رعایت ادبیات دانشنامه ای متوسط
شناسه ناقص است
کیفیت پژوهش متوسط است
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

شیخ صدوق: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۳۱ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
محمد بن علی بن بابویه قمی (305 تا 381 ه . ق) معروف به شیخ صدوق و ملقب به رئیس المحدثین، سرآمد حدیث شناسان [[شیعه]] است و از این رو که در نقل روایات، جز به راستی سخن نمی گفت، به «صدوق» شهرت یافت.<ref>سید حسن موسوی خراسانی، فقیه ری (زندگی نامه و آثار [[شیخ صدوق]])، ص 25. </ref> او که نزدیک به عصر معصومان می زیست، با جمع آوری روایات اهل بیت و تالیف آنها در کتاب های ارزنده بسیار خدمات کم نظیری به [[اسلام]] و تشیع نمود. مشهورترین کتاب برجامانده از او کتاب "[[من لایحضره الفقیه]]" است که یکی از [[کتاب های چهارگانه حدیث شیعه]] است.
+
{{خوب}}
 +
'''محمد بن علی بن بابویه قمی''' (م ۳۸۱ ق) فرزند [[علی بن حسین بن بابویه قمی|على بن حسین بابویه قمی]]، معروف به «شیخ صدوق» و ملقب به «رئیس المحدثین» است. او که نزدیک به عصر [[معصوم|معصومان]] می زیست، با جمع آوری روایات [[اهل البیت|اهل بیت]] علیهم السلام و تألیف آنها در کتاب های ارزنده بسیار، خدمات کم نظیری به [[اسلام]] و [[تشیع]] نمود. تالیفات او پرشمار است و  حدود ۳۰۰ اثر علمی به او نسبت داده‌اند که تعدادی از آنها تا به امروز باقی مانده است. کتاب "[[من لایحضره الفقیه]]" که یکی از [[کتب اربعه|کتاب های چهارگانه]] حدیث شیعه به شمار می رود تالیف اوست.
 +
{{شناسنامه عالم
 +
||نام کامل = '''محمد بن علی بن بابویه قمی (شیخ صدوق)'''
 +
||تصویر=
 +
||زادروز = 
 +
|زادگاه = [[قم]]
 +
|وفات =  ۳۸۱ قمری
 +
|مدفن = شهر ری
 +
|اساتید =  [[علی بن حسین بن بابویه قمی|على بن حسین بن بابویه قمى]]، [[محمد بن حسن بن ولید]]، حمزة بن محمد بن احمد، قاسم بن محمد استرآبادى،...
 +
|شاگردان = [[شیخ مفید]]، [[حسین بن علی بن حسین بابویه قمی|حسین بن علی بن بابویه قمی]]، هارون بن موسی تلعکبری، حسین بن محمد قمی، [[سید مرتضی]]،...
 +
|آثار = [[من لایحضره الفقیه (کتاب)|من لایحضره الفقیه]]، [[کمال الدین و تمام النعمه (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمه]]، [[التوحید (کتاب)|التوحید]]، [[الخصال]]، [[معانى الأخبار (کتاب)|معانی الأخبار]]، [[علل الشرایع]]، [[عیون اخبارالرضا (کتاب)|عیون أخبارالرضا علیه السلام]]،...
 +
}}
 +
==زندگی‌نامه==
  
==ولادت‌==
+
'''ولادت به دعای امام عصر:'''
  
محمد بن على بن حسين بن بابويه قمى، مشهور به «[[شيخ صدوق]]» در سال 305 هجرى قمرى، در خاندان علم و تقوى در شهر [[قم]] ديده به جهان گشود.(سالهاى 306 و 307 نيز براى ولادت شيخ ذكر شده است)
+
[[شیخ طوسی|شیخ طوسى]] جریان ولادت شیخ صدوق را چنین نقل نموده: [[علی بن حسین بن بابویه قمی|على بن حسین بابویه]] با دخترعموى خود [[ازدواج]] کرده بود؛ ولى از او فرزندى به دنیا نیامد. او در نامه‌اى از حضور [[ابوالقاسم حسین بن روح نوبختى|شیخ‌ ابوالقاسم حسین بن روح]] تقاضا کرد تا از محضر حضرت‌ [[بقیة الله|بقیة الله]] (عجل الله تعالى فرجه) بخواهد براى او [[دعا]] کند تا خداوند اولاد صالح و [[فقیه|فقیه]] به او عطا نماید. پس از گذشت مدتى از ناحیه آن حضرت این گونه جواب رسید: «تو از این همسرت صاحب فرزند نخواهى شد؛ ولى بزودى کنیزى دیلمیه نصیب تو مى‌شود که از او داراى دو پسر فقیه خواهى گشت».<ref>الغیبة، شیخ طوسی، ص۳۰۸</ref>
  
