قسم خوردن

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو



قسم یا سوگند در لغت اقرار و اعترافی که شخص از روی شرف و ناموس خود می کند و خدا یا بزرگی را شاهد می گیرد.[۱] و در اصطلاح فقهي قسم خوردن به ذات خدا يا اسماء خاص خداوند است مثل والله بالله.[۲]

ذات خدا يعني بدون اينكه قسم به اسمي از اسماء خدا باشد عباراتي مي‌آورد كه دلالت بر ذات خدا مي‌كند مثل والذي نفسي بيده: قسم به آن كسي كه جانم در دست اوست.

در روایتی از امام صادق علیه السلام آمده است:

لا تَحْلِفوا باللّه صادِقينَ ولا كاذِبينَ ؛ فإنّهُ عز و جل يقولُ : «و لا تَجْعَلوا اللّه‌َ عُرْضَةً لأيْمانِكُم » .

راسـت يـا دروغ بـه خـدا سوگند مخوريد؛ زيرا خداوند عز و جل مى‌فرمايد : «و خدا را وسيله سوگندهاى خود قرار مدهيد».[۳]

در روایات از قسم دروغ خوردن نهی اکید شده است و برای آن عواقب بسیار بد فردی و اجتماعی ذکر گردیده است.

جايگاه بحث قسم در فقه

قسم بیشتر با عنوانیمین در فقه مطرح است و از آن در جميع ابواب منازعات و در كتاب قضاء و شهادات و هم چنين در كتاب أيمان در مورد كسي كه چيزي را بواسطه قسم خوردن بر خود واجب يا حرام مي‌كند از آن بحث مي‌شود.

پانویس

  1. لغت نامه دهخدا، ذیل واژه سوگند
  2. شهيد ثاني، الروضه البهيه، ج 1، ص 234، مصحح: مركز نشر مكتب اعلام اسلامي، ناشر: مكتب اعلام اسلامي چاپ دوم 1365
  3. الكافي : 7 / 434 / 1 منتخب ميزان الحكمة : 164

منابع

لغت نامه دهخدا

محمدحسين بيگدلو، یمین، سایت پژوهه

قسم خوردن، سایت شهر حدیث