عهدنامه امام علی علیه السلام به اهالی نجران: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{تقویم|روز= | + | {{تقویم|روز= ۱۰ جمادی الثانی|سال= سال ۳۷ هجری قمری}} |
| − | نجران | + | {{خوب}} |
| + | [[نجران]] ناحیه‌ای است در سرزمین [[یمن]] که در منتهی الیه این سرزمین در سمت [[مکه]] معظمه قرار دارد و نجران بن زیدان بن سباء بن یشجب آن را بنا نهاد.<ref> آثار البلاد و اخبار العباد (ذکریا بن محمد قزوینی)، ص ۱۲۶.</ref> در صدر [[اسلام]] اهالی این ناحیه بر دین [[مسیحیت]] بوده و سران آن برای [[مباهله پیامبر اسلام با مسیحیان نجران|مباهله]] با [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلی الله علیه و آله عازم [[مدینه]] منوره شدند ولی پس از آن که با صداقت و صمیمیت [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله روبرو شدند، پیمان صلحی با آن حضرت امضا و از آن پس در پناه حکومت اسلامی قرار گرفتند. | ||
| − | + | == عهدنامه با مسیحیان نجران == | |
| + | روایت شده که [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلی الله علیه و آله به خاطر فتنه‌انگیزی‌های [[یهود|یهود]] و [[نصاری|نصاری]] و ضدیت آنان با [[اسلام]] و مسلمانان، سفارش کرد که پس از وی آنان را از [[شبه جزیره عربستان|جزیرة‌العرب]] اخراج و این سرزمین بزرگ را از لوث وجود آنان خالی گردانیده و تنها مسلمانان را در آن مقیم گردانند. به همین جهت [[عمر بن خطاب]] (دومین خلیفه مسلمین) در عصر خلافت خود، اهالی نجران را از [[یمن|یمن]] اخراج و آنان را به سرزمین [[عراق]] کوچانید. | ||
| − | + | اما هنگامی که حضرت [[امام علی]] علیه‌السلام به خلافت رسید و جهت مبارزه با اصحاب جمل، عازم [[عراق]] شد و پس از پیروزی در [[جنگ جمل]] مقر خلافت خود را به [[کوفه]] منتقل کرد، سران و بزرگان [[نجران]] پیمان‌نامه خویش با رسول خدا صلی الله علیه و آله را گرفته و به خدمت امیرمؤمنان علیه‌السلام رسیدند و خواستار بازگشت به سرزمین سابق خویش، یعنی نجران یمن شدند. | |
| − | به | + | حضرت علی علیه‌السلام به خاطر مصالحی، درخواستشان را نپذیرفت و به آنان توصیه نمود که در نجران عراق باقی بمانند. بدین جهت پیمان‌نامه‌ای برای آنان نوشت و آنان را در باقی ماندن در سرزمین عراق، راضی گردانید. آن حضرت در دهم [[جمادی الثانی]] سال ۳۷ قمری این پیمان‌نامه را برای مسیحیان نجران مقرر فرمود: |
| − | + | «بسم الله الرحمن الرحیم. هذا کتاب من عبدالله علی بن ابی‌طالب امیرالمؤمنین لأهل النجرانیة، انّکم اتیتمونی بکتاب من نبی الله صلی الله علیه و آله فیه شرط لکم علی انفسکم و اموالکم و انی وفیت لکم بما کتب لکم محمد صلی الله علیه و آله و ابوبکر و عمر، فمن أتی علیهم من المسلمین فلیف لهم و لایضاموا ولایظلموا ولاینتقض حق من حقوقهم. و کتب عبدالله بن ابی رافع، لعشر خلون من جمادی الآخره، سنة سبع و ثلاثین، منذ ولج رسول الله صلی الله علیه و آله المدینة».<ref> نک: الخراج (ابویوسف، یعقوب بن ابراهیم)، ص ۷۴؛ [[معجم البلدان]] (یاقوت حموی)، ج ۵، ص ۲۶۹ و جمهرة رسائل العرب، ج ۱، ص ۸۲، رقم ۵۳.</ref> | |
| − | آن حضرت | + | این پیمان‌نامه را که کاتب آن حضرت یعنی عبیدالله یا [[عبدالله بن ابی رافع|عبدالله بن ابی‌رافع]] تحریر نمود، سندی مهم برای حفظ و امنیت نصارای نجران عراق گردید. |
| − | |||
| − | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | موسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام | + | * موسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام. |
[[رده:وقایع ماه جمادی الثانی]] | [[رده:وقایع ماه جمادی الثانی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۴۸
|
تقویم هجری قمری |
| روز واقعه:۱۰ جمادی الثانی |
| سال ۳۷ هجری قمری |
نجران ناحیه‌ای است در سرزمین یمن که در منتهی الیه این سرزمین در سمت مکه معظمه قرار دارد و نجران بن زیدان بن سباء بن یشجب آن را بنا نهاد.[۱] در صدر اسلام اهالی این ناحیه بر دین مسیحیت بوده و سران آن برای مباهله با پیامبر صلی الله علیه و آله عازم مدینه منوره شدند ولی پس از آن که با صداقت و صمیمیت رسول خدا صلی الله علیه و آله روبرو شدند، پیمان صلحی با آن حضرت امضا و از آن پس در پناه حکومت اسلامی قرار گرفتند.
