آيه فىء: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 7 سوره حشر/59 را كه به موضوع فىء پرداخته است، «آيه فىء» گويند.<ref> تتمة المر...' ایجاد کرد) |
جز |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | ===آیه فىء=== | |
| − | + | آیه 7 [[سوره حشر]]/59 را كه به موضوع فىء پرداخته است، «آیه فىء» گویند.<ref> تتمة المراجعات، ص 70.</ref> فىء غنیمتى است كه بدون جنگ و درگیرى از كافران بدست مسلمانان افتد كه چنین مالى، اختیارش در دست [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله است؛ به خلاف غنیمتى كه با جنگ بدست مى‌آید كه یك پنجم آن در اختیار پیامبر قرار مى‌گیرد و مابقى آن متعلق به جنگ‌جویان است: | |
| − | '''''«مَا أَفاءَ اللّهُ عَلى رَسولِه مِن أَهلِ القُرى فَلِلّهِ ولِلرَّسولِ ولِذِى القُربى | + | '''''«مَا أَفاءَ اللّهُ عَلى رَسولِه مِن أَهلِ القُرى فَلِلّهِ ولِلرَّسولِ ولِذِى القُربى والیَتَـمى والمَسكِینِ و ابنِ السّبِیلِ كَى لاَ‌یَكونَ دُولةً بَینَ الأَغنِیاءِ مِنكُم...».''''' |
| − | بر اساس | + | بر اساس این آیه، شش مورد مصرف (خداوند، پیغمبر صلى الله علیه و آله، ذوى القربى، یتیمان، مسكینان و در راه‌ماندگان) براى فىء ذكر شده است. |
| − | ابن عباس | + | ابن عباس مى‌گوید: این آیه درباره دارایى‌هاى «اهل قرى» فرود آمد و اهل قرى بنى نظیر و بنى قریظه بودند كه در [[مدینه]] مى‌زیستند و اهل فدك كه در سه میلى مدینه بودند و اهل خیبر و روستاهاى مدینه و ینبع كه خداوند اختیار دارایى‌هاى آنان را به [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله سپرد تا هر گونه خواست، در آن حكم كند. عده‌اى اعتراض كردند كه چرا این دارایى‌ها را تقسیم نمى‌كند. در پاسخ آن‌ها این آیه نازل شد. |
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۳: | ||
===منابع=== | ===منابع=== | ||
| − | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن | + | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 395 |
نسخهٔ ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۳۵
آیه فىء
آیه 7 سوره حشر/59 را كه به موضوع فىء پرداخته است، «آیه فىء» گویند.[۱] فىء غنیمتى است كه بدون جنگ و درگیرى از كافران بدست مسلمانان افتد كه چنین مالى، اختیارش در دست رسول خدا صلی الله علیه و آله است؛ به خلاف غنیمتى كه با جنگ بدست مى‌آید كه یك پنجم آن در اختیار پیامبر قرار مى‌گیرد و مابقى آن متعلق به جنگ‌جویان است:
«مَا أَفاءَ اللّهُ عَلى رَسولِه مِن أَهلِ القُرى فَلِلّهِ ولِلرَّسولِ ولِذِى القُربى والیَتَـمى والمَسكِینِ و ابنِ السّبِیلِ كَى لاَ‌یَكونَ دُولةً بَینَ الأَغنِیاءِ مِنكُم...».
بر اساس این آیه، شش مورد مصرف (خداوند، پیغمبر صلى الله علیه و آله، ذوى القربى، یتیمان، مسكینان و در راه‌ماندگان) براى فىء ذكر شده است.
ابن عباس مى‌گوید: این آیه درباره دارایى‌هاى «اهل قرى» فرود آمد و اهل قرى بنى نظیر و بنى قریظه بودند كه در مدینه مى‌زیستند و اهل فدك كه در سه میلى مدینه بودند و اهل خیبر و روستاهاى مدینه و ینبع كه خداوند اختیار دارایى‌هاى آنان را به رسول خدا صلی الله علیه و آله سپرد تا هر گونه خواست، در آن حكم كند. عده‌اى اعتراض كردند كه چرا این دارایى‌ها را تقسیم نمى‌كند. در پاسخ آن‌ها این آیه نازل شد.
پانویس
- ↑ تتمة المراجعات، ص 70.
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 395
