آیه تحویل قبله: تفاوت بین نسخه‌ها
(تعیین رده) |
|||
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
به آیه 144 [[سوره بقره]]/2 كه تغییر قبله از بیت‌المقدس به كعبه را اعلام داشته، «آیه تحویل قبله» مى‌گویند.<ref> الاتقان، ج 1، ص 41؛ غرائب القرآن، ج 4، ص 307؛ المیزان، ج 1، ص 329.</ref> | به آیه 144 [[سوره بقره]]/2 كه تغییر قبله از بیت‌المقدس به كعبه را اعلام داشته، «آیه تحویل قبله» مى‌گویند.<ref> الاتقان، ج 1، ص 41؛ غرائب القرآن، ج 4، ص 307؛ المیزان، ج 1، ص 329.</ref> | ||
| − | برخى آن را آیه قبله گفته‌اند:<ref> الاتقان، ج 2، ص 52.</ref> | + | برخى آن را آیه قبله گفته‌اند:<ref> الاتقان، ج 2، ص 52.</ref> |
| + | «{{متن قرآن|قَد نَرى تَقلُّبَ وَجهِكَ فِى‌السَّماءِ فَلنُولِّينّكَ قِبلَةً تَرضَلها فَولِّ وَجهَكَ شَطرَالمسجدِالحَرامِ...}}». | ||
در شأن نزول این آیه آمده است كه پیغمبر صلى الله علیه و آله تا هفده ماه پس از هجرت، به سوى مسجدالاقصى [[نماز]] مى‌خواند. یهودیان مى‌گفتند: محمد قبله‌اى نداشت تا آن‌كه ما به او آموختیم و از این كه مسلمانان قبله‌اى نداشتند، آنان را سرزنش مى‌كردند. | در شأن نزول این آیه آمده است كه پیغمبر صلى الله علیه و آله تا هفده ماه پس از هجرت، به سوى مسجدالاقصى [[نماز]] مى‌خواند. یهودیان مى‌گفتند: محمد قبله‌اى نداشت تا آن‌كه ما به او آموختیم و از این كه مسلمانان قبله‌اى نداشتند، آنان را سرزنش مى‌كردند. | ||
| سطر ۱۵: | سطر ۱۶: | ||
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 377 | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 377 | ||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
| + | [[رده:آیات سوره بقره]] | ||
نسخهٔ ۲ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۱۳
آیه تحویل قبله
به آیه 144 سوره بقره/2 كه تغییر قبله از بیت‌المقدس به كعبه را اعلام داشته، «آیه تحویل قبله» مى‌گویند.[۱]
برخى آن را آیه قبله گفته‌اند:[۲] «قَد نَرى تَقلُّبَ وَجهِكَ فِى‌السَّماءِ فَلنُولِّينّكَ قِبلَةً تَرضَلها فَولِّ وَجهَكَ شَطرَالمسجدِالحَرامِ...».
در شأن نزول این آیه آمده است كه پیغمبر صلى الله علیه و آله تا هفده ماه پس از هجرت، به سوى مسجدالاقصى نماز مى‌خواند. یهودیان مى‌گفتند: محمد قبله‌اى نداشت تا آن‌كه ما به او آموختیم و از این كه مسلمانان قبله‌اى نداشتند، آنان را سرزنش مى‌كردند.
رسول خدا صلى الله علیه و آله از این موضوع آزرده خاطر بود؛ به طورى كه در تاریكى شب بیرون مى‌آمد و سر به سوى آسمان مى‌كرد و انتظار نزول وحى در این باره را داشت. روزى (شعبان سال دوم هجرت) در مسجد بنى‌سلمه نماز ظهر مى‌خواند كه این آیه در بین نماز نازل شد و قبله تغییر یافت و این مسجد به ذوقبلتین شهرت یافت.[۳]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 377