عهدنامه با مسیحیان نجران
روایت شده که پیامبر صلی الله علیه و آله به خاطر فتنه‌انگیزی‌های یهود و نصاری و ضدیت آنان با اسلام و مسلمانان، سفارش کرد که پس از وی آنان را از جزیرة‌العرب اخراج و این سرزمین بزرگ را از لوث وجود آنان خالی گردانیده و تنها مسلمانان را در آن مقیم گردانند. به همین جهت عمر بن خطاب (دومین خلیفه مسلمین) در عصر خلافت خود، اهالی نجران را از یمن اخراج و آنان را به سرزمین عراق کوچانید.
اما هنگامی که حضرت امام علی علیه‌السلام به خلافت رسید و جهت مبارزه با اصحاب جمل، عازم عراق شد و پس از پیروزی در جنگ جمل مقر خلافت خود را به کوفه منتقل کرد، سران و بزرگان نجران پیمان‌نامه خویش با رسول خدا صلی الله علیه و آله را گرفته و به خدمت امیرمؤمنان علیه‌السلام رسیدند و خواستار بازگشت به سرزمین سابق خویش، یعنی نجران یمن شدند.
حضرت علی علیه‌السلام به خاطر مصالحی، درخواستشان را نپذیرفت و به آنان توصیه نمود که در نجران عراق باقی بمانند. بدین جهت پیمان‌نامه‌ای برای آنان نوشت و آنان را در باقی ماندن در سرزمین عراق، راضی گردانید. آن حضرت در دهم جمادی الثانی سال ۳۷ قمری این پیمان‌نامه را برای مسیحیان نجران مقرر فرمود:
«بسم الله الرحمن الرحیم. هذا کتاب من عبدالله علی بن ابی‌طالب امیرالمؤمنین لأهل النجرانیة، انّکم اتیتمونی بکتاب من نبی الله صلی الله علیه و آله فیه شرط لکم علی انفسکم و اموالکم و انی وفیت لکم بما کتب لکم محمد صلی الله علیه و آله و ابوبکر و عمر، فمن أتی علیهم من المسلمین فلیف لهم و لایضاموا ولایظلموا ولاینتقض حق من حقوقهم. و کتب عبدالله بن ابی رافع، لعشر خلون من جمادی الآخره، سنة سبع و ثلاثین، منذ ولج رسول الله صلی الله علیه و آله المدینة».[۲]
این پیمان‌نامه را که کاتب آن حضرت یعنی عبیدالله یا عبدالله بن ابی‌رافع تحریر نمود، سندی مهم برای حفظ و امنیت نصارای نجران عراق گردید.
پانویس
- ↑ آثار البلاد و اخبار العباد (ذکریا بن محمد قزوینی)، ص ۱۲۶.
- ↑ نک: الخراج (ابویوسف، یعقوب بن ابراهیم)، ص ۷۴؛ معجم البلدان (یاقوت حموی)، ج ۵، ص ۲۶۹ و جمهرة رسائل العرب، ج ۱، ص ۸۲، رقم ۵۳.
منابع
- موسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام.