=== ولادت صدوق از زبان [[شيخ طوسى]] ===
+
شیخ صدوق خود جریان ولادتش به دعای [[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|امام زمان]] (عجل الله تعالى فرجه) را در کتاب‌ [[کمال الدین و تمام النعمه]] در قالب [[حدیث|حدیثی]] به این صورت نقل می کند: محمد بن علی اسود گوید على بن حسین بن موسى بن بابویه ره (پدر شیخ صدوق) بعد از مرگ [[محمد بن عثمان عمرى]] از من خواهش کرد که از [[ابوالقاسم حسین بن روح نوبختى|ابوالقاسم نوبختی]] بخواهم که از مولاى ما صاحب الزمان (ع) بخواهد در باره او دعا کند که خدا پسرى به او عطا کند، گوید از او خواهش کردم و آن را به امام رسانید و پس از سه روز خبر داد که براى [[علی بن حسین بن بابویه قمی|على بن الحسین]] دعا کرد و بزودى خداى عزوجل به او پسر با برکتى بدهد که سودمند باشد و بعد از او هم اولادى باشد.<ref>کمال الدین، ترجمه کمره ‏اى، ج‏۲، ص ۱۸۰</ref>
 
شيخ طوسى جريان ولادت وى را چنين نقل نموده: على بن بابويه با دخترعموى خود ازدواج كرده بود؛ ولى از او فرزندى به دنيا نيامد. او در نامه‌اى از حضور شيخ‌ ابوالقاسم، حسين بن روح تقاضا كرد تا از محضر حضرت‌ بقية الله عجل الله تعالى فرجه بخواهد براى او [[دعا]] كند تا خداوند اولاد صالح و فقيه به او عطا نمايد.
 
  
پس از گذشت مدتى از ناحيه آن حضرت اين گونه جواب رسيد: «تو از اين همسرت صاحب فرزند نخواهى شد؛ ولى بزودى كنيزى ديلميه نصيب تو مى‌شود كه از او داراى دو پسر فقيه خواهى گشت». شيخ صدوق نيز، جريان ولادت خود را كه با تقاضاى كتبى پدرش از محضرامام زمان عجل الله تعالى فرجه و دعاى آن حضرت بوده، در كتاب‌ كمال الدين به صورت حديث آورده و مى‌افزايد:
+
شیخ صدوق پس از نقل این حدیث مى‌افزاید: بسیارى از اوقات می شد که محمد بن على اسود (رضی الله عنه) مرا می دید که به مجلس درس استاد خود [[محمد بن حسن بن ولید|محمد بن احمد بن حسن بن ولید]] می رفتم و در کتب علم و حفظ آنها اشتیاق داشتم و به من می گفت این رغبت در علم و تحصیل از تو عجب نیست زیرا تو بدعاى امام علیه السلام بدنیا آمدى.
  
هرگاه ابوجعفر محمد بن على الاسود مرا مى‌ديد كه براى فراگرفتن علم و دانش به محضر استاد مى‌روم به من مى‌فرمود: اين ميل و اشتياق به علم و دانش كه در تو وجود دارد مايه شگفتى نيست؛ زيرا تو به دعاى امام زمان عجل الله تعالى فرجه الشريف متولد شده‌اى.
+
پدر شیخ صدوق یعنی على بن حسین بن بابویه قمى، از برجسته‌ ترین علما و فقهاى بزرگ زمان خود بود. در آن روزگار با آن که عالمان و [[محدث|محدثان]] بسیارى در [[قم]] مى‌زیستند، پرچم هدایت و مرجعیت [[فتوا]] بر دوش این عالم عابد و محدث زاهد و صاحب کرامات بود. او دکه‌اى کوچک در بازار [[قم]] داشت که از راه کسب و تجارت و در نهایت [[زهد]] و [[عفت|عفاف]]، امرار معاش مى‌کرد و ساعاتى از روز را نیز در منزل خود به تدریس و تبلیغ [[احکام]] و نقل روایات مى‌پرداخت.<ref>مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی، جامع الاحادیث ۳.۵ [لوح فشرده]، بخش کتابشناسی.</ref>
  
