شیخ مرتضی چهرگانی انزابی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(اضافه کردن رده)
جز (مهدی موسوی صفحهٔ حاج شيخ مرتضى چهرگانى انزابى را به شیخ مرتضی چهرگانی انزابی منتقل کرد)
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{بخشی از یک کتاب}}
+
'''حاج شیخ مرتضى چهرگانى انزابى''' (۱۳۸۱-۱۲۹۳ ق)، از فقهای [[شیعه]] در قرن ۱۴ قمری و از شاگردان [[شیخ الشریعه اصفهانی|شیخ الشریعه اصفهانى]] و [[سید ابوالحسن انگجی|سید ابوالحسن انگجى]] بود. این عالم ربانی، در [[تبریز]] به تدریس علوم دینى براى طلاب علوم دینی و ارشاد و موعظه مردم اشتغال داشت. وى از مقام علمى و فقهى بالایى برخوردار، و صاحب تألیفات متعددی در زمینه [[فقه]] و [[اصول فقه‌‌‌‌|اصول]] بود.
 +
{{شناسنامه عالم
 +
||نام کامل = مرتضى چهرگانى انزابى
 +
||تصویر= [[پرونده:انزابی.jpg]]
 +
||زادروز = ۱۲۹۳ قمری
 +
|زادگاه = انزاب، آذربایجان شرقى
 +
|وفات =  ۱۳۸۱ قمری
 +
|مدفن = قبرستان وادى‌السلام، [[قم]]
 +
|اساتید =  [[شیخ الشریعه اصفهانی|شیخ الشریعه اصفهانى]] و [[آقا ضیاءالدین عراقی|آقا ضیاءالدین عراقى]]، [[سید ابوالحسن انگجی|سید ابوالحسن انگجى]]، [[سید محمدکاظم طباطبائی یزدی|سید محمدکاظم یزدى]]،...
 +
|آثار = رسالة فى المکاسب، رسالة فى اصول الدین، رسالة فى علم الاصول الفقه، رسالة فى التکلیف،...
 +
}}
 +
==ولادت ==
  
'''چهره اى تابناك'''
+
مرتضى چهرگانى انزابى، در سال ۱۲۹۳ ق. در قریه چهرگان از منطقه انزاب آذربایجان شرقى متولد شد. پدرش مرحوم میرزا على چهرگانى معروف به «آقا على» از علماى [[نجف]] و مدرس حوزه هاى علمیه [[مشهد]] مقدس و از علماى خدمتگزار منطقه ارونق و انزاب بود.
  
خانواده چهرگانى انزابى از سه قرن گذشته تاكنون، مفتخر به كسوت مقدس روحانيت و خدمت به دين و مردم بوده است. مرحوم آيت الله حاج شيخ مرتضى چهرگانى انزابى در روزگار خود در عرصه هاى علمى و اجتماعى از جمله نوادر محسوب مى شد و فرزندان بزرگوارش، مرحومان آيت الله حاج شيخ عبدالحسين غروى و حاج شيخ محمدحسين انزابى، از اساتيد [[اخلاق]] [[حوزه علميه]] و از پيشتازان مبارزه عليه رژيم طاغوتى و از ياوران انقلاب اسلامى بشمار مى رفتند. نوشته حاضر مرور كوتاهى بر زندگى ستاره درخشان اين خانواده، آيت الله حاج شيخ مرتضى چهرگانى انزابى، است.
+
==تحصیل و اساتید ==
  
'''ولادت '''
+
شیخ مرتضی چهرگانى پس از گذراندن مراحل تحصیلات ابتدایى پیش پدر روحانى اش، براى ادامه تحصیل به شهر خوى رهسپار شد و پس از پنج سال اقامت در آن شهر، به شهر [[تبریز|تبریز]] رفت و از محضر اساتید بزرگ آن زمان، مانند مرحوم آیت الله [[سید ابوالحسن انگجی|سید ابوالحسن انگجى]] (م، ۱۳۱۷ ش) و میرزا حسن مجتهد (م، ۱۳۳۸ ق)، استفاده برد و پس از اتمام دروس سطح، براى تکمیل تحصیلات عالى حوزه به [[نجف]]  اشرف مهاجرت کرد. حدود ۱۹ سال در نجف اقامت کرد و در [[فقه]] و [[اصول فقه‌‌‌‌|اصول]] به مراتب والایى رسید.<ref> به نقل از مرحوم حجت الاسلام والمسلمین شیخ محمدحسین انزابى.</ref>
  
