|
|
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | {{بخشی از یک کتاب}}
| + | #تغییرمسیر[[آیه 136 سوره انعام]] |
| − | '''منبع:''' [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه ، ص 351
| |
| − | | |
| − | '''نویسنده:''' محمدباقر محقق
| |
| − | | |
| − | ==شأن نزول آیه 136 سوره انعام==
| |
| − | | |
| − | '''<I>«وَجَعَلُوا لِلَّهِ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَالْأَنْعامِ نَصِیباً».</I>'''<ref> بقیه آیه، «فَقالُوا هذا لِلَّهِ بِزَعْمِهِمْ وَ هذا لِشُرَكائِنا فَما كانَ لِشُرَكائِهِمْ فَلا يَصِلُ إِلَى اللَّهِ وَ ما كانَ لِلَّهِ فَهُوَ يَصِلُ إِلى شُرَكائِهِمْ ساءَ ما يَحْكُمُونَ؛ و براى خدا از روئیدنی‌ها و حیوانات كه آفریده نصیبى معین كردند و به گمان خودشان گفتند: این سهم براى خدا و این سهم براى شریكان و بتان ما، پس آن سهمى كه براى شریكان بود به خدا نمی‌رسید و آن كه براى خدا بود به شریكان می‌رسید (یعنى صدقه اى كه براى خدا بود به مصرف بت ها صرف می‌شد و [[صدقات]] بتان براى رضاى خدا صرف نمى گردید) و حكمى جاهلانه و ناشایست می‌كردند».</ref>
| |
| − | | |
| − | عادت اعراب مشرك بر این بود كه هرگاه زراعت و كشتزارى به عمل مى آوردند آن را تقسیم نموده و قسمتى را سهم خدا قرار داده و قسمتى دیگر را سهم خدایان دیگر یا شركاء خدا قرار می‌دادند و هرگاه زراعت مزبور به توسط آب مشروب مى گشت.
| |
| − | | |
| − | اگر از طرف سهم خدا به قسمت سهم شركاء یا خدایان دیگر سرازیر می‌شد آن را نمى بستند و رها می‌كردند ولى اگر از طرف سهم خدایان و شركاء به طرف سهم خدا سرازیر مى گشت آن را مسدود می‌كردند زیرا معتقد بودند كه خدا بى‌نیاز بوده و شركاء او نیازمند مى باشند سپس خداوند این آیه را به عنوان ذكر حكایت از گفتار و رفتار و عقاید مشركین عرب براى رسول خویش نازل فرمود.<ref> تفسیر على بن ابراهیم.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس ==
| |
| − | <references />
| |
