آيه سَلْم: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 61 سوره انفال/8 را «آيه سَلْم» (صلح) گفته‌اند:<ref> نهج الحق، ص 181؛ التمهيد...' ایجاد کرد) |
جز |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | ===آیه سَلْم=== | |
| − | + | آیه 61 [[سوره انفال]]/8 را «آیه سَلْم» (صلح) گفته‌اند:<ref> نهج الحق، ص 181؛ التمهید، ج 2، ص 355.</ref> «وَ إِن جَنَحوا لِلسَّلمِ فَاجنَح لَها». | |
| − | در | + | در این آیه به پیامبر فرمان داده شده: اگر كافرانى كه پیمان خود را با مسلمانان نقض كرده، از در جنگ با مسلمانان برآمدند به صلح تمایل یافتند، تو نیز (در صورتى كه مصلحت در آن باشد) با آنان صلح كن.<ref> روض الجنان، ج 9، ص 143.</ref> |
| − | برخى گفته‌اند: | + | برخى گفته‌اند: این آیه به «فَاقتُلوا المُشرِكینَ حَیثُ وَجدتُموهُم» منسوخ است؛ ولى گروهى منسوخ بودن آن را نپذیرفته‌اند؛ زیرا آیه «فَاقتُلوا المُشرِكینَ...» درباره بت‌پرستان و مشركان است و این آیه درباره بنى‌قریظه و بنى‌نضیر كه از اهل كتابند؛ همچنین به این دلیل كه «فَاقتُلوا المُشرِكینَ...» در سال نهم در [[سوره برائت]]/ 9،5نازل شد و پیامبر صلى الله علیه و آله پس از آن با نصاراى نجران مصالحه كرد.<ref> مجمع‌البیان، ج 4، ص 853؛ التبیان، ج 5، ص 150.</ref> |
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| سطر ۱۱: | سطر ۱۱: | ||
===منابع=== | ===منابع=== | ||
| − | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن | + | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 387 |
نسخهٔ ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۳۳
آیه سَلْم
آیه 61 سوره انفال/8 را «آیه سَلْم» (صلح) گفته‌اند:[۱] «وَ إِن جَنَحوا لِلسَّلمِ فَاجنَح لَها».
در این آیه به پیامبر فرمان داده شده: اگر كافرانى كه پیمان خود را با مسلمانان نقض كرده، از در جنگ با مسلمانان برآمدند به صلح تمایل یافتند، تو نیز (در صورتى كه مصلحت در آن باشد) با آنان صلح كن.[۲]
برخى گفته‌اند: این آیه به «فَاقتُلوا المُشرِكینَ حَیثُ وَجدتُموهُم» منسوخ است؛ ولى گروهى منسوخ بودن آن را نپذیرفته‌اند؛ زیرا آیه «فَاقتُلوا المُشرِكینَ...» درباره بت‌پرستان و مشركان است و این آیه درباره بنى‌قریظه و بنى‌نضیر كه از اهل كتابند؛ همچنین به این دلیل كه «فَاقتُلوا المُشرِكینَ...» در سال نهم در سوره برائت/ 9،5نازل شد و پیامبر صلى الله علیه و آله پس از آن با نصاراى نجران مصالحه كرد.[۳]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 387
