آيه اخوّت: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز |
جز (تعیین رده) |
||
| سطر ۱۱: | سطر ۱۱: | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
| − | + | ==منابع== | |
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 367 | علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 367 | ||
| + | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
نسخهٔ ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۷:۰۸
آیه اخوّت
آیه 10 سوره حجرات/ 49 را «آیه اخوّت» نامیده اند؛[۱] زیرا مؤمنان را برادر دینى یكدیگر دانسته و به ایجاد صلح و سازش میان آنان سفارش كرده است:
«إِنَّمَا المُؤمِنونَ إِخوَةٌ فَأَصلِحوا بَینَ أخوَیكُم وَاتَّقوا اللَّهَ لَعلّكُم تُرحَمون».
به نقل ابن عباس، پیغمبر صلى الله علیه و آله در پى نزول این آیه، بین مسلمانان به قدر منزلتشان پیوند برادرى برقرار ساخت. ابوبكر را با عمر، عثمان را با عبدالرحمن و...؛ آنگاه على علیه‌السلام را برادر خود قرار داد و فرمود: تو برادر منى و من برادر تو هستم.[۲]
مسلمانان در آغاز بر اساس همین برادرى، حتى از یكدیگر ارث مى بردند.[۳]
پانویس
- ↑ قمى، ج 1، ص 307؛ بحارالانوار، ج 19، ص 37.
- ↑ تفسیر اثنى عشرى، ج 12، ص 186.
- ↑ قمى، ج 1، ص 307؛ مجمع البیان، ج 4، ص 865.
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 367