آيت الله چهرگانى انزابى، در سال 1293 ق. در قريه چهرگان از منطقه انزاب(1) آذربايجان شرقى متولد شد. پدرش مرحوم ميرزا على چهرگانى معروف به «آقا على» از علماى [[نجف]] و مدرس حوزه هاى علميه [[مشهد]] مقدس و از علماى خدمتگزار منطقه ارونق و انزاب بود. او و پدرانش، طبق يادداشت هايى كه بجاى مانده تا دوازده نسل يعنى حدود سيصد سال، از عالمان نجف ديده و مفتخر به كسوت روحانى بودند و به خاطر علاقه به زادگاهشان، - كه مهد علم و ادب بود - بازگشته، به ارشاد و هدايت مردم مى پرداختند. جد اعلاى اين خاندان، كه در سيصد سال پيش امام جمعه خامنه بود، مدرسه اى داير مى كند و به تربيت طلاب علوم دينى مبادرت مى ورزد. مرحوم آيت الله شيخ عبدالحسين غروى در مصاحبه با مجله حوزه فرموده اند: «آقا على، جد اعلاى ما، كه امامت جمعه خامنه را بر عهده داشته، در پشت جلد [[شرح لمعه]]، با خط زيبا و خوانا، خطاب به فرزندانش نوشته است: فرزندانم! شما به شهرهاى بزرگ برويد و در آن شهرها بمانيد. من، در نجف تحصيل كردم. از نجف به [[مشهد]] مشرف شدم و در آن شهر، حوزه درسى داشتم؛ ولى مادرم نوشت: به چهرگان بيا! امر او را اطاعت كردم و به اين جا آمدم».(2)
+
اساتید شیخ مرتضی در نجف نیز عبارتند از:
  
'''تحصيلات '''
+
* آیت الله [[سید محمدکاظم طباطبائی یزدی|سید محمدکاظم یزدى]] (م، ۱۳۲۷ ق) (صاحب [[عروة الوثقى (کتاب)|عروة الوثقی]])
 +
* آیت الله [[شیخ الشریعه اصفهانی|فتح الله شریعت اصفهانى]] (م، ۱۳۳۹ ق)
 +
* آیت الله [[آخوند خراسانی|محمدکاظم خراسانى]] (م، ۱۳۲۹ ق) (صاحب [[کفایة الاصول (کتاب)|کفایه]])
 +
* آیت الله [[آقا ضیاءالدین عراقی|آقا ضیاءالدین عراقى]] (۱۲۸۹-۱۳۶۱ ق) (صاحب [[مقالات الاصول (کتاب)|مقالات الاصول]]).
  
آيت الله چهرگانى پس از گذراندن دوران كودكى در زادگاه خود و پس از طى مراحل تحصيلات ابتدايى پيش پدر روحانى اش، براى ادامه تحصيل به شهر خوى رهسپار شد و پس از پنج سال اقامت در آن شهر، به شهر تبريز رفت و از محضر اساتيد بزرگ آن زمان، مانند مرحوم آيت الله انگجى و ميرزا حسن مجتهد، استفاده برد و پس از اتمام دروس سطح، براى تكميل تحصيلات عالى حوزه به نجف  اشرف مهاجرت كرد. حدود 19 سال در نجف اقامت كرد و در [[فقه]] و [[اصول]] به مراتب والايى رسيد.(3)
+
شیخ مرتضى چهرگانى همچنین صاحب اجازه هاى [[اجتهاد]] و نقل [[حدیث]] و اجازه در امور حسبیه از این آیات عظام بود:
  
'''اساتيد در تبريز'''
+
*آقا ضیاءالدین عراقى؛
  
1. آيت الله ميرزا ابوالحسن انگجى: فرزند ميرزا محمد، در سال 1283 ق (1244 ش)، در شهر تبريز پا به عرصه گيتى نهاد. در 26 سالگى از آيات عظام [[نجف]]  اشرف اجازه اجتهاد گرفت. در دوران مشروطيت زحمات زيادى كشيد و سرانجام در سال 1317 ش درگذشت.
+
*فتح  الله شریعت اصفهانى؛
  
2. آيت الله ميرزا حسن آقا مجتهد (مجتهد بزرگ): فرزند حاج ميرزا باقر مجتهد، از شاگردان حاج سيد حسين كوه كمره اى و حاج ميرزا محمدحسين شيرازى و ملا على نهاوندى متوفاى سال 1338 ق در تبريز.
+
*[[سید محسن حکیم|سید محسن طباطبائى حکیم]]؛
  
'''اساتيد در نجف '''
+
*[[سید محمدهادی میلانی|سید محمدهادى میلانى]].
  
