|
|
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | {{بخشی از یک کتاب}}
| + | #تغییرمسیر[[آیه 187 سوره بقره]] |
| − | '''منبع:''' [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 56
| |
| − | | |
| − | '''نویسنده:''' محمدباقر محقق
| |
| − | | |
| − | ==شأن نزول آيه 187 سوره بقره==
| |
| − | | |
| − | '''<I>«أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيامِ الرَّفَثُ إِلى نِسائِكُمْ».</I>'''<ref> بقيّه آيه، «هُنَّ لِباسٌ لَكُمْ وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُنَّ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَخْتانُونَ أَنْفُسَكُمْ فَتابَ عَلَيْكُمْ وَ عَفا عَنْكُمْ فَالْآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَابْتَغُوا ما كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَكُلُوا وَاشْرَبُوا حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الْأَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الْأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّوا الصِّيامَ إِلَى اللَّيْلِ وَلاتُبَاشِرُوهُنَّ وَ أَنْتُمْ عاكِفُونَ فِي الْمَساجِدِ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلا تَقْرَبُوها كَذلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ آياتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ؛ در شب ماه [[رمضان]] نزديكى (جماع) با زنان بر شما روا گرديده، آنان جامه (پاكدامنى) براى شما هستند و شما جامه (آرامش) براى آنان مى باشيد و خداوند دانست كه شما (به راه) كج خواهيد رفت. (از اين رو) پشيمانى شما را پذيرفت و شما را بخشيد از اين پس (در شب ماه رمضان) با زنان خود مي‌توانيد نزديكى (جماع) نمائيد و آنچه خداوند بر شما واجب كرده بخواهيد و بخوريد و بياشاميد تا سفيدى روز از سياهى شب در پرتو پگاه پديد آيد. سپس روزه خود را تا شب به پايان رسانيد و هنگامى كه در مساجد به گوشه‌نشينى ([[اعتكاف]]) پرداختيد با زنان خود نزديكى نكنيد. اينست فرمان خدا (از راه نافرمانى) بدان نزديك نشويد. اين چنين خداوند از براى مردم نشانه هاى خويش را پديدار مي‌سازد، باشد كه پرهيزكار گردند».</ref>
| |
| − | | |
| − | «[[شیخ طوسی]]» گويند: عمر بن الخطاب در شب ماه [[رمضان]] قصد نزديكى با زوجه خود را بعد از آن كه اندكى خوابيده بود نمود. پس از انجام عمل نزديكى فرداى آن شب قضيه را براى [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله نقل نمود و اين آيه نازل گرديد و درباره بقيه آيه گويند: كه درباره ابوقيس بن صرمة نازل شده كه در زمين خود مشغول كار بود خوابش برد بعد از خواب براى او غذا آوردند، نخورد. خبر به رسول خدا دادند سپس اين آيه نازل گرديد.<ref> احمد و ابوداود و حاكم از طريق عبدالرحمن بن ابى ليلى او از معاذ بن جبل روايت كنند: كه عمر در شب رمضان پس از اندكى خوابيدن با زن خود نزديكى كرد سپس قضيه را براى [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله بيان نمود، - بخارى از براء نقل نمايد وقتى كه روزه رمضان واجب گرديد، مسلمين در شب‌هاى آن با زنان خود نزديكى نمى كردند و بودند مردانى كه برخلاف آن رفتار مي‌نموده و نزديكى مي‌كردند سپس اين آيه نازل گرديد، - صاحب روض الجنان چنين گويد: در ابتداى امر در اوقات رمضان وقتى كه افطار مي‌كردند تا وقت نماز عشاء درباره خوردن و آشاميدن و نزديكى با زنان مجاز بودند پس از آن تا شب ديگر خوردن و آشاميدن و نزديكى با زنان [[حرام]] مي‌گرديد و نيز اگر كسى مي‌خوابيد بعد از افطار، پس از بيدار شدن بخوردن و آشاميدن و نزديكى با زنان تا شب بعد مجاز نمى بود تا اين كه شبى عمر بن الخطاب بعد از خواب با زوجه خويش نزديكى نمود و سخت پشيمان گشت و بامداد نزد رسول خدا آمد و قصه خويش را گفت. پيامبر فرمود: خطا كردى! سايرين از صحابه كه نشسته بودند، گفتند: يا رسول الله براى ما نيز چنين پيش آمدى كرده ولى ما از ذكر آن شرم مى داشتيم. آيا از براى اين كار مجاز مي‌باشيم يا نه؟ پيامبر فرمود: اجازه اين كار با خداوند است سپس اين آيه نازل گرديد.</ref><ref> در تفاسير طبرى و ابن ابى‌حاتم از طريق عبدالله بن كعب بن مالك او از پدرش اين موضوع را نيز روايت نموده اند.</ref><ref> در تفسير طبرى از قتاده نقل گرديده كه بعضى از مردم در هنگام [[اعتكاف]] از مسجد بيرون آمده در منزل با زنان خويش نزديكى مي‌نمودند سپس دوباره به اعتكاف برمي‌خواستند تا اين كه آيه «ولاتباشروهنّ» نازل شد.</ref>
| |
| − | | |
| − | از [[امام باقر|امام محمدباقر]] عليه‌السلام روايت گرديده كه اين آيه درباره خوّات بن جبير نازل شده كه مانند قضيه ابوقيس بن صرمة بوده با اين تفاوت كه موضوع خوّات در روز [[جنگ خندق]] اتفاق افتاده و جريان ابوقيس در مزرعه خودش<ref> صاحب تفسير كشف الاسرار گويد: درباره ابوقيس آمد نام او صرمة بن انس بن صرمة بود كه همه روز به كار كشاورزى اشتغال داشت و روزه‌دار بود چون هنگام افطار گرديد براى او طعام گرم حاضر ساختند. ابوقيس از زيادى خستگى قبل از خوردن اندكى به خواب رفت. وقتى بيدار گشت، گفت: نمى خورم زيرا مخالف شرع است و روزه را نگه داشت و چيزى نخورد تا ظهر فرداى آن شب، بى طاقت گشت و از هوش رفت. پيامبر چون وى را رنجور ديد، قضيه را پرسيد: پس از بيان ابوقيس اين آيه نازل گرديد، صاحب مجمع البيان گويد: ابوقيس از انصار بوده و نام او را به اختلاف: ابوقيس بن صرمة، قيس بن صرمة، ابوصرمة، صرمة بن اياس ذكر كرده اند و نيز گويد: جوانان مسلمين در شب‌هاى رمضان به طور پنهانى با زنان خود نزديكى مي‌نمودند تا اين كه اين آيه نازل گرديد و نيز موضوع أبوقيس را احمد و ابوداود و حاكم از معاذ بن جبل روايت كرده اند.</ref><ref> اين موضوع را صاحب مجمع البيان بنام مطعم بن جبير برادر عبدالله بن جبير با اندك اختلاف از على بن ابراهيم بن هاشم از پدرش و او مرفوعا از [[امام صادق]] عليه‌السلام نقل نموده است.</ref> و موضوع ابوقيس بن صرمة از امام باقر عليه‌السلام نيز روايت گرديده است.<ref> موضوع خوّات بن جبير الانصارى را نيز كلينى بعد از چهار واسطه از ابوبصير و او از يكى از امامين [[امام باقر|باقر]] و [[امام صادق|صادق]] عليهم‌السلام و نيز عياشى از سماعة او از امام صادق عليه‌السلام روايت و نقل نموده اند،- چنانكه صاحب تفسير برهان ذكر نموده است -.</ref><ref> بخارى از سهل بن سعيد روايت كند: كه در مرحله نخست آيه «كُلُوا وَاشْرَبُوا حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الْأَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الْأَسْوَدِ» بدون ذكر جمله «من الفجر» بوده، لذا مردم در هنگام سحر دو نخ سفيد و سياهى روى دو پاى خود مى نهادند و مى خوردند و مى آشاميدند تا آن دو نخ سفيد و سياه را رؤيت بتوانند، نمود ولى وقتى كه آيه «من الفجر» نازل گرديد، معلوم شد منظور از خيط اسود و خيط ابيض نخ سفيد و سياه نيست بلكه منظور از آن روز و شب است.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس ==
| |
| − | <references />
| |
