فرقه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (مهدی موسوی صفحهٔ فرقة را به فرقه منتقل کرد)
 
(۴ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
فرقة در لغت به معنی گروه مردم است و البته به معنای جدا کردن نیز آمده <ref> قرشى، سيد على اكبر، قاموس قرآن، 7 جلد، دج5 ، ص 166،ار الكتب الإسلامية، تهران - ايران، ششم، 1412 ه‍ ق </ref>و جمع آن فِرَق بیان گردیده است.  
+
«فرقه» در لغت به معنی گروه مردم است و البته به معنای جدا کردن نیز آمده<ref> قرشى، سيد على اكبر، قاموس قرآن، ج۵ ، ص ۱۶۶، دار الكتب الإسلامية، تهران، ۱۴۱۲ق. </ref> و جمع آن فِرَق بیان گردیده است. این کلمه در اصطلاح به معنای گروهی است که دارای عقیده و مذهب مشترکی باشند.  
  
== فرقة در قرآن ==
+
==فرقه در قرآن==
  
{{ متن قرآن | وما كان المؤمنون لينفروا كافّة، فلولا نفر من كلّ فرقة طائفةٌ ليتفقّهوا فى الدين...}} : نسزد كه مؤمنان همگى به جهاد كوچ كنند، چرا از هر گروهى بخشى براى جهاد وبخشى نزد رسول (ص) نمانند كه به احكام دين آگاه گشته هنگامى كه به نزد قوم و قبيله خويش باز گردند به آنها بياموزند، باشد كه از گناه و خلاف دورى جويند. <ref> [[سوره توبة]]: 122 </ref>
+
این کلمه در [[قرآن|قرآن کریم]] به معنای لغوی آن آمده است: {{متن قرآن|«وَمَا كَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنْفِرُوا كَافَّةً ۚ فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ...»}}: نسزد كه مؤمنان همگى به جهاد كوچ كنند، چرا از هر گروهى بخشى براى جهاد و بخشى نزد رسول (ص) نمانند كه به احكام دين آگاه گشته هنگامى كه به نزد قوم و قبيله خويش باز گردند به آنها بياموزند، باشد كه از گناه و خلاف دورى جويند.<ref> سوره توبه: ۱۲۲. </ref>
  
== فرقة در روایت ==
+
==فرقة در روایات==
  
پيغمبر اكرم (ص) فرمود: زودا كه امتم به هفتاد و سه فرقه پراكنده گردند وفريبنده تر وخطرناكتر بر امتم آن فرقه باشد كه مسائل را به رأى خويش قياس كنند و حرام را حلال و حلال را حرام نمايند. <ref> علاءالدین علی بن حسام معروف به متقی هندی، [[كنزالعمال]] ج 1، ص210</ref>
+
[[پیامبر اسلام|پيامبر اكرم]] (ص) فرمود: زودا كه امتم به هفتاد و سه فرقه پراكنده گردند و فريبنده تر و خطرناكتر بر امتم آن فرقه باشد كه مسائل را به رأى خويش [[قیاس در فقه|قياس]] كنند و [[حرام]] را [[حلال]] و حلال را حرام نمايند.<ref> علاءالدین علی بن حسام معروف به متقی هندی، كنزالعمال ج ۱، ص۲۱۰.</ref>
  
در حديث ديگر از آن حضرت آمده كه فرمود: بر امت من همان آيد كه بر بنى اسرائيل آمد، آنها هفتاد و دو فرقه شدند و امت من به هفتاد و سه فرقه متفرق گردند، وهمه اينها اهل آتش باشند جز يك فرقه و آن همان فرقه اى است كه بر طريقه من و اهلبيت من باشند. <ref> محمد باقر مجلسی،[[ بحارلانواز]] ج3، ص 28 </ref>
+
در [[حدیث|حديث]] ديگر از آن حضرت آمده كه فرمود: بر امت من همان آيد كه بر [[بنی اسرائیل|بنى اسرائيل]] آمد، آنها هفتاد و دو فرقه شدند و امت من به هفتاد و سه فرقه متفرق گردند، و همه اينها اهل آتش باشند جز يك فرقه و آن همان فرقه اى است كه بر طريقه من و [[اهل البیت|اهل بيت]] من باشند.<ref> محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج۳، ص ۲۸. </ref>
  
==پانویس ==  
+
==پانویس==  
 
<references />
 
<references />
  
== منبع ==
+
==منابع==
* سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.
+
 
 +
*علاءالدین علی بن حسام معروف به متقی هندی، کنزالعمال.
 +
*محمد باقر مجلسی، [[بحارالأنوار (کتاب)|بحارالانوار]].
 +
*سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.
 
   
 
   
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۰۸

«فرقه» در لغت به معنی گروه مردم است و البته به معنای جدا کردن نیز آمده[۱] و جمع آن فِرَق بیان گردیده است. این کلمه در اصطلاح به معنای گروهی است که دارای عقیده و مذهب مشترکی باشند.

فرقه در قرآن

این کلمه در قرآن کریم به معنای لغوی آن آمده است: «وَمَا كَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنْفِرُوا كَافَّةً ۚ فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ...»: نسزد كه مؤمنان همگى به جهاد كوچ كنند، چرا از هر گروهى بخشى براى جهاد و بخشى نزد رسول (ص) نمانند كه به احكام دين آگاه گشته هنگامى كه به نزد قوم و قبيله خويش باز گردند به آنها بياموزند، باشد كه از گناه و خلاف دورى جويند.[۲]

فرقة در روایات

پيامبر اكرم (ص) فرمود: زودا كه امتم به هفتاد و سه فرقه پراكنده گردند و فريبنده تر و خطرناكتر بر امتم آن فرقه باشد كه مسائل را به رأى خويش قياس كنند و حرام را حلال و حلال را حرام نمايند.[۳]

در حديث ديگر از آن حضرت آمده كه فرمود: بر امت من همان آيد كه بر بنى اسرائيل آمد، آنها هفتاد و دو فرقه شدند و امت من به هفتاد و سه فرقه متفرق گردند، و همه اينها اهل آتش باشند جز يك فرقه و آن همان فرقه اى است كه بر طريقه من و اهل بيت من باشند.[۴]

پانویس

  1. قرشى، سيد على اكبر، قاموس قرآن، ج۵ ، ص ۱۶۶، دار الكتب الإسلامية، تهران، ۱۴۱۲ق.
  2. سوره توبه: ۱۲۲.
  3. علاءالدین علی بن حسام معروف به متقی هندی، كنزالعمال ج ۱، ص۲۱۰.
  4. محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج۳، ص ۲۸.

منابع

  • علاءالدین علی بن حسام معروف به متقی هندی، کنزالعمال.
  • محمد باقر مجلسی، بحارالانوار.
  • سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.