سماع (علم الحدیث)

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۶:۰۹ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکت‌ها) (ویرایش)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

یکی از روش های تحمل حدیث، «سماع» و شنیدن از استاد (شیخ) است که گفته‌ اند بهترین اقسام ‌تحمل حدیث است، چه به خواندن شیخ از روى کتاب باشد و چه از حفظ[۱] و چه به املاء (و دیکته کردن براى نوشتن تلمیذ) باشد یا غیر.

عبارات «حدّثَنا»، «أخبرَنا»، «خبَّرَنا»، «أنبأَنا» و «سمعت فلاناً یقول» معرّف طریق سماع است،[۲] منتها بعضى کلمه «حدّثنا» را در مورد شنیدن جمعى از استاد اختصاص داده ‌اند، چنان که «حدّثنى» را به‌ موردى که راوى حدیث را به تنهایى از استاد شنیده باشد مختص ‌دانسته‌ اند.[۳]

نیز بعضى لفظ «أنبأنا» را در مورد اجازه و یا مناوله بکار برده ‌اند.[۴]

پانویس

  1. درایه الحدیث، کاظم مدیر شانه چی، ص ۱۲۵، به نقل از تقریب نووى، در دسترس در مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، بازیابی: ۷ اردیبهشت ۱۳۹۲.
  2. دائره المعارف بزرگ اسلامی، مدخل "تحمل حدیث" از مجید معارف، بازیابی:۱۳ خرداد ۱۳۹۲.
  3. ر.ک: الحدیث النبوى، ص ۱۵۰.
  4. ر.ک: علوم الحدیث‌ حاکم.


منابع