آیه امتاع: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} {{نیازمند ویرایش فنی}} به آیه 240 سوره بقره که...' ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} | {{منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} | ||
| − | |||
| − | |||
| − | «وَالَّذِینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنکُمْ وَیَذَرُونَ أَزْوَاجًا وَصِیَّةً لِّأَزْوَاجِهِم مَّتَاعًا إِلَی الْحَوْلِ غَیْرَ إِخْرَاجٍ فَإِنْ خَرَجْنَ فَلاَ جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِی مَا فَعَلْنَ فِیَ أَنفُسِهِنَّ مِن مَّعْرُوفٍ وَاللّهُ عَزِیزٌ | + | به آیه 240 [[سوره بقره]] که آیه مربوط به حقوق زن بعد از فوت همسر است؛ آیه امتاع گفته می‌شود: {{متن قرآن|«وَالَّذِینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنکُمْ وَیَذَرُونَ أَزْوَاجًا وَصِیَّةً لِّأَزْوَاجِهِم مَّتَاعًا إِلَی الْحَوْلِ غَیْرَ إِخْرَاجٍ فَإِنْ خَرَجْنَ فَلاَ جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِی مَا فَعَلْنَ فِیَ أَنفُسِهِنَّ مِن مَّعْرُوفٍ وَاللّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ»}}؛ و کسانی از شما که مرگشان فرامی‌رسد و همسرانی بر جای می‌گذارند (باید) برای همسران خویش وصیت کنند که آنان را تا یک سال بهره‌مند سازند و (از خانه شوهر) بیرون نکنند پس اگر بیرون بروند در آنچه آنان به طور پسندیده درباره خود انجام دهند گناهی بر شما نیست و خداوند توانا و حکیم است. |
| − | عده‌ای از دانشمندان علوم قرآنی معتقدند این آیه به وسیله آیه 234 همین سوره (بقره) - که آیه «عِدّه وفات» هم گفته می‌شود- نسخ شده است: «وَالَّذِینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنکُمْ وَیَذَرُونَ أَزْوَاجًا یَتَرَبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَعَشْرًا فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلاَ جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِیمَا فَعَلْنَ فِی أَنفُسِهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَاللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ | + | عده‌ای از دانشمندان علوم قرآنی معتقدند این آیه به وسیله آیه 234 همین سوره (بقره) - که آیه «عِدّه وفات» هم گفته می‌شود - نسخ شده است: {{متن قرآن|«وَالَّذِینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنکُمْ وَیَذَرُونَ أَزْوَاجًا یَتَرَبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَعَشْرًا فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلاَ جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِیمَا فَعَلْنَ فِی أَنفُسِهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَاللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ»}}؛ و کسانی از شما که می‌میرند و همسرانی بر جای می‌گذارند (همسران) چهار ماه و ده روز انتظار می‌برند پس هرگاه عده خود را به پایان رساندند در آنچه آنان به نحو پسندیده درباره خود انجام دهند، گناهی بر شما نیست و خداوند به آنچه انجام می‌دهید آگاه است. |
| + | |||
| + | استدلال آنها چنین است که مفاد آیه اول این است که زنی که شوهرش فوت کرد نفقه یک سال و حق سکونت در خانه شوهر به همین مدت - تا زمانی که از خانه خارج نشده - برای او محفوظ است ولی اگر از خانه خارج شد این حق زایل می‌شود اما مفاد آیه دوم این است که این زن باید چهار ماه و ده روز عده نگه دارد که لازمه آن عدم جواز خروج و یا ازدواج در این مدت است. روایاتی نیز در این باره وارد شده است. اما عده‌ای معتقدند مفاد آیه اول یک توصیه اخلاقس است و نه یک حکم واجب شرعی و از همین رو به حال خود باقی است و نسخ نشده است. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* [http://wiki.islamicdoc.org/wiki/index.php/%D8%A2%DB%8C%D9%87_%D8%A7%D9%85%D8%AA%D8%A7%D8%B9 آیه امتاع، ویکی علوم اسلامی]، بازیابی: 20 بهمن 1392. | * [http://wiki.islamicdoc.org/wiki/index.php/%D8%A2%DB%8C%D9%87_%D8%A7%D9%85%D8%AA%D8%A7%D8%B9 آیه امتاع، ویکی علوم اسلامی]، بازیابی: 20 بهمن 1392. | ||
| + | |||
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | [[رده:آیه‌های با عناوین خاص]] | ||
[[رده:آیات سوره بقره]] | [[رده:آیات سوره بقره]] | ||
نسخهٔ ۱۰ فوریهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۵:۳۶
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
به آیه 240 سوره بقره که آیه مربوط به حقوق زن بعد از فوت همسر است؛ آیه امتاع گفته می‌شود: «وَالَّذِینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنکُمْ وَیَذَرُونَ أَزْوَاجًا وَصِیَّةً لِّأَزْوَاجِهِم مَّتَاعًا إِلَی الْحَوْلِ غَیْرَ إِخْرَاجٍ فَإِنْ خَرَجْنَ فَلاَ جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِی مَا فَعَلْنَ فِیَ أَنفُسِهِنَّ مِن مَّعْرُوفٍ وَاللّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ»؛ و کسانی از شما که مرگشان فرامی‌رسد و همسرانی بر جای می‌گذارند (باید) برای همسران خویش وصیت کنند که آنان را تا یک سال بهره‌مند سازند و (از خانه شوهر) بیرون نکنند پس اگر بیرون بروند در آنچه آنان به طور پسندیده درباره خود انجام دهند گناهی بر شما نیست و خداوند توانا و حکیم است.
عده‌ای از دانشمندان علوم قرآنی معتقدند این آیه به وسیله آیه 234 همین سوره (بقره) - که آیه «عِدّه وفات» هم گفته می‌شود - نسخ شده است: «وَالَّذِینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنکُمْ وَیَذَرُونَ أَزْوَاجًا یَتَرَبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَعَشْرًا فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلاَ جُنَاحَ عَلَیْکُمْ فِیمَا فَعَلْنَ فِی أَنفُسِهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَاللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ»؛ و کسانی از شما که می‌میرند و همسرانی بر جای می‌گذارند (همسران) چهار ماه و ده روز انتظار می‌برند پس هرگاه عده خود را به پایان رساندند در آنچه آنان به نحو پسندیده درباره خود انجام دهند، گناهی بر شما نیست و خداوند به آنچه انجام می‌دهید آگاه است.
استدلال آنها چنین است که مفاد آیه اول این است که زنی که شوهرش فوت کرد نفقه یک سال و حق سکونت در خانه شوهر به همین مدت - تا زمانی که از خانه خارج نشده - برای او محفوظ است ولی اگر از خانه خارج شد این حق زایل می‌شود اما مفاد آیه دوم این است که این زن باید چهار ماه و ده روز عده نگه دارد که لازمه آن عدم جواز خروج و یا ازدواج در این مدت است. روایاتی نیز در این باره وارد شده است. اما عده‌ای معتقدند مفاد آیه اول یک توصیه اخلاقس است و نه یک حکم واجب شرعی و از همین رو به حال خود باقی است و نسخ نشده است.
منابع
- آیه امتاع، ویکی علوم اسلامی، بازیابی: 20 بهمن 1392.
