محمدتقی بروجردی

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon book.jpg

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
Borojerd.JPG
نام کامل آیت الله محمدتقی بروجردی
زادروز 1315 قمری
زادگاه بروجرد
وفات 1391 قمری
مدفن قم

Line.png

اساتید

میرزا محمدحسین نائینی، سید ابوالحسن اصفهانی،...

شاگردان

شیخ علی محمد آصفی بروجردی، آیت الله شیخ ابوالقاسم خزعلی،...

آثار

«نهایة الافکار»، حاشیه بر عروةالوثقی،...


آیت الله شیخ محمدتقی بروجردی نجفی

نوشتن نهایة الافکار و یک دوره فقه استدلالی بر عروة الوثقی، با عنوان حاشیه استدلالی از مهمترین و شاخص‌ترین تلاش‌های عالم بزرگ در این دوران بشمار می‌‌رود.

تحصیل و اساتید

محمدتقی، فرزند حاج عبدالکریم بروجردی در سال ۱۳۱۵ ق. در شهر بروجرد به دنیا آمد. شیخ محمدتقی مقدمات علوم دینی را در بروجرد فراگرفت و در ۲۱ سالگی، یعنی سال ۱۳۳۶ ق، به نجف رهسپار شد؛ و دروس سطح و خارج فقه و اصول و... را در آنجا گذراند. وی مدت زیادی از عمر شریفش را در طلب دانش، تحقیق، تعلم، تعلیم و تدریس در سطوح عالی، در نجف اشرف سپری کرد.[۱]

استادان سطح:

شیخ محمدتقی بروجردی، سطوح عالی حوزوی را در نجف اشرف، در محضر این بزرگان فراگرفت:

۱- سید محمدرضا رفسنجانی (مرعشی): وی مدت دو سال مرجع عالم تشیع بود؛ اما اجل، مهلتش نداد و در ۵۶ سالگی (در سال ۱۳۴۲ ق) بدرود حیات گفت. مدفن این عالم فرهیخته در جوار آستان جد بزرگوارش، امام علی علیه السلام است. این عالم بزرگوار دارای آثار گرانقدری است.

۲- شیخ عبدالحسین رشتی: از شاگردان آیات عظام: سید محمدکاظم یزدی، شیخ محمدکاظم خراسانی، شیخ الشریعه اصفهانی و...[۲] است. او در سال ۱۳۷۳ ق. وفات یافت و در وادی السلام نجف اشرف به خاک سپرده شد.[۳]

۳- شیخ مرتضی طالقانی: این دانشمند بزرگ به تدریس و پرورش شاگردان باتقوا پرداخت و از استادان عرفان در نجف بود. طالقانی در سال ۱۳۶۴ ق. در نجف از دنیا رفت.

۴- سید میرزا آقا استهباناتی: او از شاگردان آیات عظام: سید محمدکاظم یزدی، شیخ محمدکاظم خراسانی و میرزا محمدتقی شیرازی است.

۵- میرزا علی ایروانی: وی در سال ۱۳۴۵ ق. کتابی در علم اصول به نام نهایة النهایة فی شرح الکفایة به رشته تحریر درآورده است. او در سال ۱۳۵۴ ق. رخت از دنیا بست و در نجف اشرف به خاک سپرده شد.

استادان درس خارج:

شیخ محمدتقی پس از اتمام سطح، دروس خارج حوزوی را نزد عالمان بزرگی فراگرفت و به درجه اجتهاد دست یافت. استادان این مرحله از تحصیلات وی عبارتند از:

۱- میرزا محمدحسین نائینی: از میان استادان وی، می‌‌توان به سید اسماعیل صدر و میرزا محمدحسن شیرازی اشاره کرد. او در ۲۶ جمادی الاول ۱۳۵۵ ق. در نجف از دنیا رفت.

۲- آقا ضیاءالدین عراقی: او از شاگردان آخوند خراسانی است و ذی الحجه ۱۳۵۹ ق. در نجف از دنیا رفت و در صحن مطهر، مقبره شخصی به خاک سپرده شد.

۳- سید ابوالحسن اصفهانی: وی زعیم بزرگ شیعه در نجف اشرف و مرجع علی الاطلاق جهان تشیع بوده و دارای تألیفاتی است.

