|
|
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | ==متن آيه==
| + | #تغییرمسیر[[آیه 56 سوره مائده]] |
| − | | |
| − | {{قرآن در قاب|«وَ مَن يَتَوَلَّ اللّهَ وَ رَسُولَهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ فَإِنَّ حِزْبَ اللّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ».|سوره=5|آیه=56}}
| |
| − | | |
| − | ==ترجمه آیه==
| |
| − | | |
| − | و هر كس خدا و پيامبر او و كسانى را كه ايمان آورده‌اند ولى خود بداند پيروز است چرا كه حزب خدا همان پيروزمندانند.
| |
| − | | |
| − | ==نزول==
| |
| − | | |
| − | '''محل نزول:'''
| |
| − | | |
| − | این آیه در [[مدینه]] بر [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 3، ص 231.</ref>
| |
| − | | |
| − | '''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 295.</ref>
| |
| − | | |
| − | [[ابن شهر آشوب]] از [[امام باقر]] عليه‌السلام نقل كند كه اين آيه درباره امام على مرتضى عليه‌السلام نازل شده است.<ref> البرهان في تفسير القرآن.</ref> ابن بابويه بعد از چهار واسطه از ابوالجارود و او از امام باقر عليه‌السلام نقل نمايد كه عده اى از يهوديان كه مسلمان شده بودند، نزد پيامبر آمدند كه از زمره آن‌ها عبدالله بن سلام و اسيد بن ثعلبه (در كتاب وافى اسد بن ثعلبه ذكر شده است) و ابن يامين و ابن صوريا بودند، گفتند: يا نبى اللّه، موسى بعد از خود به يوشع بن نون وصيت كرد به ما بگو كه بعد از تو چه كسى وصى تو خواهد بود؟ سپس آيه «إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ» نازل گرديد. بعد از نزول اين آيه، پيامبر فرمود: برخيزيد همه از جا برخاستند و به طرف مسجد رفتند در همين موقع بود كه سائلى از مسجد بيرون آمد، پيامبر از او پرسيد: اى سائل آيا كسى به تو چيزى بخشيده است؟ گفت: بلى يا رسول اللّه اين انگشترى را به من بخشيده اند. پيامبر فرمود: چه كسى به تو بخشيده؟
| |
| − | | |
| − | سائل گفت: اين مرد كه مشغول [[نماز]] است و اشاره به سوى على نمود، پيامبر فرمود: در چه حالتى به تو بخشيد؟ گفت: در حالتى كه در [[ركوع]] بوده است سپس پيامبر تكبير گفت و تمام اهل مسجد تكبير گفتند. سپس پيامبر فرمود: اى مردم على بن ابى‌طالب بعد از من ولى امر شما است. مردم گفتند: يا رسول الله ما خشنوديم به خدائى پروردگار ما و به [[رسالت]] و نبوت پيامبر ما و به پذيرفتن [[اسلام]] كه دين ما است و به ولايت على بن ابى‌طالب علیه‌السلام ولى ما سپس اين آية نازل گرديد.<ref> البرهان في تفسير القرآن.</ref>
| |
| − | | |
| − | محمد بن السائب از ابوصالح او از ابن عباس نقل نمايد كه عبدالله بن سلام با عده اى از يهوديان كه اسلام اختيار كرده بودند، نزد [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله آمدند و گفتند: يا رسول الله خانه هاى ما دور است و كسى نيست از براى ما حديثى و خبرى از شما بياورد و قوم ما هم وقتى كه مسلمان شديم ما را ترك گفتند و با ما نشست و برخاست نمى كنند و ازدواج و نكاح را از ما بريده اند و با ما تكلم هم نمى نمايند و اين امر از براى ما مشكلاتى بوجود آورده است سپس پيامبر آيه «إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ» را تلاوت فرمود و از منزل بيرون آمد و به طرف مسجد رفت. در حالتى كه مردم در مسجد مشغول [[نماز]] بودند. در اين ميان سائلى را مشاهده فرمود كه از مسجد بيرون مى آمد به او فرمود: آيا كسى به تو چيزى بخشيده است؟ گفت: بلى يا رسول اللّه، انگشترى طلا به من بخشيده شده است. پيامبر فرمود: چه كسى آن را به تو بخشيده است؟ گفت: اين مرد كه در حال نماز ايستاده و اشاره به على نمود. پيامبر فرمود: در چه حالتى به تو بخشيد؟ گفت: در حالتى كه در [[ركوع]] بوده است سپس پيامبر تكبير گفت و اين آية را قرائت فرمود.<ref> كتاب المناقب از موفق بن احمد از علماى عامه.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس==
| |
| − | <references/>
| |
| − | | |
| − | ==منابع==
| |
| − | | |
| − | * قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.
| |
| − | * محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش.
| |
| − | * فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.
| |
| − | | |
| − | ==پیوندها==
| |
| − | * [[سوره مائده]]
| |
| − | * [[سوره مائده/متن و ترجمه سوره]]
| |
| − | | |
| − | {{قرآن}}
| |
| − | | |
| − | [[رده:آیات سوره مائده]]
| |
| − | [[رده:آیات دارای شان نزول]]
| |
