مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

ابوالبرکات کوفی

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

«ابوالبرکات عمر بن ابراهیم کوفی» (۴۴۲-۵۳۹ ق)، از نوادگان زید بن على بن الحسین علیه‌السلام و از پیشوایان نحو و فقه و حدیث در قرن ششم هجری بود.[۱] برخی مورخین او را زیدى مذهب دانسته اند؛ سمعانی از او نقل کرده که: «من زیدی مذهب هستم اما بر مذهب ابوحنیفه فتوا می دهم».[۲]

او تا زمانی که در کوفه بود، از پدرش ابراهیم بن محمد علوی کوفی و از دیگر عالمان آن زمان در کوفه بهره برد.[۳] سپس همراه پدرش به سرزمین شام سفر کرد و مدتی در آنجا سکونت کرد و از دانشمندان آن دیار کسب علم نمود.[۳] سپس به بغداد رفت و از أبوبکر الخطیب، و أبوالحسین بن النقور علم آموخت.[۴]

در حالات ابوالبرکات نوشته اند که مردی صبور و قانع و زاهد بود[۲] و حتی در سالخوردگی خط زیبایی داشت.[۵] از جمله تألیفات او «شرح اللمع» است.[۶]

ابوالبرکات کوفی در سال ۵۳۹ قمری در کوفه درگذشت.[۲] جایگاه اجتماعی او تا حدی بود که ۳۰ هزار نفر بر پیکر او نماز خواندند.[۲]

پانویس

  1. أمالی ابن الشجری، مقدمةج‏۱، ص: ۲۱
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ الوافی بالوفیات، ج‏۲۲، ص: ۴۱۲؛ تاریخ مدینة دمشق، ج‏۴۳، ص: ۵۴۴
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ تاریخ مدینة دمشق، ج‏۴۳، ص: ۵۴۳؛ أمالی ابن الشجری، مقدمةج‏۱، ص: ۲۱
  4. تاریخ مدینة دمشق، ج‏۴۳، ص: ۵۴۳؛ الأنساب، سمعانی، ج‏۶، ص: ۳۶۶
  5. الوافی بالوفیات، ج‏۲۲، ص: ۴۱۳
  6. الوافی بالوفیات، ج‏۲۲، ص: ۴۱۳

منابع

  • هبة الله بن علی الحسنی العلوی، أمالی ابن الشجری، قاهرة، ‏۱۴۱۲ق.
  • سمعانی، الأنساب، حیدر آباد، ۱۳۸۲ ق.
  • خلیل صفدى، الوافی بالوفیات، دار النشر، بیروت، ۱۴۰۱ق.
  • ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، دار الفکر، بیروت، ۱۴۱۵ق.