پدر شیخ صدوق یعنی على بن حسين بن بابويه قمى، از برجسته‌ ترين علما و فقهاى بزرگ زمان خود بود. در آن روزگار با آن كه عالمان و محدثان بسيارى در [[قم]] مى‌زيستند، پرچم هدايت و مرجعيت فتوا بر دوش اين عالم عابد و محدث زاهد و صاحب كرامات بود. او دكه ‌اى كوچك در بازار قم داشت كه از راه كسب و تجارت و در نهايت زهد و عفاف، امرار معاش مى‌كرد و ساعاتى از روز را نيز در منزل خود به تدريس و تبليغ [[احكام]] و نقل روايات مى‌پرداخت.
+
از آنجا که [[حسین بن روح]] پس از وفات [[محمد بن عثمان عمرى]] در سال ۳۰۵ ه.ق به نیابت [[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|امام زمان]] علیه السلام رسیده اند و پدر شیخ صدوق بشارت ولادت فرزند خود را از طریق او از امام زمان دریافت نموده است، پس ولادت شیخ صدوق قطعا پس از این سال اتفاق افتاده است.
  
==استادان شیخ صدوق==
+
'''اقامت در شهر ری:'''
  
شخصیت های نامداری که [[شیخ صدوق]] از محضرشان بهره علمی می برده، در منطقه جغرافیایی خاصی بسر نمی برده اند. آنها بنا به اقتضای شرایط سیاسی یا فرهنگی، هر کدام در یکی از نقاط جهان اسلام اقامت داشتند.<ref>عبدالعلی محمدی شاهرودی، شیخ صدوق، ص 71. </ref> و گوشه ای از جغرافیای پهناور عالم اسلام را به نور افکار و آرای فقهی خود روشنی می بخشیدند. از این رو به درستی، استادان او را نمی توان شمارش کرد، ولی بعضی از علما گفته اند: تعداد استادان [[شیخ صدوق]]، 252 تن بوده است.<ref> ویژه نامه بزرگداشت شیخ صدوق؛، ص 44.</ref> افزون بر آنان، شیخ از هفتاد عالم دیگر نیز حدیث نقل کرده است.<ref>عبدالعلی محمدی شاهرودی، شیخ صدوق، ص 71.</ref>
+
شیخ صدوق در شهر [[قم]] بدنیا آمد و در همان جا رشد کرد و نزد استادان آن شهر به فراگیرى دانش پرداخت، سپس در زمان رکن الدوله دیلمی از امرای [[آل بویه]] از قم به ری آمد. در مواردی، علت مهاجرت شیخ صدوق به ری، درخواست اهالی آن دیار از وی بیان شده و در برخی دیگر از منابع به دعوت مستقیم رکن الدوله از ایشان اشاره شده است.  
  
از اساتید بزرگ او می توان این افراد را نام برد:
+
اما از مجموع مطالب تاریخی موجود، می توان چنین استنتاج نمود که چون آوازه کمالات و قدرت علمی ایشان به سایر نقاط [[ایران|ایران]] رسید، امیر آل بویه، که خود فردی دانا، عالم‌دوست و علاقه مند به ایجاد جلسات مناظره بین علما بود، از شیخ صدوق دعوت نمود به ری بیاید تا از حضور ایشان در جلسات استفاده شود. با حضور شیخ صدوق در ری، مردم این شهر، که بر خلاف قم، [[اهل سنت|اهل سنّت]] بیشتری در کنار خود می دیدند و در مسائل مذهبی درگیری بیشتری با آنان داشتند، از شیخ صدوق درخواست کردند در آنجا سکنا گزیند. این مسئله مورد توجه و درخواست رکن الدوله نیز گردید. شیخ صدوق نیز به منظور ادای تکلیف شرعی درخواست ایشان را پذیرفت.<ref>سید علی حسین پور، شیخ صدوق و رکن الدوله: بررسی تعامل دانشمند بزرگ شیعه با حاکم بویهی، ماهنامه معرفت، سال هفدهم، شماره پیاپی ۱۲. در دسترس در [http://hadith.net/post/62206 حدیث نت]، بازیابی: ۸ اردیبهشت ۱۳۹۷</ref>
  
