مستنجد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| خلفای بنی عباس |
| سفاح (132-136) • منصور (136-158) • مهدى (158-169) • هادى (169-170) • هارون الرشید (170-193) • امین (193-198) • مأمون (198-218) • معتصم (218-227) • واثق (227-232) • متوکل (232-247) • منتصر (247-248) • مستعین (248-251) • معتز (251-255) • مهتدى (255-256) • معتمد (256-279) • معتضد (279-289) • مكتفى (289-295) • مقتدر (295-320) • قاهر (320-322) • راضی (322-329) • متقی (329-333) • مستكفى (333-334) • مطیع (334-363) • طایع (363-381) • قادر (381-422) • قائم (422-467) • مقتدی (467-487) • مستظهر (487-512) • مسترشد (512-529) • راشد (529-530) • مقتفى (530-555) • مستنجد (555-566) • مستضىء (566-575) • ناصر (575-622) • ظاهر (622-623) • مستنصر (623-640) • مستعصم (640-656) |
با درگذشت مقتضی(مقتفی)، پسرش ابو المظفر یوسف بن محمد، ملقب به المستنجد بالله به خلافت رسید. با خلافت او، برادرش با دسیسه گروهی از کنیزان درباری طرح ترور او را زمینه سازی کردند؛ اما پیش از آن که این عمل انجام گیرد، اقدام آنان کشف و مستنجد برادر خود را به همراه گروهی از درباریان توطئه گر به دجله انداخت و به این ترتیب کار خلافت را به دست گرفت.
مستنجد، اِبْن‌ِ بَلَدي، شرف‌الدين ابوجعفر احمد بن محمد بن سعيد بن ابراهيم تميمى را در در 563ق به وزارت خود برگزید.
مدت خلافت مستنجد یازده سال و یک ماه بود.
منابع
- دانشنامه رشد.
- دائرة المعارف بزرگ اسلامی، جلد 3، مدخل ابن بلدی از محمد عبدعلی.