1. آيت الله سيدكاظم يزدى (صاحب عروةالوثقى): ايشان در سال 1247 ق. در يكى از روستاهاى يزد به نام كشنويه متولد شد و در شب 27 ماه [[رجب]] 1327 ق. وفات يافت و در مقبره درب طوس در نجف اشرف مدفون گشت.
+
گفتنى است که آیت الله شیخ مرتضى چهرگانى خودش نیز چندین [[اجازه (علم الحدیث)|اجازه]] روایتى به دیگران داده بود که مرحوم آیت الله [[سید شهاب الدین مرعشی نجفی|مرعشى نجفى]]، شهید محراب آیت الله [[سید محمدعلی قاضی طباطبائی|قاضى طباطبائى]] و فرزند گرامى اش، مرحوم حجت الاسلام محمدحسین انزابى، از جمله آنها بودند.<ref> به نقل از دانشمند گرانمایه حاج آقا حسین انزابى.</ref>
  
2. آيت الله ميرزا فتح  الله شريعت اصفهانى (معروف به شيخ الشريعه اصفهانى): در سال 1266 ق. از محضر بزرگانى چون: ملا احمد سبزوارى و شيخ صادق تنكابنى و آقا نجفى اصفهانى كسب فيض كرد و در [[ربيع الثانى]] سال 1339 ق در نجف اشرف وفات كرد.
+
==آثار و تألیفات==
  
3. آيت الله محمدكاظم خراسانى (صاحب كفايه): معظم له در سال 1255 ق در [[مشهد]] متولد شد و در 21 [[ذی الحجه]] سال 1329 ق. وفات يافت و در مقبره مرحوم ميرزا حبيب الله رشتى در نجف اشرف به خاك سپرده شد.
+
شیخ مرتضی چهرگانى در سال هاى اقامت در [[عراق]]، بعضى تحریرات فقهى خود را در این سامان، در محضر مرقد مطهر [[حرم امام هادی و امام حسن عسکری علیهما السلام|عسکریین]] نگاشت؛ چنان که به نوشته [[آقا بزرگ تهرانى]] در [[الذریعه]]، نسخه اى از نگاشته هاى حاج شیخ مرتضى در کتابخانه این شهر - که وابسته به حرم است - نگهدارى مى شد.
  
4. آيت الله آقا ضياءالدين عراقى (1289-1361 ق): در [[اراك]] متولد شد و از محضر حضرات آيات آخوند خراسانى، سيد كاظم يزدى و شيخ الشريعه اصفهانى سود برد. شرح بر تبصره و مقالات الاصول از يادگارهاى ايشان است.
+
حاج شیخ مرتضى انزابى از مقام علمى و فقهى قابل اعتنایى برخوردار بود. او تقریرات درس هاى فقیه بارع، آیت الله مرحوم [[شیخ الشریعه اصفهانی|شریعت اصفهانى]] و دیگر بزرگان نجف که در محضر درسشان بود، در چند جلد تحریر کرد که این تقریرات، ارزشمندترین میراث فقهى و علمى ایشان شناخته مى شود. آن چه اکنون در اختیار بازماندگانش هست، به سه بخشِ تحریر، تنسیخ و تألیف تقسیم مى شود.
  
'''مشايخ اجازه '''
+
'''<I>الف) تحریرها:</I>'''
  
آيت الله شيخ مرتضى چهرگانى صاحب اجازه هاى [[اجتهاد]] و نقل [[حديث]] و اجازه در امور حسبيه از آيات عظام ذيل بود:
+
*۱. رسالة فى التعادل والتراجیح، از تقریرات استادش شریعت اصفهانى به سال ۱۳۲۱ ق؛
  
* 1. آقا ضياءالدين عراقى؛
+
*۲. الرسالة العصریة (۱۳۲۱ ق)؛
  
* 2. فتح  الله شريعت اصفهانى؛
+
*۳. کتاب الوصایا (۱۳۲۱ ق)؛
  
* 3. سيد محسن طباطبائى حكيم: در سال 1264 در [[نجف]] متولد شد و در 27 [[ربيع  الاول]] سال 1390 ق (1348 ش) در همان شهر رحلت كرد. قبر آن مرحوم در كنار كتابخانه اش است.
+
*۴. منجزات المریض (۱۳۲۱ ق)؛
  
* 4. حاج سيد محمدهادى ميلانى: متولد 7 [[محرم]] سال 1313 ق. در [[نجف]] اشرف و متوفاى 17 مرداد سال 1354 ش. در [[مشهد]] مقدس.
+
*۵. تحریر کتاب الصوم الفقیه المحقق [[شیخ محمدهادی تهرانی|شیخ محمدهادى طهرانى]] (۱۳۲۲ ق
  
گفتنى است كه آيت الله شيخ مرتضى چهرگانى خودش نيز چندين اجازه روايتى به ديگران داده بود كه مرحوم آيت الله العظمى مرعشى نجفى، شهيد محراب آيت الله قاضى طباطبائى و فرزند گرامى اش، مرحوم حجت الاسلام والمسلمين آقا محمدحسين انزابى، از جمله آن ها بودند.(4)
+
*۶. تحریر رسالة فى الحق والحکم، تألیف آیت الله محمد بن عبدالحسین اصطهباناتى به سال ۱۳۲۶ ق.
  
