‌استعاذه‌

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۲:۳۵ توسط Saeed zamani (بحث | مشارکت‌ها) (تعیین رده)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

استعاذه:

گفتن «أعوذ باللّه من الشیطان الرجیم» و مانند آن.

مراد از استعاذه در این مقام، استعاذه لفظى است نه معنوى و آن عبارت است از گفتن «أعوذ باللّه من الشیطان الرجیم» و مانند آن كه بیانگر التجاء و پناه بردن انسان به خداى تعالى از شیاطین است[۱] و از آن در باب‌هاى طهارت، صلات، حج و نكاح به مناسبت سخن رفته است.

حكم:

استعاذه در هر حال و در همه امور مستحب است[۲]، لیكن در مواردى خاص، تأكید و به آن امر شده است:

  1. در آغاز تلاوت قرآن.[۳] در روایات، كیفیت استعاذه در این مورد مختلف ذكر شده است. از جمله: «أعوذ باللّه من الشیطان الرجیم» و «أعوذ باللّه السّمیع العلیم من الشّیطان الرّجیم». صورت نخست به مشهور نسبت داده شده؛ گرچه صورت‌هاى دیگر نیز جایز است.[۴]
  1. در ركعت اول نماز، پیش از قرائت به قول مشهور.[۵] چگونگى استعاذه در این مورد، همانند مورد پیشین است. قول مشهور، استحباب آهسته گفتن استعاذه در همه نمازها است.[۶]
  1. استعاذه از عذاب هنگام خواندن یا شنیدن آیات عذاب.[۷]
  1. پیش از آمیزش.[۸]
  1. استعاذه از آتش جهنم در گرمابه.[۹]
  1. هنگام ورود به مستراح.[۱۰]

پانویس

  1. مهذب الاحكام، 6/360.
  2. مستند الشیعة، 5/175.
  3. الحدائق الناضرة، 8/162.
  4. جواهرالكلام، 9/420 و مستند الشیعة، 5/173-176.
  5. جواهرالكلام، 9/420.
  6. مستند الشیعة، 5/175.
  7. كشف الغطاء، 3/462.
  8. العروة الوثقى، 2/800.
  9. كشف الغطاء، 2/412.
  10. حبل المتین/32.

منابع

جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد ‌1، ص 433