آيه احسان
نسخهٔ تاریخ ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۴۹ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 90 سوره نحل/ 16 «آيه احسان» نام گرفته است.<ref> يسألونك فى الدين والحياة، ج 3،...' ایجاد کرد)
-
آيه 90 سوره نحل/ 16 «آيه احسان» نام گرفته است.[۱]
«إِنَّ اللّهَ يَأمرُ بِالعدلِ والإِحسنِ و إِيتاىِ ذِى القُربى و يَنهى عَنِ الفَحشاءِ والمُنكَرِ والبَغىِ...».
در اين آيه، شش اصل مهم (سه اصل مثبت و سه اصل منفى) ديده مى شود. به گفته ابن مسعود، آيه اى جامع تر از اين در قرآن نيست و عثمان بن مظعون مى گويد: از روزى كه رسول خدا صلی الله علیه و آله اين آيه را بر من قرائت كرد، اسلام در دلم جاى گرفت و پيامبر را دوست مى داشتم.[۲]
عكرمه نيز نقل مى كند كه حضرت رسول صلى الله عليه و آله اين آيه را بر وليد خواند. وليد گفت: اى پسر برادر! باز هم بخوان. پيامبر دوباره خواند. وليد گفت: به خدا سوگند! در آن حلاوت و تازگى است. بالاى آن ميوه دار و زير آن شاخ‌آور است و اين كلام آدميان نيست.[۳]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 366
