|
|
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | ==متن آیه==
| + | #تغییرمسیر[[آیه 206 سوره شعراء]] |
| − | | |
| − | {{قرآن در قاب|«ثُمَّ جَاءهُم مَّا كَانُوا يُوعَدُونَ».|سوره=26|آیه=206}}
| |
| − | | |
| − | ==ترجمه==
| |
| − | | |
| − | باز هم عذابی که به آنها وعده شده بود، بر سرشان آمد.
| |
| − | | |
| − | ==نزول==
| |
| − | | |
| − | '''شأن نزول آیات 205 تا 207:'''
| |
| − | | |
| − | محمد بن یعقوب کلینى بعد از پنج واسطه از على بن عیسى القماط او از عم خویش و او از [[امام صادق]] علیه‌السلام نقل نماید که فرمود: پیامبر در خواب دید که بنى‌امیه بعد از خودش بر منبر او بالا می‌روند و مردم را به قهقرى و گمراهى سوق می‌دهند، از خواب بیدار شد در حالتى که محزون و غمگین بود.
| |
| − | | |
| − | جبرئیل نزد وى آمد و گفت: یا رسول الله چرا غمگین و محزونى؟ پیامبر موضوع خواب خود را براى جبرئیل بیان فرمود: جبرئیل به آسمان عروج کرد پس از چند لحظه این آیات را از طرف خداوند نازل نمود که مونس پیامبر و تسکین دهنده آلام اندرونى او باشد و نیز [[سوره قدر]] را هم از براى او نازل کرد.<ref> البرهان فی تفسیر القرآن.</ref>
| |
| − | | |
| − | ابو جهضم گوید: [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله و سلم در حالت تحیرى قرار گرفت دلیل تحیر را از وى سؤال کردند، فرمود: چرا متحیر نباشم در حالتى که مى بینم عده اى از امت بعد از من دشمن من مى گردند سپس این آیات نازل شد و پیامبر بعد نزول این آیات شاد خاطر گردید و خاطرى آرام یافت.<ref> تفسیر ابن ابى حاتم.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس==
| |
| − | <references/>
| |
| − | | |
| − | ==منابع==
| |
| − | * قرآن کریم، ترجمه عبدالمحمد آیتی.
| |
| − | * محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص 590.
| |
| − | | |
| − | ==پیوندها==
| |
| − | * [[سوره شعراء]]
| |
| − | * [[سوره شعراء/متن و ترجمه سوره]]
| |
| − | | |
| − | {{قرآن}}
| |
| − | | |
| − | [[رده:آیات سوره شعراء]]
| |
| − | [[رده:آیات دارای شان نزول]]
| |
