طاهر بن حسین

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۹ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۰۲ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

«طاهر بن حسین» مؤسس سلسله «طاهریان» و از سرداران هارون الرشید و فرزندش مأمون عباسی بود. او در بسیاری از جنگ‌ها به نفع عباسیان شمشیر زد و سپاهیان عباسی را به پیروزی رسانید. طاهر در منازعه بین مأمون و امین (دو فرزند هارون الرشید) در بدست آوردن خلافت، جانب مأمون را گرفت و او را در این راه یاری داد. مأمون وی را به فرماندهی سپاه خود منصوب کرد و در رأس لشکریان زیادی از خراسان بسوی عراق گسیل داشت.

طاهر بن حسین پس از جنگ‌های زیاد بر سپاهیان امین پیروز شد و شهر بغداد و تمامی مناطق تحت سیطره وی را تصرف کرد. اما مدتی بعد از سوی امین برکنار و حسن بن سهل به جای وی به فرماندهی اعظم عراق منصوب گردید.[۱]

این سردار نام آشنای عباسی در ۲۵ جمادی الثانی سال ۲۰۷ قمری و در عصر خلافت مأمون عباسی وفات یافت. اما چنانکه گفته شده، طاهر در اواخر خلافت مأمون، دعوى استقلال كرد و يك روز در خطبه نماز جمعه نام خليفه را حذف كرد. از آن جايى كه مأمون مى دانست روزى طاهر دست به اين كار خواهد زد، از مدت ها قبل غلامى را به او هديه داد كه در واقع جاسوس مأمون بود و ماموريت داشت به محض آن كه طاهر نام خليفه را از خطبه نماز جمعه حذف كند، طاهر را به قتل برساند.

قاضی وقت بغداد یعنی یحیی بن اکثم از جانب مأمون به «رقّه» رفت و خبر درگذشت طاهر بن حسین را به فرزندش عبدالله بن طاهر رسانید و از جانب مأمون وی را تسلیت گفت. همچنین وی را به خاطر منصوب شدن به امارت و حکومت رقه از جانب مأمون تبریک گفت.[۲]

پانویس

  1. تاریخ الطبری، ج ۷، ص ۱۱۷.
  2. البدایة والنهایة (ابن کثیر)، ج ۱۰، ص ۲۶۶.

منابع