آیه کتمان

آیه 159 سوره بقره/2 را «آیه كتمان» نامیده‌اند؛ زیرا خداوند در این آیه، كتمان‌كنندگان آیات الهى و وسایل هدایت را لعنت مى‌كند:

إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالْهُدَى مِن بَعْدِ مَا بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتَابِ أُولَـئِكَ يَلعَنُهُمُ اللّهُ وَيَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ

[2–159] (مشاهده آیه در سوره)

به گفته بیش‌تر مفسران صحابه و تابعان، شأن نزول آیه گروهى از دانشمندان یهود و نصارا مانند كعب بن اشرف، كعب بن اسد، ابن ‌صوریا و زید بن تابوه است كه موضوع نبوت پیغمبر صلى الله علیه و آله را با این ‌كه در تورات و انجیل وارد شده، كتمان مى‌كردند. گروهى از اصولیان، به این آیه بر حجیت خبر واحد استدلال كرده و حرمت كتمان را ملازم با لزوم پذیرش خبر واحد در صورت عدم كتمان دانسته‌اند.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 396