آیه توارث بالایمان: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 72 سوره انفال/8 را «آيه توارث بالايمان» گويند.<ref> التمهيد، ج‌ 2، ص‌ 311.</ref> ...' ایجاد کرد)
 
جز
سطر ۱: سطر ۱:
-
+
===آیه توارث بالایمان===
  
آيه 72 [[سوره انفال]]/8 را «آيه توارث بالايمان» گويند.<ref> التمهيد، ج‌ 2، ص‌ 311.</ref> به اين آيه، آية‌الاخوة هم گفته‌اند.<ref> قمى، ج‌ 1، ص‌ 307.</ref> بر اساس اين آيه، ارث برى ميان خويشان در صورتى بود كه ايمان و ‌هجرت با هم باشد و اگر كسانى هجرت نكرده بودند، گرچه ايمان داشتند از خويشاوندان ارث ‌نمى‌بردند:
+
آیه 72 [[سوره انفال]]/8 را «آیه توارث بالایمان» گویند.<ref> التمهید، ج‌ 2، ص‌ 311.</ref> به این آیه، آیة‌الاخوة هم گفته‌اند.<ref> قمى، ج‌ 1، ص‌ 307.</ref> بر اساس این آیه، ارث برى میان خویشان در صورتى بود كه ایمان و ‌هجرت با هم باشد و اگر كسانى هجرت نكرده بودند، گرچه ایمان داشتند از خویشاوندان ارث ‌نمى‌بردند:
  
'''''«إِنَّ‌الّذينَ ءَامَنوا و هَاجَروا و جَهَدوا بِأَمولِهِم و أَنفُسِهِم فِى سَبِيلِ اللّهِ والّذينَ ءَاوَوا و نَصَروا أُوللكَ بَعضهُم أَولياءُ بَعض والّذينَ ءَامَنوا و‌لَم‌يُهاجِروا ما لَكُم مِن وَليَتِهم مِن شَىء حَتّى يُهاجروا...».'''''
+
'''''«إِنَّ‌الّذینَ ءَامَنوا و هَاجَروا و جَهَدوا بِأَمولِهِم و أَنفُسِهِم فِى سَبِیلِ اللّهِ والّذینَ ءَاوَوا و نَصَروا أُوللكَ بَعضهُم أَولیاءُ بَعض والّذینَ ءَامَنوا و‌لَم‌یُهاجِروا ما لَكُم مِن وَلیَتِهم مِن شَىء حَتّى یُهاجروا...».'''''
  
اين آيه با ‌آيه «و‌أُولُواالأَرحامِ بَعضُهُم أَولى بِبَعض» ([[سوره احزاب]]/ 33،6) كه ارث را بر مبناى خويشاوندى مى‌داند، نسخ شده است.<ref> قمى، ج‌ 1، ص‌ 279؛ التمهيد، ج‌ 2، ص‌ 312.</ref>
+
این آیه با ‌آیه «و‌أُولُواالأَرحامِ بَعضُهُم أَولى بِبَعض» ([[سوره احزاب]]/ 33،6) كه ارث را بر مبناى خویشاوندى مى‌داند، نسخ شده است.<ref> قمى، ج‌ 1، ص‌ 279؛ التمهید، ج‌ 2، ص‌ 312.</ref>
  
 
==پانویس ==
 
==پانویس ==
سطر ۱۱: سطر ۱۱:
 
===منابع===
 
===منابع===
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد  1، ص 378
+
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 378

نسخهٔ ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۳۱

آیه توارث بالایمان

آیه 72 سوره انفال/8 را «آیه توارث بالایمان» گویند.[۱] به این آیه، آیة‌الاخوة هم گفته‌اند.[۲] بر اساس این آیه، ارث برى میان خویشان در صورتى بود كه ایمان و ‌هجرت با هم باشد و اگر كسانى هجرت نكرده بودند، گرچه ایمان داشتند از خویشاوندان ارث ‌نمى‌بردند:

«إِنَّ‌الّذینَ ءَامَنوا و هَاجَروا و جَهَدوا بِأَمولِهِم و أَنفُسِهِم فِى سَبِیلِ اللّهِ والّذینَ ءَاوَوا و نَصَروا أُوللكَ بَعضهُم أَولیاءُ بَعض والّذینَ ءَامَنوا و‌لَم‌یُهاجِروا ما لَكُم مِن وَلیَتِهم مِن شَىء حَتّى یُهاجروا...».

این آیه با ‌آیه «و‌أُولُواالأَرحامِ بَعضُهُم أَولى بِبَعض» (سوره احزاب/ 33،6) كه ارث را بر مبناى خویشاوندى مى‌داند، نسخ شده است.[۳]

پانویس

  1. التمهید، ج‌ 2، ص‌ 311.
  2. قمى، ج‌ 1، ص‌ 307.
  3. قمى، ج‌ 1، ص‌ 279؛ التمهید، ج‌ 2، ص‌ 312.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 378