هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۱ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۲۷ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکت‌ها) (ویرایش)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

این شعر که در چاووش خوانی هاى کاروان هاى مسافر کربلا خوانده مى‌شد، برگرفته از کلام امام حسين‌ علیه السلام هنگام خروج از مکه و حرکت به سوى کوفه و کربلاست: «الا... من کان باذلاً فینا مُهجته و موطّنا على لقاءالله نفسه فلیرحل معنا فانى‌ راحل مصبحا ان شاءالله‌».[۱] آگاه باشید هر که می خواهد خونش را در راه ما اهل بیت نثار کند و خود در بهشت لقاء الله منزل گیرد با ما همراه شود من فردا ان شاءالله به راه می افتم.

و این دعوتى بود به آن که هر کس آماده فدا کردن خون و جان و مهیاى دیدار خداست، سحرگاهان همراه امام حرکت کند. دعوت به خط شهادت و ایثار، در مرام حسینیان و عاشورائیان نهفته است و کربلا و زیارت مرقد سیدالشهدا علیه السلام، رمز این‌ دل سپردن به کعبه عشق و مناى شهادت است.

هر که دارد هوس کرب و بلا، بسم الله هر که دارد سر همراهى ما، بسم الله

همچنین این عبارت عنوان و سر آغاز یکی از مداحی های زیبای زمان جنگ تحمیلی است، که حکایت از شور و حال خاص آن زمان و پیوند انقلاب اسلامی ایران با واقعه کربلا دارد:

هر که دارد هوس کرب و بلا، بسم الله هر که دارد به سرش شور و نوا، بسم الله

هر که لبیک به فرمان خمینی گوید به خداوند قسم راه حسینی پوید[۲]

پانویس

  1. فرهنگ عاشورا به نقل از کشف الغمه، ج ۲، ص ۲۴۱؛ حیاة الامام الحسین علیه السلام، ج ۳، ص ۴۸.
  2. http://www.aparat.com/v/hm3NK

منابع