'''مراجعت به تبريز'''
+
'''<I>ب) تنسیخ‌ها:</I>'''
  
مرحوم حجت الاسلام والمسلمين انزابى مى نويسند: «آيت الله چهرگانى بالاخره پس از تكميل دروس خارج و اخذ مدارك [[اجتهاد]] از اساتيد مبرز حوزه نجف، به تبريز مراجعت كرده و تا آخر عمر در تبريز به تدريس علوم دينى براى طلاب علوم دينيه و ارشاد و موعظه، اشتغال داشته است و الحق زهد و روحانيت را تا آخر عمر مراعات مى كرد».(5)
+
*۱. استنساخ دو رساله از مرحوم شریعت اصفهانى، به سال ۱۳۲۶ ق؛
  
'''ازدواج و پسران '''
+
*۲. استنساخ دو رساله فقهى از مرحوم شریعت اصفهانى به سال ۱۳۲۸ ق.
  
آيت الله شيخ مرتضى چهرگانى دوبار ازدواج كرد. دانشمند گرامى، حاج حسين آقا انزابى (نواده ايشان) در اين زمينه مى نويسد: «مرحوم مبرور در روزگارانى كه مقيم [[نجف]] اشرف بود، با خانواده اى وصلت انتخاب نموده كه ثمره آن ازدواج مبارك، فرزند بزرگ ايشان حضرت آيت الله شيخ عبدالحسين غروى (1286-1373 ش از علماى بزرگ تبريز و نماينده مجلس خبرگان رهبرى در دوره اول، آرميده در وادى  السلام قم) بوده است... به هنگام مراجعت به آذربايجان، به امر بزرگان و علماى تبريز راضى به اقامت در شهر تبريز گشته.
+
'''<I>ج) تألیفات:</I>'''
  
پس از ماندگارى با خانواده اى از [[سادات]]، يعنى سادات حسينى كوه كمره اى - كه شاخه اى از آنان مقيم روستاى چهرگان بوده اند - حدود سال 1290 هجرى قمرى عقد ازدواج بسته است كه حاصل اين سنت الهى دو فرزند برومندش، يعنى مرحوم حجت الاسلام والمسلمين حاج شيخ محمدحسين انزابى (روحانى مبارز و نستوه و يار ديرين رهبر كبير انقلاب اسلامى، حضرت آيت الله العظمى [[امام خمينى]] و نماينده مردم شريف تبريز در مجلس شوراى اسلامى در سه دوره متوالى و انيس مقام معظم رهبرى، حضرت آيت الله خامنه اى، فوت به سال 1378 شمسى و مدفون در وادى رحمت تبريز) و حاج غلامعلى انزابى (از مؤمنين و دينداران بازار تبريز و تهران، مقيم تهران) است».(6)
+
*۱. رسالة فى علم الاصول الفقه، به سال ۱۳۲۴ ق؛
  
'''فعاليت هاى اجتماعى و مذهبى'''
+
*۲. رسالة فى التکلیف، به سال ۱۳۲۵ ق؛
  
اين عالم بزرگوار و با[[اخلاص]]، در مدت اقامت نزديك به پنجاه سال در محله شتربان (دوچى) تبريز، در سه وعده صبح و ظهر و شام به اقامه [[نماز جماعت]] اشتغال داشت و به موعظه و ارشاد مردم مى پرداخت و مراقب عقد معاملات و [[ازدواج]] آنان بود و پيوسته با ذكر و تسبيح و حمد ذات اقدس خداوند ملازمت داشت.
+
*۳. رسالة فى الظن، به سال ۱۳۲۵ ق؛
  
'''عشق به ائمه اطهار علیهم السلام'''
+
*۴. رسالة فى الوظائف المقررة للجاهل، به سال ۱۳۲۷ ق؛
  
آن مرحوم دلى مالامال از محبت به [[اهل بيت]] عصمت و طهارت داشت. لذا در سال هاى اقامت در [[عراق]]، از [[زيارت]] عتبات عاليات، به ويژه [[سامرا]]، غافل نبود؛ به طورى كه بعضى تحريرات فقهى خود را در اين سامان، در محضر مرقد مطهر عسكريين و در پايگاه امامت و غيبت حضرت امام عصر علیه السلام نگاشت؛ چنان كه به نوشته [[آقا بزرگ تهرانى]] در [[الذريعه]]، نسخه اى از نگاشته هاى حاج شيخ مرتضى در كتابخانه اين شهر - كه وابسته به حرم است - نگهدارى مى شد.
+
*۵. رسالة فى الاستصحاب، به سال ۱۳۳۰ ق؛
  
