آیه سحر: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز |
(تعیین رده و ویرایش جزیی متن) |
||
| سطر ۹: | سطر ۹: | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
| − | + | ==منابع== | |
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 386 | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 386 | ||
| + | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
نسخهٔ ۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۴۰
آیه سحر
صد و دومین آیه سوره بقره/ 2 را «آیه سحر» خوانده‌اند.[۱] در این آیه، به یادگیرى سحر به وسیله گروهى از مردم بابل اشاره و بر این نكته تأكید شده كه جادوگران، بدون اجازه الهى به هیچ كس نمى‌توانند آسیب برسانند:
«و‌اتَّبَعوا مَا تَتلُوا الشَیطینُ عَلى مُلكِ سُلیمنَ و مَا كَفرَ سُلیمنُ ولكِنَّ الشَّیطینَ كَفَروا یُعَلِّمونَ النّاسَ السِّحرَ... و مَا هُم بِضارِّینَ بِهِ مِن أَحد إِلاّ بِإذنِ اللّهِ...».
در شأن نزول این آیه گفته‌اند: وقتى كافران، سلیمان علیه‌السلام را به سحر متهم كردند، رسول خدا صلى الله علیه و آله آنان را از این نسبت برحذر داشت و این آیه در تأیید رسول خدا صلى الله علیه و آله نازل شد و ساحت سلیمان را از سحر مبرا ساخت.[۲]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 386