# پدر بزرگوارش على بن حسين بن موسى بن بابويه قمى
+
'''مسافرت‌های شیخ صدوق:'''
# محمد بن حسن بن احمد بن وليد
 
# حمزة بن محمد بن احمد بن جعفر بن محمد بن زيد بن ‌على عليه السلام
 
# ابوالحسن، محمد بن قاسم
 
# ابومحمد، قاسم بن محمد استرآبادى
 
# ابومحمد، عبدوس بن على بن عباس گرگانى
 
# محمد بن على استرآبادى
 
  
==مسافرت های شیخ صدوق==
+
شیخ صدوق از کسانی است که برای جمع آوری احادیث [[ائمه اطهار|امامان معصوم]] علیهم‌السلام به مسافرت‌های بسیار رفته است. در این سفرها از استادان بزرگی استفاده کرده و خود نیز به تدریس و بحث می‌پرداخته است. صدوق برخی از کتاب‌های خود را در این سفرها تألیف کرده است. از جمله سفرهای شیخ صدوق سفر به شهرهای بخارا، نیشابور، طوس، [[اصفهان]] و [[بغداد]] بوده است.<ref>علی دوانی، مفاخر الاسلام، جلد ۳</ref>
  
شیخ صدوق بخش عمده ای از عمر بابرکت خود را برای نیرومند ساختن مذهب [[شیعه]] در مسافرت گذرانید، به طوری که بعضی از بزرگان، او را به عنوان جهانگردی پوینده برای دانش آموزی ستوده اند. وی در هر گوشه ای از جهان اسلام، آوازه کتاب یا محدثی را می شنید، به سوی او می شتافت. سفرهای پرمشقت این خدمتگذار مکتب اهل بیت: به نفع مذهب تشیع و از روی اهداف خاصی صورت می گرفت.
+
==استادان==
  
از جمله این اهداف، می توان به دستیابی به [[احادیث]]، آشنایی با دانشوران، شنیدن احادیث بدون واسطه از راویان و تبلیغ مکتب تشیع اشاره کرد.<ref>عبدالعلی محمدی شاهرودی، شیخ صدوق، همان، صص 57ـ60.</ref>
+
شخصیت های نامداری که [[شیخ صدوق]] از محضرشان بهره علمی می برده، در منطقه جغرافیایی خاصی بسر نمی برده اند. آنها بنا به اقتضای شرایط سیاسی یا فرهنگی، هر کدام در یکی از نقاط جهان [[اسلام]] اقامت داشتند.<ref>عبدالعلی محمدی شاهرودی، شیخ صدوق، ص ۷۱. </ref> از این رو به درستی، استادان او را نمی توان شمارش کرد، ولی بعضی از علما گفته اند: تعداد استادان وی، ۲۵۲ تن بوده است.<ref> ویژه نامه بزرگداشت شیخ صدوق؛، ص ۴۴.</ref> افزون بر آنان، شیخ از هفتاد عالم دیگر نیز [[حدیث]] نقل کرده است.<ref>عبدالعلی محمدی شاهرودی، شیخ صدوق، ص ۷۱.</ref><ref>"فقیه ری: بزرگداشت شیخ صدوق رحمه الله"، مرتضی یعقوبی، گلبرگ، اردیبهشت ۱۳۸۵، شماره ۷۴ در دسترس در [https://hawzah.net/fa/Magazine/View/3282/3283/14998 سایت حوزه]، بازیابی: ۲۴ بهمن ۱۳۹۱.</ref>
  
==مرجعیت فتوایی==
+
از اساتید بزرگ او می توان این افراد را نام برد:
 
 
شیخ صدوق با نبوغی ممتاز، همتی بلند و استعدادی کم نظیر به سرعت مدارج علمی را پیمود و در جهان اسلام چنان جلوه چشمگیری پیدا کرد که ارباب فضل و دانش، همگی شیفته کمالات علمی اش گردیدند. او بزودی پشتیبان محکمی برای دانش دوستان و پناهگاه استواری برای دانشمندان شد.
 