'''آثار ماندگار'''
+
*۶. رسالة فى الخیارات، به سال ۱۳۲۴ ق؛
  
حاج شيخ مرتضى چهرگانى انزابى از مقام علمى و فقهى قابل اعتنايى برخوردار بود. او تقريرات درس هاى فقيه بارع، آيت الله مرحوم شريعت اصفهانى و ديگر بزرگانِ نجف كه در محضر درسشان بود، در چند جلد تحرير كرد كه اين تقريرات، ارزشمندترين ميراث فقهى و علمى ايشان شناخته مى شود. آن چه اكنون در اختيار بازماندگانش هست، به سه بخشِ تحرير، تنسيخ و تأليف تقسيم مى شود.
+
. رسالة فى الرضاع، به سال ۱۳۲۵ ق؛
  
'''<I>الف) تحريرها:</I>'''
+
*۸. رسالة فى الرهن، به سال ۱۳۲۶ ق؛
  
* 1. رسالة فى التعادل والتراجيح، از تقريرات استاد اعظم شريعت اصفهانى به سال 1321 ق؛
+
*۹. رسالة فى الخلل الواقع فى الصلوة، به سال ۱۳۲۶ ق؛
  
* 2. الرسالة العصرية (1321 ق)؛
+
*۱۰. رسالة فى صلوة المسافر، به سال ۱۳۲۶ ق؛
  
* 3. كتاب الوصايا (1321 ق)؛
+
*۱۱. کتاب القضاء، به سال ۱۳۲۶ ق؛
  
* 4. منجزات المريض (1321 ق)؛
+
*۱۲. رسالة فى المکاسب (شرح بر کتاب [[مکاسب (کتاب)|المکاسب]] شیخ انصارى) به سال ۱۳۲۸ ق. صاحب [[الذریعه الی تصانیف الشیعه|الذریعه]] در کتابش (ج ۲۲، ص ۱۲۳) تنها به این کتاب آیت الله شیخ مرتضى چهرگانى اشاره کرده است.
  
* 5. تحرير كتاب الصوم الموسس العام والفقيه المحقق شيخ محمدهادى طهرانى (1322 ق
+
*۱۳. رسالة فى اصول الدین (در سه مقصد [[توحید]]، [[نبوت]]، [[معاد]])، به سال ۱۳۲۹ ق.<ref>از یادداشت هاى حاج آقا حسین انزابى.</ref>
  
* 6. تحرير رسالة فى الحق والحكم، تأليف آيت الله محمد بن عبدالحسين اصطهباناتى به سال 1326 ق.
+
==فعالیت‌هاى علمی و اجتماعى ==
  
'''<I>ب) تنسيخ ها:</I>'''
+
آیت الله چهرگانى پس از تکمیل دروس خارج و اخذ مدارک [[اجتهاد]] از اساتید مبرز حوزه [[نجف]]، به [[تبریز]] مراجعت کرده و تا آخر عمر در تبریز به تدریس علوم دینى براى طلاب علوم دینیه و ارشاد و موعظه، اشتغال داشته است و الحق زهد و روحانیت را تا آخر عمر مراعات مى کرد.<ref>جزوه پروردگان بارگاه علوى و وَلَوى، ص ۷، به کوشش حاج احمد حسین انزابى.</ref> او پیوسته با ذکر و تسبیح و حمد ذات اقدس خداوند ملازمت داشت.
  
* 1. استنساخ دو رساله از مرحوم شريعت اصفهانى، به سال 1326 ق؛
+
حاج شیخ مرتضی چهرگانی انزابی، در مدت اقامت نزدیک به پنجاه سال در محله شتربان (دوچى) تبریز، در سه وعده صبح و ظهر و شام به اقامه [[نماز جماعت]] اشتغال داشت و به موعظه و ارشاد مردم مى پرداخت و مراقب عقد معاملات و [[ازدواج]] آنان بود.
  
* 2. استنساخ دو رساله فقهى از مرحوم شريعت اصفهانى به سال 1328 ق.
+
==وفات ==
  
'''<I>ج) تأليفات:</I>'''
+
مرحوم حاج شیخ مرتضی چهرگانی انزابی در دوازدهم [[رجب]] المرجب ۱۳۸۱ قمری (۱۳۳۹ ش) در [[تبریز]]، دار فانی را وداع گفت. پیکر مطهر ایشان به [[قم]] انتقال یافت و در قبرستان وادى السلام این شهر، در مقبره خویى‌ها (حجره ۱۲۳) مدفون شد.
  
* 1. رسالة فى علم الاصول الفقه، به سال 1324 ق؛
+
==پانویس==
 +
<references />
  
* 2. رسالة فى التكليف، به سال 1325 ق؛
+
==منابع==
  
* 3. رسالة فى الظن، به سال 1325 ق؛
+
* مجید محبوبى، [[ستارگان حرم (کتاب)|ستارگان حرم]]، جلد ۱۲.
  