مشایخ اجازه:

آیت الله شیخ محمدتقی بروجردی، پس از پیمودن راه کمال و فضل و رسیدن به مراتب بالای تهذیب نفس و اخلاق والا، و بعد از پشت سر گذاشتن آزمایش‌های بسیار از استادان بزرگی در نجف اشرف، اجازه نقل حدیث و اجتهاد دریافت کرد. اسامی‌‌آن بزرگان عبارت است از:

  • ۲- آقا ضیاءالدین عراقی؛
  • ۳- سید ابوالحسن اصفهانی.

تدریس و شاگردان

شیخ محمدتقی بروجردی بعد از وفات آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی، (تقریباً از سال ۱۳۲۵ ش) به ایران بازگشت و در قم با آیت الله بروجردی ملاقات نمود. وی به اصرار آیت الله بروجردی در قم ساکن گردید و از اصحاب نزدیک وی شده و به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت.

شیخ محمدتقی بروجردی، شاگردان بسیاری پرورش داده؛ اما در منابع، نام آن ها ذکر نشده است. فقط در مصاحبه با آقای شیخ محمدمهدی آصفی توانستیم به شرح حال سه تن از آنان دست یابیم که عبارتند از:

۱- شیخ علی محمد آصفی بروجردی: وی از عالمان، مجتهدان و عارفان روزگار خود و داماد شیخ محمدتقی بروجردی بود. از او آثاری در فقه، اصول و تفسیر به جا مانده که بعضی از آن ها به طور مستقل یا در مجلات علمی ‌‌آن روزگار به چاپ رسیده است.

۲- آیت الله شیخ ابوالقاسم خزعلی: شیخ ابوالقاسم خزعلی (متولد ۱۳۴۵ ق)، برادرزاده آیت الله شیخ محمدتقی بروجردی از مدرسان بزرگ حوزه علمیه قم و از خطیبان نامی ‌‌معاصر، دارای مقام شامخ علم و بیان و فضل و تقواست. او چندین سال، از درس فقه و اصول آیت الله بروجردی و به ویژه امام خمینی و آیت الله محقق داماد و... استفاده نمود.

۳- شهید مظفری.

آثار و تألیفات

شیخ محمدتقی بروجردی، در اکثر ابواب فقه و اصول به تألیف پرداخته است، از جمله:

  1. نهایة الافکار؛ این کتاب یک دوره کامل علم اصول، در چهار جلد است که تقریر بحث اصول استادش شیخ ضیاءالدین عراقی می باشد.
  2. رساله‌ای در ارث همسر؛
  3. رساله‌ای در درهم و دینار؛
  4. رساله‌ای در تعاقب ایدی؛
  5. رساله‌ای در رضاع؛
  6. رساله‌ای در منجزات مریض؛
  7. رسائل دیگر در ابواب دیگر؛
  8. حاشیه بر عروةالوثقی (نهج الهدی)؛
  9. حاشیه استدلالی بر عروةالوثقی؛
  10. حاشیه فتوائیه، به زبان فارسی بر توضیح المسائل و به صورت خطی؛
  11. رساله‌ای در رد بر فرقه بابیه (خطی)؛
  12. رساله‌ای در اجتهاد و تقلید.

مراتب علمی

شیخ محمدتقی در امور تحصیلی بسیار کوشا و مقید مباحثه بود و نظری قوی و سلیم، بیانی شیرین و شیوا، و اشتیاقی فراوان به درس و تحقیق داشت. وی بیش از چهار دوره کامل در درس اصول آیت الله آقا ضیاءالدین عراقی حاضر شد و سه دوره از این دروس را تقریر نمود، که ثمره آنها، کتاب نهایة الافکار است. این تقریر بهترین تقریری است که از درس اصول آقا ضیاءالدین عراقی نوشته شده و باقی مانده و یکی از منابع درس خارج اصول در حوزه‌های علمیه است. شیخ محمدتقی تقریرات دروس دو استاد دیگرش آیات: شیخ محمدحسین نایینی و سید ابوالحسن اصفهانی را در فقه و اصول به صورت متفرقه نگاشته است.

قابل ذکر است که آیت الله بروجردی کتاب وی با نام «رساله‌ای در اجتهاد و تقلید» را قبل از چاپ مطالعه نمود و از عظمت علمی ‌‌آن بسیار تعجب نمود و در مجالس و محافل، از آن تمجید نمود.