 
 
چون آوازه فضل [[شیخ صدوق]] در علوم [[فقه]] و [[حدیث]] در همه جا پیچیده بود، به هر شهری قدم می گذاشت، تمام فضلا از [[شیعه]] و سنی به محضرش می آمدند و به فضلش اعتراف می کردند، چنان که خطیب بغدادی می گوید: «محمد بن علی بن حسین بن بابویه، به بغداد آمد و در آنجا از پدرش حدیث روایت می کرد. وی از شیوخ شناخته شده شیعه بود».<ref>تاریخ بغداد، ج3، ص 89.</ref> کسانی که از نزدیک نمی توانستند مشکلات علمی خود را از او بپرسند، به وسیله نامه از وی استفاده می کردند. او به حق، مرجع علمی و فرهنگی جویندگان حقیقت بود.
 
 
 
==شیخ صدوق و نشر معارف اهل بیت==
 
 
 
شیخ صدوق، اسلام شناسی واقع بین بود که بدون پیروی از مکتب های انحرافی رایج زمان، با الگوگیری از شیوه های معمول در محافل علمی آن دوران، کار دیگر بزرگانی مانند استادانش ابن ولید، شیخ کلینی و دیگران را پی گرفت و به ثبت و ضبط [[احادیث]] رسیده از معصومان اهتمام ورزید.
 
 
 
وی با این کار احکام، آداب و معارف اصیل شیعی را برای همیشه ماندگار ساخت. شیخ با تحمل سفرهای دور و دراز، خود را به هر شهر و دیاری که به صورت کانون تبلیغات مخالفان اهل بیت درآمده بود، می رسانید و در برابر قدرت های شیطانی حاکم بر توده مردم، یک تنه به پا می خاست. او با تشکیل دادن جلسات بحث و گفتگو با متعصبان باطل گرا به اثبات حقانیت امامان معصوم و نشان دادن صراط مستقیم می پرداخت.<ref>عبدالعلی محمدی شاهرودی، شیخ صدوق، ص 4.</ref>
 
  
==سخن بزرگان‌ درباره او==
+
#پدر بزرگوارش [[علی بن حسین بن بابویه قمی|على بن حسین بن بابویه قمى]]
 
+
#[[محمد بن حسن بن ولید|محمد بن حسن بن احمد بن ولید]]
[[شيخ طوسى]] در معرفى [[شيخ صدوق]] مى‌گويد: «او دانشمندى جليل القدر و حافظ [[احاديث]] بود. از احوال رجال، كاملاً آگاه و در سلسله احاديث، نقادى عالى مقام به شمار مى‌آمد. بين بزرگان قم، از نظر حفظ احاديث و كثرت معلومات مانند نداشت و در حدود سيصد اثر تاليفى از خود به يادگار گذاشته است».
+
#حمزة بن محمد بن احمد بن جعفر بن محمد بن زید بن ‌على علیه السلام
 
+
#ابوالحسن، محمد بن قاسم
رجالى كبير، نجاشى چنين مى‌نويسد: «ابوجعفر (شيخ صدوق) ساكن رى، فقيه و چهره برجسته شيعه در خراسان است، او به [[بغداد]] نيز وارد شد و با اين كه در سن جوانى بود همه بزرگان [[شيعه]] از او استماع حديث مى‌كردند».
+
#ابومحمد، قاسم بن محمد استرآبادى
 
+
#ابومحمد، عبدوس بن على بن عباس گرگانى
علامه بحرانى مى‌گويد: «جمعى از اصحاب ما، از جمله علامه در «مختلف» شهيد در «شرح ارشاد» و سيد محقق داماد، روايات مرسله صدوق را صحيح مى‌دانند و به آنها عمل مى كنند؛ زيرا همان گونه كه روايات مرسله ابن ابى عمير پذيرفته شده، روايات مرسله صدوق هم مورد قبول واقع شده است».
+
#محمد بن على استرآبادى<ref>[http://wikinoor.ir/%D8%A7%D8%A8%D9%86_%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%88%DB%8C%D9%87%D8%8C_%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A8%D9%86_%D8%B9%D9%84%DB%8C "ابن بابویه، محمد بن علی"، ویکی نور]، بازیابی: ۸ اردیبهشت ۱۳۹۷</ref>
  