* 4. رسالة فى الوظائف المقررة للجاهل، به سال 1327 ق؛
 
 
* 5. رسالة فى الاستصحاب، به سال 1330 ق؛
 
 
* 6. رسالة فى الخيارات، به سال 1324 ق؛
 
 
* 7. رسالة فى الرضاع، به سال 1325 ق؛
 
 
* 8. رسالة فى الرهن، به سال 1326 ق؛
 
 
* 9. رسالة فى الخلل الواقع فى الصلوة، به سال 1326 ق؛
 
 
* 10. رسالة فى صلوة المسافر، به سال 1326 ق؛
 
 
* 11. كتاب القضاء، به سال 1326 ق؛
 
 
* 12. رسالة فى المكاسب (شرح على كتاب المكاسب شيخ اجل مرتضى انصارى) به سال 1328 ق. صاحب الذريعه در كتابش (ج 22، ص 123) تنها به اين كتاب آيت الله شيخ مرتضى چهرگانى اشاره كرده است.
 
 
* 13. رسالة فى اصول الدين (در سه مقصد [[توحيد]]، [[نبوت]]، [[معاد]])، به سال 1329 ق.(7)
 
 
'''ضيافت قدسيان'''
 
 
او پس از عمرى كوشش خالصانه در راه تحصيل معارف [[اهل بيت]] علیهم السلام و تفقه در علوم آل محمد صلی الله علیه و آله، در چند سال آخر زندگى، دچار ضعف بدنى و فرسودگى هاى ناشى از دوران تحصيل و رياضت شد و على رغم معالجه پزشكان معتمد تبريز، در دوازدهم [[رجب]] المرجب 1381 ق. (1339 ش) به ملكوت اعلى پيوست.
 
 
حاج آقا مردعلى چهرگانى، (برادرزاده آن مرحوم) نقل كرده: «پدرم مى فرمودند من در آخرين لحظات عمر آيت الله شيخ مرتضى چهرگانى نزد او بودم و [[سوره يس]] را تلاوت مى كردم. وقتى سوره مبارکه ياسين به آخر رسيد، روح ملكوتى ايشان نيز به آسمان ها پرواز كرد».(8)
 
 
صبح گاهان آن روز، جنازه ايشان باشكوه تمام، از بيت آن مرحوم تا مقابل مسجد سيد حمزه(مقبرة الشعراء) تشييع شد. سپس با حضور علماء، تجار، اصناف و نزديكانش و به امامت آيت الله شيخ عبدالحسين غروى، (فرزند بزرگوارش، [[نماز]] اقامه شد. بنا بر وصيتش دفن در [[نجف]] اشرف يا [[قم]])، جنازه مطهرش با همراهى فرزندش، آقاى حاج غلامعلى انزابى، به قم انتقال يافت و طبق برنامه تنظيم شده با حضور علماى محترم، به ويژه آيت الله العظمى مرعشى نجفى، از مسجد [[امام حسن عسکری]] علیه السلام تا صحن حرم تشييع شد و سپس جهت دفن به قبرستان وادى السلام انتقال يافت و در حالى كه به تربت حضرت [[سيدالشهداء]] علیه السلام - كه آيت الله العظمى مرعشى نجفى عنايت كردند - معطر گشت، در مقبره خويى ها (حجره 123) دفن شد.
 
 
حاج آقا مردعلى چهرگانى در ضمن خاطره اى نقل مى كند: «هنگام تشييع آن مرحوم، آقاى مرعشى فرمودند: شما در حق آيت الله چهرگانى ظلم كرديد. ايشان عالم بزرگى بودند. اگر زودتر به من اطلاع مى داديد، مى گفتم بازار را تعطيل مى كردند و تشييع جنازه شايسته اى كه در شأن ايشان بود، بجا آورده مى شد».(9)
 
 
مجلس ترحيم و يادبود ايشان تا چهلم در تبريز ادامه داشت و هر روز در مسجدى از محله هاى اين شهر برگزار مى شد و مراسم اربعين اين عالم بزرگ و فقيه بارع، پايان بخش اين مجالس بود.(10)
 
 
پى  نوشت
 
 
(1). در آذربايجان، به منطقه انزاب و ارونق، سرزمين آفتاب كوچك يا سرزمين آفتابگير كوچك «گونى» مى گويند. اين منطقه كه در شمال غربى تبريز واقع شده، از شمال به شهرستان مرند، از جنوب به درياچه اروميه و بخش اسكو، از مغرب به خوى و سلماس و از مشرق به رود گات محدود مى شود. آب و هواى معتدل و نسبتاً گرمى دارد و يكى از بخش هاى حاصلخيز و پرنعمت آذربايجان بشمار مى رود. كوه ميشاب در شمال اين بخش واقع شده است و بلندترين قله آن به نام كوسه بابا، 3040 متر ارتفاع دارد. اين كوه منبع اصلى آب رودخانه كوچكى است كه روستاهاى مختلف انزاب و ارونق از آن استفاده مى كنند.
 
