آيه صيف: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(اصلاح عنوان)
سطر ۱: سطر ۱:
===آیه طلاق===
+
==آيه صيف==
 +
 
 +
از آن‌جا كه آيه 176 [[سوره نساء]]/4 در تابستان نازل شده، برخى آن را «آيه صيف» مى‌گويند.<ref> مجمع البيان، ج‌ 3، ص‌ 229؛ حجة التفاسير، ج‌ 1، ص‌ 47.</ref>اين آيه در سفر حجة‌الوداع و در موضوع ارث كلاله نازل شد<ref> الدرالمنثور، ج‌ 2، ص ‌754.</ref> و آيه 12 همين سوره را كه پيشتر درباره ارث كلاله و در زمستان فرو فرستاده شده بود، آيه شتاء ناميدند:<ref>حجة التفاسير، (مقدمه) ج‌ 1، ص‌ 47.</ref>
 +
 +
'''''«يَستَفتونَكَ قُل اللّهُ يُفتيكُم فِى‌الكَللَةِ...».'''''
 +
 
 +
البته اين آيه را «آيه كلاله» هم مى‌گويند.<ref>الاتقان، ج‌ 1، ص‌ 64‌؛ مجمع البيان، ج‌ 3، ص‌ 229.</ref> جابر بن ‌عبدالله انصارى در شأن نزول اين آيه مى‌گويد: من به شدت بيمار بودم. پيامبر صلى الله عليه و آله به عيادت من آمد. عرض كردم: وارث من فقط خواهران منند. ميراث آن‌ها چگونه است كه اين آيه نازل شد.<ref> مجمع البيان، ج‌ 3، ص‌ 229؛ نورالثقلين، ج‌ 1، ص‌ 579‌.</ref>
  
برخى آیه 229 [[سوره بقره]]/2 را «آیه طلاق» نامیده‌اند.<ref> التمهید، ج‌ 2، ص‌ 345؛ المیزان، ج‌ 4، ص‌ 274 و ج‌ 6‌، ص 108؛ قرطبى، ج‌ 3، ص‌ 121.</ref> خداوند در این آیه، به حكم طلاق رجعى پرداخته و آن را فقط براى دو بار اجازه داده است. پس از دو طلاق، مرد مى‌تواند به نیكى رجوع كند یا پس از عده و اداى حقوق شرعى از او جدا شود: «الطَّلقُ مَرّتانِ فَإِمساكٌ بِمعروف أَو تَسریحٌ بِإِحسن». در شأن نزول این آیه گفته‌اند كه طلاق در جاهلیت محدود نبود و برخى شوهران، به قصد آزار زنانشان بارها آنان را طلاق مى‌دادند؛ ولى پیش از تمام شدن عده، به آن‌ها رجوع كرده مانع ازدواج آنان با مرد دیگرى مى‌شدند كه این آیه نازل شد.<ref> روض الجنان، ج‌ 3، ص‌ 271؛ مجمع البیان، ج‌ 2، ص‌ 577‌.</ref>
 
  
 
==پانویس ==
 
==پانویس ==
 
<references />
 
<references />
===منابع===
+
==منابع==
  
 
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 391
 
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 391
 +
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]

نسخهٔ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۹:۱۶

آيه صيف

از آن‌جا كه آيه 176 سوره نساء/4 در تابستان نازل شده، برخى آن را «آيه صيف» مى‌گويند.[۱]اين آيه در سفر حجة‌الوداع و در موضوع ارث كلاله نازل شد[۲] و آيه 12 همين سوره را كه پيشتر درباره ارث كلاله و در زمستان فرو فرستاده شده بود، آيه شتاء ناميدند:[۳]

«يَستَفتونَكَ قُل اللّهُ يُفتيكُم فِى‌الكَللَةِ...».

البته اين آيه را «آيه كلاله» هم مى‌گويند.[۴] جابر بن ‌عبدالله انصارى در شأن نزول اين آيه مى‌گويد: من به شدت بيمار بودم. پيامبر صلى الله عليه و آله به عيادت من آمد. عرض كردم: وارث من فقط خواهران منند. ميراث آن‌ها چگونه است كه اين آيه نازل شد.[۵]


پانویس

  1. مجمع البيان، ج‌ 3، ص‌ 229؛ حجة التفاسير، ج‌ 1، ص‌ 47.
  2. الدرالمنثور، ج‌ 2، ص ‌754.
  3. حجة التفاسير، (مقدمه) ج‌ 1، ص‌ 47.
  4. الاتقان، ج‌ 1، ص‌ 64‌؛ مجمع البيان، ج‌ 3، ص‌ 229.
  5. مجمع البيان، ج‌ 3، ص‌ 229؛ نورالثقلين، ج‌ 1، ص‌ 579‌.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 391