کتاب «حاشیه استدلالی بر عروة الوثقی» خلاصه آرای فقهی وی است. در این کتاب، جایگاه مؤلف در فقه، و قدرت علمی ‌‌او متجلی است؛ همان طور که برای خواننده آن، ذوق سلیم نویسنده در استنباط و اجتهاد واضح و روشن می‌‌گردد. شیخ محمدتقی این تعلیقات را تا کتاب حج رسانده؛ و بر اثر عارضه قلبی، هنگام اشتغال به نوشتن بقیه مطالب، وفات یافته و قلم از دست مبارکش بر زمین افتاده است. وی مصداق بارز حدیث شریف نبوی صلی الله علیه و آله گردید که: «اُطلُب العلم من المهد الی اللّحد».

فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی

شیخ محمدتقی پس از چند سال اقامت در قم، به دعوت آیت الله سید ابوالقاسم کاشانی که نسبت به وی عنایت خاصی داشت و به دستور آیت الله بروجردی به تهران مهاجرت کرد و در آن جا ساکن گردید و تا پایان عمر شریفش، یعنی سال ۱۳۵۰ ش. به اقامه نماز جماعت در مسجد رئیسی (معروف به مسجد شیشه، واقع در خیابان شیخ هادی، منطقه حسن آباد) و تبلیغ و موعظه پرداخت. این عالم بزرگوار به تدریس فقه و اصول برای عده‌ای از فضلا و محصلان حوزه علمیه تهران نیز همت گماشت.

شیخ بروجردی نسبت به انحرافات و بدعت‌های فکری، حساس بود و درباره دین و شریعت و احکام بلند آن، غیرت و حمیت خاصی داشت. از جمله، وی در مقابل افکار و آثار احمد کسروی، رضاقلی شریعت سنگلجی و... به مبارزه پرداخته است.

در چهار مورد از اسناد مربوط به انقلاب اسلامی ‌‌که در جلد سوم کتاب اسناد انقلاب اسلامی ‌‌چاپ شده، امضای وی در ذیل آن ها وجود دارد:

  • ۱- متن نامه هیئت علمیه تهران به محمدرضا شاه درباره مجلس مؤسسان و تغییر بعضی از مواد قانون اساسی به تاریخ ۱۳۲۸/۱/۲۱ ش/یازدهم جمادی الثانی ۱۳۶۸ ق. که هیئت علمیه تهران در منزل حجة الاسلام والمسلمین حاج میرزا یحیی صدرالعلماء، اجتماع نمودند و نامه فوق را در خصوص مجلس مؤسسان برای شاه نوشته و ارسال داشتند.
  • ۲- متن اعلامیه علما و روحانیان تهران درباره تصویب نامه انجمن های ایالتی و ولایتی، به تاریخ ۱۳۴۱/۹/۱ ش خطاب به ملت ایران.
  • ۳- متن اعلامیه روحانیان تهران درباره اعلام عزا در نوروز ۱۳۴۲ ش. به مناسبت همزمان شدن ایام نوروز با شهادت رئیس مذهب، حضرت امام صادق علیه السلام و حوادث ناگواری که به اسلام وارد و موجب تأثر شدید گردیده است، جامعه روحانیت، عزادار و به عنوان عید، جلوس نخواهند داشت. الاحقر محمدرضا التنکابنی - العبد محمدتقی آملی - الاحقر محمدتقی بروجردی...
  • ۴- متن تلگراف جمعی از علما و روحانیان به آیت الله العظمی ‌‌گلپایگانی درباره فاجعه مدرسه فیضیه. تهران، قم ۱۱۰۷۰، تاریخ ۴/۱/۱۳۴۲ ش. حضرت آیت الله آقای گلپایگانی دامت برکاته: حوادث ناگوار چند روز اخیر و تجاوز به حریم مقدس اسلام و روحانیت، موجب نگرانی و تأثّر شدید (گردید)؛ «انا لله و انا الیه راجعون» جامعه روحانیت همدردی خود را اعلام؛ از خداوند عالم حفظ اسلام و مسلمین را مسألت دارند. الاحقر علی‌اصغر خویی - الاحقر حاج سید هادی خسروشاهی - الآثم احمد الحسینی اللواسانی - الاحقر محمدتقی بروجردی... .

ویژگی‌های اخلاقی

بروجردی دارای ویژگی‌های اخلاقی بی‌شماری بوده، صفات پسندیده این عالم فرزانه را می‌‌توان چنین برشمرد: ۱- تقوای عالی و برجسته؛ ۲- زهد و سادگی؛ ۳- رهایی از تکلفات اجتماعی؛ ۴- مداومت بر تهجد؛ ۵- استمرار بر ذکر خدا و تلاوت قرآن؛ ۶- غیرت دینی.

