ضریح

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۱ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۰۶:۱۹ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکت‌ها) (ویرایش)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

در لغتنامه دهخدا در مورد معنی لغت ضریح آمده است: «ضریح: گور. قبر. قبر بی لحد. گور بی لحد. مغاکی که در میان گور سازند برای مرده. شکاف میان گور یا در یک جانب آن یا بی شکاف ... خانه چوبین و مشبک و یا از مس و نقره و جز آن که بر سر قبر امام یا امام زاده ای سازند».

در فرهنگ دینى، ضریح قبور اولیاء خدا مقدس و متبرک است و آن را مى‌بوسند و کنارش به زیارت مى‌پردازند و هنرمندان و صنعتگران مسلمان در ساختن و پرداختن ‌ضریح، ظریفکاری هاى جالبى دارند.[۱]

پانویس

  1. جواد محدثی، فرهنگ عاشورا.

منابع