آیه 64 مائده

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

منبع: نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 298

نویسنده: محمدباقر محقق

شأن نزول آيه 64 سوره مائده

«وَ قالَتِ الْيَهُودُ يَدُاللَّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ».^[۱]

«شیخ طوسی» گويند: وقتى كه آيه «مَنْ ذَاالَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً» نازل شد، يهوديان گفتند: خداى محمد فقير است و از ما قرض و وام طلب مي‌كند سپس اين آيه براى ردّ گفتار آنان نازل گرديده است.^[۲]

پانویس

↑ بقيه آية، «وَلُعِنُوا بِما قالُوا بَلْ يَداهُ مَبْسُوطَتانِ يُنْفِقُ كَيْفَ يَشاءُ وَ لَيَزِيدَنَّ كَثِيراً مِنْهُمْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْياناً وَ كُفْراً وَ أَلْقَيْنا بَيْنَهُمُ الْعَداوَةَ وَالْبَغْضاءَ إِلى يَوْمِ الْقِيامَةِ كُلَّما أَوْقَدُوا ناراً لِلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللَّهُ وَ يَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَساداً وَاللَّهُ لايُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ؛ يهود گفتند: دست خدا بسته شده است ولى به واسطه اين گفتار دروغ دست خود آن‌ها بسته شده در صورتى كه دو دست خداوند باز و گشاده است و انفاق مي‌كند و مى بخشد به هر گونه كه بخواهد و همانا آنچه (قرآنى) كه به تو از جانب خداى تو نازل شده بر كفر و طغيان (آن‌ها كه اهل كتاب اند) بيفزود و ما (به كيفر آن) تا قيامت آتش كينه و دشمنى را در ميان آن‌ها برافروختيم و هرگاه براى جنگ با مسلمين آتشى برافروزند، خداوند آن آتش را خاموش سازد و آن‌ها در روى زمين به تباهكارى مى كوشند و خداوند تباهكاران (و ستمگران) را دوست نمي‌دارد».
↑ عبدالله بن عباس گويد: سبب نزول آيه چنين بوده كه خداوند از لطف و عنايت خود نعمت را بر يهوديان پيش از آمدن پيامبر اسلام زياد و فراخ نموده بود ولى بعد از بعثت رسول خدا صلی الله علیه و آله به خاطر كفر خود و لجاج و عناد با پيامبر اسلام خداوند نعمت را از آن‌ها گرفت و به جاى توانگرى به بيچارگى افتادند و از زمره آن‌ها فنحاص بن عازورا بود كه مي‌گفت: (يداللّه مغلولة) سپس اين آيه نازل گرديد و نيز طبرانى از ابن عباس نقل كند كه يكى از يهوديان به نام نباش بن قيس به پيامبر گفت: يا محمد خداى تو بخيل است و بخششى در كار او نيست سپس اين آيه آمد.