آمنه خانم قزوینی

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ فوریهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۰۸:۴۲ توسط بهنام (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

آمنه خانم قزوینی، (مجتهد، عابد، متوفی سال 1269 هـ.ق) و دختر شیخ محمدعلی قزوینی از علمای قزوین، و نوه سید حسین قزوینی و مادرش ربابه خانم بود. در حدود هفده سالگی با شیخ محمدصالح برغانی ازدواج کرد.

او در آغاز نزد برادرش شیخ عبدالوهاب قزوینی درس خواند، سپس در درس فقه و اصول همسرش حاضر شد و حکمت و فلسفه را از ملا آقا حکمی قزوینی در مدرسه صالحیه فراگرفت و در درس شیخ احمد احسایی در قزوین حضور یافت تا این که به درجه بالایی از علم و فضل رسید. همسرش، ملا محمدصالح، زنان را در احکام و مسائل شرعی به رجوع و عمل به دستورات او سفارش می‌کرد. آمنه خانم حوزه درسی برای زنان در کربلا و قزوین برپا کرد. وی از همسر و برادرش و شیخ احمد احسایی اجازات مفصلی داشت.

از آثار او قصیده‌ای طویل در چهارصد و هشتاد بیت از زبان حضرت زینب علیهاالسلام در حوادث کربلا و بعضی رساله‌های دیگر است. بسیاری از مردان و زنان این خانواده اهل علم و فضل و تقوا بودند. وی در سال 1269 جهان را بدرود گفت.

منابع

معاونت پژوهش مرکز حوزه‌های علمیه خواهران, بانوان عالمه و آثار آن‌ها