درمی آورد».[۲]

همچنین جابر بن یزید جعفی از امام باقر (علیه السلام) نقل کرده است: «پیوسته بر جای خود باش و بی حرکت بمان تا علامت هایی که بر تو بیان می کنم، مشاهده کنی، اختلاف بین خاندان فلانی و ندای آسمانی و صدایی که از ناحیه «دمشق» بیاید که مژده بخش ظهور است و فرو رفتن آبادی ای از شام که آن را «جابیّه» می نامند و روی آوردن هواداران ترک ها برای ماندن در «جزیره موصل» و مستقر شدن سرکشان رومی در رمله. در آن سال در تمام سرزمین های اسلامی که در ناحیه غرب واقع شده اند، اختلاف بسیار شود. نخستین سرزمینی که نابود گردد، «شام» است که در آن میان، سه لشکر اصهب، ابقع و سفیانی اختلاف شود».[۳]

البته در روایتی از امام باقر علیه السلام «ابقع» همان «اصهب» دانسته شده است. چنانکه می فرمایند: «از شرّ اصهب ابرص پرهیز کن!» پرسیدند: اصهب کیست؟ فرمودند: «ابقع». پرسیدند: ابقع کیست؟ فرمودند: «ابرص». سپس فرمودند: «از شرّ سفیانی نیز پرهیز کن».[۴]

اما بر اساس بیشتر احادیث، اصهب و ابقع نام دو نفر است. نکته دیگری که از این حدیث و احادیث دیگر در این زمینه فهمیده می شود، باطل بودن هر کدام از این سه پرچم و لزوم کناره گیری از آن است.

از رسول اکرم صلی الله علیه و آله و ائمه اطهار علیهم السلام روایت شده که خروج ابقع در مصر و به دنبال دیده شدن ستاره دنباله دار و کسوف خورشید و خسوف ماه خواهد بود که همه این ها در نزدیکی ظهور روی خواهد داد.[۵]

پانویس

  1. لسان العراب. (به نقل از روزگار رهایی، ج۲، ص۹۹۷)
  2. روزگار رهایی، ج ۲، ص ۹۹۵.
  3. روزگار رهایی، ج ۱، ص ۱۱۱.
  4. روزگار رهایی، ص ۹۹۳.
  5. روزگار رهایی، ج۲، ص۹۹۳.

منابع

  • روزگار رهایی، کامل سلیمان.