 
(2). مجله حوزه، شماره 22، سال 1374.
 
 
(3). به نقل از مرحوم حجت الاسلام والمسلمين شيخ محمدحسين انزابى.
 
 
(4). به نقل از دانشمند گرانمايه حاج آقا حسين انزابى.
 
 
(5). جزوه پروردگان بارگاه علوى و وَلَوى، ص 7، به كوشش حاج احمد حسين انزابى.
 
 
(6) و (7). از يادداشت هاى حاج آقا حسين انزابى.
 
 
(8) و (9). گفتگو با حجت الاسلام والمسلمين حاج شيخ مردعلى چهرگانى.
 
 
(10). در اين جا لازم مى دانم از همكارى هاى دانشمند محترم و استاد گرامى، جناب حاج آقا احمد حسين انزابى، كه يكى از اساتيد عزيز دانشگاه آزاد اسلامى تبريز است و تلاش هاى ارزنده اى براى احياى آثار و تأليفات جد بزرگوارشان كرده اند، قدردانى كنم.
 
 
===منبع===
 
 
مجيد محبوبى, ستارگان حرم، جلد 12
 
 
[[رده:علمای قرن چهاردهم]]
 
[[رده:علمای قرن چهاردهم]]

نسخهٔ ‏۴ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۲۷

حاج شیخ مرتضى چهرگانى انزابى (۱۳۸۱-۱۲۹۳ ق)، از فقهای شیعه در قرن ۱۴ قمری و از شاگردان شیخ الشریعه اصفهانى و سید ابوالحسن انگجى بود. این عالم ربانی، در تبریز به تدریس علوم دینى براى طلاب علوم دینی و ارشاد و موعظه مردم اشتغال داشت. وى از مقام علمى و فقهى بالایى برخوردار، و صاحب تألیفات متعددی در زمینه فقه و اصول بود.

انزابی.jpg
نام کامل مرتضى چهرگانى انزابى
زادروز ۱۲۹۳ قمری
زادگاه انزاب، آذربایجان شرقى
وفات ۱۳۸۱ قمری
مدفن قبرستان وادى‌السلام، قم

Line.png

اساتید

شیخ الشریعه اصفهانى و آقا ضیاءالدین عراقى، سید ابوالحسن انگجى، سید محمدکاظم یزدى،...

شاگردان
آثار

رسالة فى المکاسب، رسالة فى اصول الدین، رسالة فى علم الاصول الفقه، رسالة فى التکلیف،...

ولادت

مرتضى چهرگانى انزابى، در سال ۱۲۹۳ ق. در قریه چهرگان از منطقه انزاب آذربایجان شرقى متولد شد. پدرش مرحوم میرزا على چهرگانى معروف به «آقا على» از علماى نجف و مدرس حوزه هاى علمیه مشهد مقدس و از علماى خدمتگزار منطقه ارونق و انزاب بود.

تحصیل و اساتید

شیخ مرتضی چهرگانى پس از گذراندن مراحل تحصیلات ابتدایى پیش پدر روحانى اش، براى ادامه تحصیل به شهر خوى رهسپار شد و پس از پنج سال اقامت در آن شهر، به شهر تبریز رفت و از محضر اساتید بزرگ آن زمان، مانند مرحوم آیت الله سید ابوالحسن انگجى (م، ۱۳۱۷ ش) و میرزا حسن مجتهد (م، ۱۳۳۸ ق)، استفاده برد و پس از اتمام دروس سطح، براى تکمیل تحصیلات عالى حوزه به نجف اشرف مهاجرت کرد. حدود ۱۹ سال در نجف اقامت کرد و در فقه و اصول به مراتب والایى رسید.[۱]

اساتید شیخ مرتضی در نجف نیز عبارتند از:

شیخ مرتضى چهرگانى همچنین صاحب اجازه هاى اجتهاد و نقل حدیث و اجازه در امور حسبیه از این آیات عظام بود:

  • آقا ضیاءالدین عراقى؛
  • فتح الله شریعت اصفهانى؛

گفتنى است که آیت الله شیخ مرتضى چهرگانى خودش نیز چندین اجازه روایتى به دیگران داده بود که مرحوم آیت الله مرعشى نجفى، شهید محراب آیت الله قاضى طباطبائى و فرزند گرامى اش، مرحوم حجت الاسلام محمدحسین انزابى، از جمله آنها بودند.[۲]

آثار و تألیفات

شیخ مرتضی چهرگانى در سال هاى اقامت در عراق، بعضى تحریرات فقهى خود را در این سامان، در محضر مرقد مطهر عسکریین نگاشت؛ چنان که به نوشته آقا بزرگ تهرانى در الذریعه، نسخه اى از نگاشته هاى حاج شیخ مرتضى در کتابخانه این شهر - که وابسته به حرم است - نگهدارى مى شد.

