آیه فطرت: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 30 سوره روم/30 را «آيه فطرت» گفته‌اند.<ref> الفصول المهمه، ج‌ 1، ص‌ 426؛ تفسي...' ایجاد کرد)
 
جز
سطر ۱: سطر ۱:
-
+
===آیه فطرت===
  
آيه 30 [[سوره روم]]/30 را «آيه فطرت» گفته‌اند.<ref> الفصول المهمه، ج‌ 1، ص‌ 426؛ تفسير موضوعى، جوادى، ج 1، ص‌ 148.</ref> اين آيه به سرشت الهى و نوع آفرينش انسان‌ها پرداخته است و خطاب به پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد: توجه خودت را به طور كامل به سوى دين معطوف كن و ملازم همان چيزى باش كه سرنوشت و نوع آفرينش تو (فطرت) اقتضا مى‌كند؛ آن نوع آفرينش كه خدا انسان‌ها را بر آن سرشته و آفريده است: «فَأقِم وَجهَكَ لِلدّينِ حَنيفًا فِطرَتَ اللّهِ الَّتِى فَطَرَالنّاسَ عَليها لاَتَبديلَ لِخلقِ اللّهِ...».
+
آیه 30 [[سوره روم]]/30 را «آیه فطرت» گفته‌اند.<ref> الفصول المهمه، ج‌ 1، ص‌ 426؛ تفسیر موضوعى، جوادى، ج 1، ص‌ 148.</ref> این آیه به سرشت الهى و نوع آفرینش انسان‌ها پرداخته است و خطاب به پیامبر صلى الله علیه و آله مى‌فرماید: توجه خودت را به طور كامل به سوى دین معطوف كن و ملازم همان چیزى باش كه سرنوشت و نوع آفرینش تو (فطرت) اقتضا مى‌كند؛ آن نوع آفرینش كه خدا انسان‌ها را بر آن سرشته و آفریده است: «فَأقِم وَجهَكَ لِلدّینِ حَنیفًا فِطرَتَ اللّهِ الَّتِى فَطَرَالنّاسَ عَلیها لاَتَبدیلَ لِخلقِ اللّهِ...».
  
بر اساس تفسيرى، مفاد آيه اين است كه [[احكام]] دين به ويژه احكام ريشه‌اى و پايه‌اى دين، با فطرت انسانى موافق است.<ref> معارف قرآن، ص‌ 33.</ref>
+
بر اساس تفسیرى، مفاد آیه این است كه [[احكام]] دین به ویژه احكام ریشه‌اى و پایه‌اى دین، با فطرت انسانى موافق است.<ref> معارف قرآن، ص‌ 33.</ref>
  
 
==پانویس ==
 
==پانویس ==
سطر ۹: سطر ۹:
 
===منابع===
 
===منابع===
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد  1، ص 395
+
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 395

نسخهٔ ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۳۵

آیه فطرت

آیه 30 سوره روم/30 را «آیه فطرت» گفته‌اند.[۱] این آیه به سرشت الهى و نوع آفرینش انسان‌ها پرداخته است و خطاب به پیامبر صلى الله علیه و آله مى‌فرماید: توجه خودت را به طور كامل به سوى دین معطوف كن و ملازم همان چیزى باش كه سرنوشت و نوع آفرینش تو (فطرت) اقتضا مى‌كند؛ آن نوع آفرینش كه خدا انسان‌ها را بر آن سرشته و آفریده است: «فَأقِم وَجهَكَ لِلدّینِ حَنیفًا فِطرَتَ اللّهِ الَّتِى فَطَرَالنّاسَ عَلیها لاَتَبدیلَ لِخلقِ اللّهِ...».

بر اساس تفسیرى، مفاد آیه این است كه احكام دین به ویژه احكام ریشه‌اى و پایه‌اى دین، با فطرت انسانى موافق است.[۲]

پانویس

  1. الفصول المهمه، ج‌ 1، ص‌ 426؛ تفسیر موضوعى، جوادى، ج 1، ص‌ 148.
  2. معارف قرآن، ص‌ 33.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 395