 
==شاگردان==
 
==شاگردان==
 +
بارزترین شاگردان شیخ صدوق عبارتند از:
  
# برادرش حسين بن على بن موسى بن بابويه قمى
+
#[[شیخ مفید]]
# شيخ مفيد
+
#برادرش [[حسین بن علی بن حسین بابویه قمی|حسین بن علی بن بابویه قمی]]
# شيخ ثقة الدين حسن بن حسين بن على بن موسى بن بابويه، برادرزاده صدوق
+
#[[هارون بن موسی تلعکبری|هارون بن موسی تلعکبری]]
# على بن احمد بن عباس، پدر شيخ نجاشى
+
#[[حسین بن محمد قمی]] (مؤلف تاریخ قم)
# ابوالقاسم، على بن محمد بن على خزاز
+
#علی بن احمد بن عباس نجاشی، پدر [[احمد بن علی نجاشی|شیخ نجاشى]]
# ابن غضائرى، ابوعبدالله، حسين بن عبيدالله بن ابراهيم
+
#علم الهدی، [[سید مرتضی]]
# شيخ جليل، ابوالحسن، جعفر بن حسين حسكه قمى، استاد شيخ طوسى
+
#سید ابوالبرکات علی بن حسین جوزی حسینی حلی<ref>گلشن ابرار، جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم، جلد ۱، معرفی شیخ صدوق، در دسترس در [http://www.ghadeer.org/Book/1242/190989 سایت غدیر]، بازیابی: ۸ اردیبهشت ۱۳۹۷</ref>
# شيخ ابوجعفر، محمد بن احمد بن عباس بن فاخر دوريستى، معاصر [[شيخ طوسى]]
 
# ابوزكريا، محمد بن سليمان حمرانى
 
# شيخ ابوالبركات، على بن حسن خوزى‌
 
 
 
==تاليفات‌==
 
  
تاليفات فراوان و گوناگون وى در علوم و فنون مختلف اسلامى، هر كدام گوهرى تابناك و گنجينه‌اى پايان ناپذير است كه هم اكنون نيز با گذشت بيش از يك هزار سال از تاريخ تاليف آنها به جاى فرسودگى و بى‌رونقى، روز به روز بر ارزش و اعتبار آن افزوده شده و جايگاهى بس رفيع و والا يافته‌اند و در صدر قفسه كتابخانه‌ها و در سينه فقها و دانشمندان جاى دارند.
+
==آثار و تألیفات‌==
 +
حدود ۳۰۰ اثر علمی به شیخ صدوق نسبت داده‌اند که بسیاری از آنها امروزه در دسترس نیست.<ref>[http://fa.wikishia.net/view/%D9%81%D9%87%D8%B1%D8%B3%D8%AA_%D8%A2%D8%AB%D8%A7%D8%B1_%D8%B4%DB%8C%D8%AE_%D8%B5%D8%AF%D9%88%D9%82 فهرست آثار شیخ صدوق، ویکی شیعه]</ref> از جمله تألیفات ایشان است:
  