حاج شیخ مرتضى انزابى از مقام علمى و فقهى قابل اعتنایى برخوردار بود. او تقریرات درس هاى فقیه بارع، آیت الله مرحوم شریعت اصفهانى و دیگر بزرگان نجف که در محضر درسشان بود، در چند جلد تحریر کرد که این تقریرات، ارزشمندترین میراث فقهى و علمى ایشان شناخته مى شود. آن چه اکنون در اختیار بازماندگانش هست، به سه بخشِ تحریر، تنسیخ و تألیف تقسیم مى شود.

الف) تحریرها:

  • ۱. رسالة فى التعادل والتراجیح، از تقریرات استادش شریعت اصفهانى به سال ۱۳۲۱ ق؛
  • ۲. الرسالة العصریة (۱۳۲۱ ق)؛
  • ۳. کتاب الوصایا (۱۳۲۱ ق)؛
  • ۴. منجزات المریض (۱۳۲۱ ق)؛
  • ۶. تحریر رسالة فى الحق والحکم، تألیف آیت الله محمد بن عبدالحسین اصطهباناتى به سال ۱۳۲۶ ق.

ب) تنسیخ‌ها:

  • ۱. استنساخ دو رساله از مرحوم شریعت اصفهانى، به سال ۱۳۲۶ ق؛
  • ۲. استنساخ دو رساله فقهى از مرحوم شریعت اصفهانى به سال ۱۳۲۸ ق.

ج) تألیفات:

  • ۱. رسالة فى علم الاصول الفقه، به سال ۱۳۲۴ ق؛
  • ۲. رسالة فى التکلیف، به سال ۱۳۲۵ ق؛
  • ۳. رسالة فى الظن، به سال ۱۳۲۵ ق؛
  • ۴. رسالة فى الوظائف المقررة للجاهل، به سال ۱۳۲۷ ق؛
  • ۵. رسالة فى الاستصحاب، به سال ۱۳۳۰ ق؛
  • ۶. رسالة فى الخیارات، به سال ۱۳۲۴ ق؛
  • ۷. رسالة فى الرضاع، به سال ۱۳۲۵ ق؛
  • ۸. رسالة فى الرهن، به سال ۱۳۲۶ ق؛
  • ۹. رسالة فى الخلل الواقع فى الصلوة، به سال ۱۳۲۶ ق؛
  • ۱۰. رسالة فى صلوة المسافر، به سال ۱۳۲۶ ق؛
  • ۱۱. کتاب القضاء، به سال ۱۳۲۶ ق؛
  • ۱۲. رسالة فى المکاسب (شرح بر کتاب المکاسب شیخ انصارى) به سال ۱۳۲۸ ق. صاحب الذریعه در کتابش (ج ۲۲، ص ۱۲۳) تنها به این کتاب آیت الله شیخ مرتضى چهرگانى اشاره کرده است.

فعالیت‌هاى علمی و اجتماعى

آیت الله چهرگانى پس از تکمیل دروس خارج و اخذ مدارک اجتهاد از اساتید مبرز حوزه نجف، به تبریز مراجعت کرده و تا آخر عمر در تبریز به تدریس علوم دینى براى طلاب علوم دینیه و ارشاد و موعظه، اشتغال داشته است و الحق زهد و روحانیت را تا آخر عمر مراعات مى کرد.[۴] او پیوسته با ذکر و تسبیح و حمد ذات اقدس خداوند ملازمت داشت.

حاج شیخ مرتضی چهرگانی انزابی، در مدت اقامت نزدیک به پنجاه سال در محله شتربان (دوچى) تبریز، در سه وعده صبح و ظهر و شام به اقامه نماز جماعت اشتغال داشت و به موعظه و ارشاد مردم مى پرداخت و مراقب عقد معاملات و ازدواج آنان بود.

وفات

مرحوم حاج شیخ مرتضی چهرگانی انزابی در دوازدهم رجب المرجب ۱۳۸۱ قمری (۱۳۳۹ ش) در تبریز، دار فانی را وداع گفت. پیکر مطهر ایشان به قم انتقال یافت و در قبرستان وادى السلام این شهر، در مقبره خویى‌ها (حجره ۱۲۳) مدفون شد.

پانویس

  1. به نقل از مرحوم حجت الاسلام والمسلمین شیخ محمدحسین انزابى.
  2. به نقل از دانشمند گرانمایه حاج آقا حسین انزابى.
  3. از یادداشت هاى حاج آقا حسین انزابى.
  4. جزوه پروردگان بارگاه علوى و وَلَوى، ص ۷، به کوشش حاج احمد حسین انزابى.

منابع