آيه عذاب: تفاوت بین نسخه‌ها
(تعیین رده و ویرایش جزیی متن) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | نخستین آیه [[سوره معارج]] /70 را كه بر اساس آن، شخصى تقاضاى عذاب كرد و آن عذاب واقع شد، «آیه عذاب»<ref> تتمة المراجعات، ص 55.</ref> گفته‌اند: | |
| − | + | {{قرآن در قاب| سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ|سوره=70|آیه= 1}} | |
| − | نخستین آیه [[سوره معارج]] /70 را كه بر اساس آن، شخصى تقاضاى عذاب كرد و آن عذاب واقع شد، «آیه عذاب»<ref> تتمة المراجعات، ص 55.</ref> گفته‌اند: | ||
در شأن نزول این آیه آمده است كه تقاضاكننده، نعمان بن حرث یا نضر بن حارث بود كه پس از منصوب شدن [[امام على]] علیه‌السلام به مقام ولایت و جانشینى پیامبر در روز غدیر و پخش شدن این خبر در شهرها بسیار خشمگین شد و خدمت پیامبر آمد و گفت: آیا این سخن (انتصاب) از ناحیه تو است یا از ناحیه خدا؟ پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: سوگند به خدایى كه معبودى جز او نیست، این از ناحیه خدا است. | در شأن نزول این آیه آمده است كه تقاضاكننده، نعمان بن حرث یا نضر بن حارث بود كه پس از منصوب شدن [[امام على]] علیه‌السلام به مقام ولایت و جانشینى پیامبر در روز غدیر و پخش شدن این خبر در شهرها بسیار خشمگین شد و خدمت پیامبر آمد و گفت: آیا این سخن (انتصاب) از ناحیه تو است یا از ناحیه خدا؟ پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: سوگند به خدایى كه معبودى جز او نیست، این از ناحیه خدا است. | ||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۲: | ||
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 393 | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 393 | ||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
| + | [[رده:آیات سوره معارج]] | ||
نسخهٔ ۴ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۶:۰۴
نخستین آیه سوره معارج /70 را كه بر اساس آن، شخصى تقاضاى عذاب كرد و آن عذاب واقع شد، «آیه عذاب»[۱] گفته‌اند:
در شأن نزول این آیه آمده است كه تقاضاكننده، نعمان بن حرث یا نضر بن حارث بود كه پس از منصوب شدن امام على علیه‌السلام به مقام ولایت و جانشینى پیامبر در روز غدیر و پخش شدن این خبر در شهرها بسیار خشمگین شد و خدمت پیامبر آمد و گفت: آیا این سخن (انتصاب) از ناحیه تو است یا از ناحیه خدا؟ پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: سوگند به خدایى كه معبودى جز او نیست، این از ناحیه خدا است.
نعمان روى برگرداند؛ در حالى كه مى‌گفت: خداوندا! اگر این سخن حق است و از ناحیه تو است، سنگى از آسمان بر ما بباران كه در این هنگام، سنگى بر سر او فرود آمد و او را كشت.[۲] همین شأن نزول را بسیارى از اهل سنت نیز گفته‌اند.[۳]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 393