از جمله تأليفات ايشان است:
+
#[[من لایحضره الفقیه (کتاب)|من لایحضره الفقیه]]: شناخته شده ترین و بزرگترین کتاب شیخ صدوق که در دسترس است و بارها چاپ شده و ده ها تن از فقهای بزرگ به شرح، ترجمه و حاشیه بر آن همت گماشته اند، کتاب گرانقدر من لایحضره الفقیه است. وی این کتاب را در سال ۳۷۲ هـ.ق در روستای «ایلاق» از توابع بلخ نوشت. این کتاب یکی از اصول چهارگانه [[فقه]] [[شیعه]] و مأخذ علمی معتبری در [[احکام شرعی]] است.<ref>ویژه نامه بزرگداشت شیخ صدوق، اردیبهشت ماه ۱۳۸۰، ص ۹۱.</ref>
 +
#[[کمال الدین و تمام النعمه (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمه]]
 +
#[[التوحید (کتاب)|التوحید شیخ صدوق]]
 +
#[[الخصال]]
 +
#[[معانى الأخبار (کتاب)|معانی الأخبار]]
 +
#[[علل الشرایع]]
 +
#[[عیون اخبارالرضا (کتاب)|عیون أخبارالرضا علیه السلام]]
 +
#[[الأمالی شیخ صدوق]]
 +
#[[ثواب الاعمال و عقاب الاعمال]]
 +
#[[صفات الشیعة ]]
 +
#[[المواعظ ]]
 +
#[[عیون اخبارالرضا ]]
 +
#[[فضائل الأشهر الثلاثة]]
 +
#[[فضائل الشیعة|فضائل الشیعه]]
 +
#[[مصادقة الاخوان]]
 +
#[[الهدايه (کتاب)|الهدایه]]
 +
#[[المقنع (کتاب)|المقنع فی الفقه]]<ref>برای مشاهده فهرست تفصیلی آثار ایشان مشاهده کنید: [http://fa.wikishia.net/view/%D9%81%D9%87%D8%B1%D8%B3%D8%AA_%D8%A2%D8%AB%D8%A7%D8%B1_%D8%B4%DB%8C%D8%AE_%D8%B5%D8%AF%D9%88%D9%82 فهرست آثار شیخ صدوق، ویکی شیعه]</ref>
 +
#[[مدینة العلم (کتاب)|مدینة العلم]]
  
# من لايحضره الفقيه
+
==در منظر عالمان==
# مدينة العلم
 
# كمال الدين و تمام النعمة
 
# التوحيد
 
# الخصال
 
# معاني الأخبار
 
# عيون أخبارالرضا عليه السلام
 
# الأمالي
 
# المقنع في الفقه
 
# الهداية بالخير
 
  
===من لایحضره الفقیه===
+
*[[شیخ طوسى]] در معرفى شیخ صدوق مى‌گوید: «او دانشمندى جلیل القدر و حافظ [[احادیث]] بود. از احوال رجال، کاملاً آگاه و در سلسله احادیث، نقادى عالى مقام به شمار مى‌آمد. بین بزرگان [[قم]]، از نظر حفظ احادیث و کثرت معلومات مانند نداشت و در حدود سیصد اثر تالیفى از خود به یادگار گذاشته است».
 
+
*رجالى کبیر، [[احمد بن علی نجاشی|نجاشى]] چنین مى‌نویسد: «ابوجعفر (شیخ صدوق) ساکن رى، [[فقیه|فقیه]] و چهره برجسته [[شیعه|شیعه]] در خراسان است، او به [[بغداد]] نیز وارد شد و با این که در سن جوانى بود همه بزرگان [[شیعه]] از او استماع حدیث مى‌کردند».
شناخته شده ترین و بزرگترین کتاب [[شیخ صدوق]] که در دسترس است و بارها چاپ شده و ده ها تن از فقهای بزرگ به شرح، ترجمه و حاشیه بر آن همت گماشته اند، کتاب گرانقدر من لایحضره الفقیه است. وی این کتاب را در سال 372 هـ.ق در روستای «ایلاق» از توابع بلخ نوشت. این کتاب یکی از اصول چهارگانه [[فقه]] [[شیعه]] و مأخذ علمی معتبری در احکام شرعی است.<ref>ویژه نامه بزرگداشت شیخ صدوق، اردیبهشت ماه 1380، ص 91.</ref>
+
*[[سید هاشم بحرانی|علامه بحرانى]] مى‌گوید: «جمعى از اصحاب ما، از جمله [[علامه حلی|علامه]] در «[[مختلف الشیعه (کتاب)|مختلف]]»، شهید در «شرح ارشاد» و سید محقق داماد، [[حدیث مرسل|روایات مرسله]] صدوق را صحیح مى‌دانند و به آنها عمل مى کنند؛ زیرا همان گونه که روایات مرسله [[محمد بن ابی عمیر|ابن ابى عمیر]] پذیرفته شده، روایات مرسله صدوق هم مورد قبول واقع شده است».<ref>[http://wikinoor.ir/%D8%A7%D8%A8%D9%86_%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%88%DB%8C%D9%87%D8%8C_%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A8%D9%86_%D8%B9%D9%84%DB%8C "ابن بابویه، محمد بن علی"، ویکی نور]، بازیابی: ۸ اردیبهشت ۱۳۹۷</ref>
  