شیخ علیرضا پیریایی از فضلای بروجردی، ساکن قم می‌‌گوید: آیت الله شیخ محمدتقی بروجردی، با وجود احراز مقام عالی علمی‌‌ و اجتهادی، در اجتماع خیلی ساده و به طور ناشناس ظاهر می‌‌شد؛ به طوری که به چشم کسانی که او را نمی‌‌شناختند، یک روحانی ساده و معمولی به نظر می‌‌آمد. او علاوه بر مقامات علمی‌‌ و معنوی، مالک روستای مرو بود که از پدرش به او ارث رسیده بود؛ اما هرگاه که به آن جا می‌‌رفت، مردم روستا به یکدیگر، به طور عادی و کم‌اهمیت خبر می‌‌دادند و می‌‌گفتند: شیخ محمدتقی آمده است!

همدوره‌ای ها و دوستان

برخی از مراجع بزرگ و عالمان نامی، از همدوره‌های تحصیلی و هم‌بحث آن عالم فرهیخته بوده‌اند؛ که از جمله آن‌ها، حضرات آیات: سید محمدحسن آل طیب، سید محمدعلی سبط الشیخ، سید (محمد) مهدی لاله‌زاری، شیخ حسین وحید خراسانی، سید علی سیستانی، شیخ محمدتقی بهجت، سید محمد شاهرودی، حاج سید محمد جعفر مروج جزایری، میرزا هاشم آملی و حاج سید عبدالاعلی سبزواری هستند.

شیخ محمدتقی، دوستان بسیاری داشت. بزرگانی که اسمشان ذکر می‌‌شود، از دوستان نزدیک و صمیمی ‌‌وی هستند:

۱- میرزا هاشم آملی؛ ۲- سید یحیی (مدرس) یزدی؛ ۳- آیت الله سید ابوالقاسم کاشانی؛ ۴- آیت الله سید محمود شاهرودی.

یکی از دوستان شیخ محمدتقی در قم، شیخ ابوالقاسم صرفی بروجردی بوده که با وی اصول را مباحثه می‌‌نمودند. آقای صرفی نقل می‌‌کند: در مدتی که شیخ محمدتقی بروجردی، در قم سکونت داشت، با هم، درس اصول را مباحثه می‌‌کردیم. بنده درس فقه را با آقای شیخ محمد غروی کاشانی مباحثه می‌‌نمودم. در آن زمان آقای غروی، هر هفته، بعضی از روزها، مرتب برای انجام برنامه‌های مذهبی به تهران می‌‌رفتند و به من می‌‌گفتند، روزهایی که من در قم نیستم، شما درس اصول را با شیخ محمدتقی بروجردی مباحثه کن؛ و وقتی که بنده از تهران برمی‌‌گردم، درس فقه را با اینجانب مباحثه بنما.

از منظر بزرگان

۱- شیخ محمدتقی در قم از نزدیکان آیت الله بروجردی بود و آن بزرگوار به مقام علمی‌‌ و تقوایی شیخ عنایت خاصی داشته است. آیت الله بروجردی بعضی از رساله‌های علمی‌‌ و فقهی شیخ محمدتقی را مطالعه کرده و در مجالس شخصی از آن ها تعریف و تمجید نموده است؛ مانند کتاب رساله‌ای در اجتهاد و تقلید.

۲- شیخ محمدهادی امینی در کتاب معجم رجال الفکر والادب فی النجف درباره شیخ محمدتقی نوشته است: محمدتقی فرزند عبدالکریم... عالم باتقوا، محقق فاضلِ پژوهشگر. وی دارای تقریراتی در فقه و اصول است؛ که نهایةالافکار از جمله آنهاست. این کتاب به چاپ رسیده است.

۳- در کتاب فهرست کتاب‌های چاپی عربی تألیف خان بابامُشار، کتاب نهایة الافکار شیخ محمدتقی این گونه معرفی شده است. نهایةالافکار (در مبحث استصحاب، تعادل و تراجیح)، تقریر (درس اصول) آقا ضیاء عراقی، نوشته شیخ محمدتقی فرزند عبدالکریم بروجردی. جزء سوم، نجف، ۱۳۷۱ (۱۳۳۰ ش)، سربی، وزیری، جزء چهارم، ۱۳۷۱ (۱۳۳۰ ش)، سربی، وزیری، ص ۵۲۰ صفحه).

