ابوالفرج اصفهانی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{نیازمند ویرایش فنی}} {{شناسنامه شخصیت ها |نام= علی بن حسین بن محمد بن احمد بن هی...' ایجاد کرد)
 
جز (علی بن حسین بن محمد بن احمد بن هیثم را به ابوالفرج اصفهانی که قبلاً صفحهٔ تغییرمسیر بود، منتقل کرد)
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۱۰ اکتبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۲:۲۳


الگو:شناسنامه شخصیت ها مورخ، محدث، ادیب، شاعر و موسیقیدان

تحصیلات

نزد ابن درید و ابن‌انبارى و محمد بن جریر طبرى تحصیل كرد. وى از على بن عباس بجلى و محمد بن جعفر قتّات و ابوبكر بن درید و نفطویه حدیث شنید. دارقطنى و ابراهیم بن احمد طبرى و ابوالفتح بن ابى‌الفوارس از وى حدیث روایت كرده‌اند. ابوالفرج در ادبیات، نحو، لغت، تاریخ، سیر، انساب، طب، نجوم و حدیث متبحر بود و شعر را نیكو مى‌گفت.

تالیفات

مهمترین اثرش كه او را جاودانه ساخته، كتاب «الاغانى» است كه رجال قرن چهارم، مانند صاحب بن عباد و عضدالدوله‌ى دیلمى به آن توجه بسیار داشتند و گفته‌اند كه عضدالدوله این كتاب را از خود در سفر و حضر دور نمى‌داشت. از دیگر آثار وى: «الاماء الشواعر»؛ «الدیارات»؛ «مقاتل الطالبین»؛ «اعیان الفرس»؛ «آداب الفرباء من اهل الفضل و الاداب»؛ «اخبار جحظة البرمكى»، «اخبار الطفیلیین»؛ «اشعار الاماء و الممالیك»؛ «جمهرة النسب»؛ «دعوة التجار»؛ «كتاب التنزیل فى امیرالمؤمنین (ع)»؛ «كتاب الخمارین و الخمارات»؛ «كتاب الغلمان المغنین»؛ «مجرد الاغانى » و « دیوان» شعر.

منابع

  • نصیری، محمدرضاآباده ای – ایوب خراسانی، ج. 1 از اثرآفرینان: زندگینامه نام آوران فرهنگی ایران (از آغاز تا 1300 شمسی). سلسله انتشارات آثار و مفاخر فرهنگی، 191. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی ایران، 1384.