|
|
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | ==متن آيه==
| + | #تغییرمسیر[[آیه 174 سوره آل عمران]] |
| − | | |
| − | {{قرآن در قاب|«فَانقَلَبُواْ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللّهِ وَفَضْلٍ لَّمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ وَاتَّبَعُواْ رِضْوَانَ اللّهِ وَاللّهُ ذُو فَضْلٍ عَظِيمٍ».|سوره=3|آیه=174}}
| |
| − | | |
| − | ==ترجمه آیه==
| |
| − | | |
| − | پس با نعمت و بخششى از جانب خدا از ميدان نبرد بازگشتند در حالى كه هيچ آسيبى به آنان نرسيده بود و همچنان خشنودى خدا را پيروى كردند و خداوند داراى بخششى عظيم است.
| |
| − | | |
| − | ==نزول==
| |
| − | | |
| − | '''محل نزول:'''
| |
| − | | |
| − | اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در [[مدينه]] بر [[پيامبر اسلام]] صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. <ref> طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 2، ص 693.</ref>
| |
| − | | |
| − | '''شأن نزول آیات 173 و 174:'''<ref> محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شيخ طوسي]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 163.</ref>
| |
| − | | |
| − | جابر از [[امام باقر|امام محمدباقر]] عليه‌السلام روايت كند كه هنگامى كه پيامبر، على و عمار را به سوى اهل [[مكه]] روانه كرد. مردم به پيامبر گفتند: چرا اين جوان را به طرف آن‌ها مي‌فرستى و مردم اين دو نفر را از اهل مكه مى ترسانيدند و به آن‌ها مى گفتند كه امر مهمى به آن‌ها برگزار شده است.
| |
| − | | |
| − | [[امام على]] عليه‌السلام مى فرمود: (حسبنا اللَّه و نعم الوكيل؛ خدا ما را كافى است و بهترين وكيل از براى ما خواهد بود.) وقتى كه به مكه وارد شدند خداوند موضوع گفتار على را با اهل مكه و نيز اقوال آن‌ها را با على عليه‌السلام به رسول خويش خبر داد و اين آيات نازل گرديد<ref> تفسير عياشى.</ref>
| |
| − | | |
| − | و نيز [[ابن شهر آشوب]] از قول فلكى مفسر او از كلينى و او نيز از [[ابن عباس]] و نيز از ابورافع نقل كرده كه اين آيات درباره امام مرتضى عليه‌السلام نازل شده كه روز دوم [[غزوه احد]] در ميان مسلمين ندا در داد و او را اجابت كردند در حالتى كه پرچم مهاجرين را در دست داشت با هفتاد نفر به حمراء الاسد كه بازارى در سه ميلى [[مدينه]] بود براى ترسانيدن دشمنان رهسپار گرديده سپس به مدينه مراجعت كرده بود.<ref> البرهان في تفسير القرآن.</ref>
| |
| − | | |
| − | و نيز از طريق جمهور (اهل سنت) روايت شده كه [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله على عليه‌السلام را با عده اى در طلب ابوسفيان فرستاده بود. در بين راه يك اعرابى از طائفه خزاعة، على را ملاقات نمود و گفت: ابوسفيان با جمعيت و سپاه خود آماده كارزارند. از آن‌ها بترسيد على و اصحاب او گفتند: خدا ما را كافى است و بهترين وكيل از براى ما است سپس اين آيات نازل گرديد.<ref> البرهان في تفسير القرآن.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانويس==
| |
| − | <references/>
| |
| − | | |
| − | ==منابع==
| |
| − | | |
| − | * قرآن کريم، ترجمه محمدمهدي فولادوند.
| |
| − | * محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شيخ طوسي]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامي، تهران، 1361 ش.
| |
| − | * فضل بن حسن طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.
| |
| − | | |
| − | ==پيوندها==
| |
| − | | |
| − | * [[سوره آل عمران]]
| |
| − | * [[سوره آل عمران/متن و ترجمه سوره]]
| |
| − | | |
| − | [[رده:آيات سوره آل عمران]]
| |
| − | [[رده:آیات دارای شان نزول]]
| |