۴- آیت الله سید محمد غروی در کتاب مع کبار علماء النجف الاشرف ابتدا همان توصیف در صدر کلام مؤلف معجم الرّجال الفکر والادب را درباره وی نوشته، فقط به جای کلمه متتبع، (پژوهشگر)، لفظِ جلیل را بکار برده است. وی در ادامه می‌‌گوید: «از خود شیخ محمدتقی شنیدم که پنج دوره در درس اصول شیخ آقا ضیاء عراقی شرکت کرده است...؛ اما متأسفانه برای او (شیخ محمدتقی)، به خاطر کثرت اشتغال به تحقیق و تألیف، فرصتی برای تدریس و اداره امور مردم پیدا نشد. وی به (درخواست آیت الله کاشانی و) دستور مرجع کبیر (آیت الله) سید حسین بروجردی به تهران مهاجرت کرد برای تدریس و اقامه نماز جماعت در مسجد رئیسی که مسجد شیشه نامیده می‌‌شود، اما او نتوانست جایگاهی (که مناسب مقامش بود) در اجتماع پیدا کند».

۵- شیخ آقا بزرگ تهرانی در کتاب نقباءالبشر درباره شیخ محمدتقی آورده است. «شیخ محمدتقی فرزند عبدالکریم بروجردی، ساکن نجف اشرف، عالم بارع و فاضل جلیل؛ مقدّمات علوم (دینی) را در بروجرد فراگرفت و (نیز) مقداری از سطوح (دروس حوزوی) را نزد بزرگان آن شهر خواند؛ سپس به نجف اشرف مهاجرت کرد...».

وفات

سرانجام، شیخ محمدتقی بروجردی پس از عمری تحقیق و تألیف در روز چهارشنبه ۲۴ ذی القعده ۱۳۹۱ ق/۱۳۵۰ ش. در تهران بر اثر عارضه قلبی، هنگام اشتغال به نوشتن (تعلیقات بر عروة الوثقی) وفات یافت و قلم از دست مبارکش بر زمین افتاد و جان به جان آفرین تسلیم کرد.

پیکر مبارک شیخ محمدتقی بروجردی پس از انتقال به شهر مقدس قم و تشییع باشکوه از طرف مردم و سلسله جلیل روحانیت، در شبستان انتهای قبرستان ابوحسین، سمت راست ضلع جنوبی قبرستان به خاک سپرده شد.

بر روی لوح قبر مبارکش نوشته شد: «مُشیّدُ العِلمِ وَالتُّقی سماحَةُ حجّةالاسلام والمسلمین آیت الله العظمی‌‌ الحاج شیخ محمدتقی النجفی البروجردی قُدِّسَ سِرُّهُ تُوَفِّیَ یَومَ الاربَعاء، ۲۴ ذی القعده ۱۳۹۱». بر لوح قبر دیواری آن عالم بزرگوار مرقوم شده است: «هوالذی لایموت؛ مَضجَعُ (سماحة حجةالاسلام والمسلمین، آیت الله العظمی، فقیه العصر صاحب النظر الثاقب والرأی الصائب المحقق الاصولی الحاج الشیخ محمدتقی النجفی البروجردی) انتقل الی مثواهِ الاخیر فی ۲۴ ذی القعده ۱۳۹۱». روحش شاد و راهش پررهرو باد!

پانویس

  1. مقدمه نهایةالافکار، تقریرات درس اصول آقا ضیاالدین عراقی، به قلم شیخ محمدتقی بروجردی، ج ۲، از (شیخ محمدمهدی آصفی)، مؤسسه نشر اسلامی‌‌ وابسته به جامعه مدرسین، قم، ۱۴۰۵ ق و منابع دیگر.
  2. گنجینه دانشمندان، ج ۲، ص ۵۹-۶۱ (شرح حال فرزندان) ص ۶۱-۶۲ (شرح حال خودش).
  3. موسوعة النجف، ج ۷، ص ۱۱۱-۱۱۲؛ گنجینه دانشمندان، ج ۵، ص ۱۷۸، نوشته شده و در سال ۱۳۱۲ ق/۱۲۷۱ ش به تهران آمده و از محضر علامه آشتیانی، در فقه و اصول بهره‌مند شده و پس از ده سال تحصیل و تدریس در مدرسه صدر تهران به نجف مهاجرت کرده است.

منبع

علیرضا پناهی تلخستانی، ستارگان حرم، جلد 19، صفحه 80