 
==وفات‌==
 
==وفات‌==
  
اين عالم بزرگ و آخرين بازمانده خاندان صدوق، پس از عمرى طولانى و پربركت در سال 381 هـ.ق در شهر ری از دار فانی را وداع گفت.<ref>نجاشی، رجال، ص 392.</ref> ایشان را نزدیک قبر حضرت عبدالعظیم حسنی؛ به خاک سپردند<ref>شیخ عباس قمی، فوائد الرضویه، ج2، ص 563.</ref> و امروزه مزار پاکش، زیارتگاه مسلمانان است.
+
مرحوم شیخ صدوق در سال ۳۸۱ هـ.ق در شهر ری دار فانی را وداع گفت<ref>نجاشی، رجال، ص ۳۹۲.</ref> و در محلی که اکنون به قبرستان ابن بابویه معروف است به خاک سپرده شد.[[پرونده:Sadoogh.jpg|بندانگشتی|مقبره شیخ صدوق در شهر ری]]مطابق با آنچه [[سید محمدباقر موسوی خوانساری|خوانساری]] در کتاب [[روضات الجنات (کتاب)|روضات الجنات]] آورده است در حدود ۱۲۳۸ قمری و در عهد فتحعلی شاه قاجار، مرقد شیخ صدوق از کثرت باران خراب شد و رخنه‌ای در آن پدید آمد. به جهت تعمیر و اصلاح آن اطرافش را می‌کندند؛ پس به سردابی که مدفنش بود برخوردند. هنگامی که وارد سرداب شدند، با جسد سالم شیخ صدوق بعد از حدود هشت قرن مواجه شدند. این خبر به سرعت در [[تهران]] منتشر شد و به گوش فتحعلی شاه رسید. وی با جمعی از بزرگان و امنای دولت به جهت مشاهده حضوری به محل آمدند. جمعی از علما و اعیان دولت داخل سرداب شدند و صدق قضیه را به رأی‌العین مشاهده کردند. پس از آن وی دستور تعمیر و تجدید بنا و تزئینات آن بقعه را صادر کرد.<ref>رجوع کنید: من لا یحضره الفقیه، ترجمه غفارى، على اکبر ومحمد جواد و بلاغى، صدر، مقدمه، ص۱۷</ref>
 
 
==روز بزرگداشت شیخ صدوق==
 
 
 
روز پانزدهم اردیبهشت ماه، از طرف مقام معظم رهبری، حضرت آیت اللّه خامنه ای به عنوان روز بزرگداشت [[شیخ صدوق]] نامگذاری شده است.<ref>ستاد بزرگداشت شیخ صدوق، ویژه نامه بزرگداشت شیخ صدوق، پانزدهم اردیبهشت ماه 1380، شهرستان ری.</ref>
 
  
 +
روز پانزدهم اردیبهشت ماه، از طرف مقام معظم رهبری، حضرت [[سید علی حسینی خامنه ای|آیت اللّه خامنه ای]]، به عنوان روز بزرگداشت [[شیخ صدوق]] نامگذاری شده است.<ref>ستاد بزرگداشت شیخ صدوق، ویژه نامه بزرگداشت شیخ صدوق، پانزدهم اردیبهشت ماه ۱۳۸۰، شهرستان ری.</ref>
 
==پانویس==
 
==پانویس==
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
 
+
{{سنجش کیفی
==منابع==
+
|سنجش=شده
* "فقیه ری: بزرگداشت شیخ صدوق رحمه الله"، مرتضی یعقوبی، گلبرگ، اردیبهشت 1385، شماره 74 در دسترس در [http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/0/0/14998?SearchText=%D8%B4%DB%8C%D8%AE+%D8%B5%D8%AF%D9%88%D9%82 سایت حوزه]، بازیابی: 24 بهمن 1391.
+
|شناسه= متوسط
* مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی، جامع الاحادیث 3.5 [لوح فشرده]، بخش کتابشناسی.
+
|عنوان بندی مناسب= خوب
 +
|کفایت منابع و پی نوشت ها= خوب
 +
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
 +
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= متوسط
 +
|جامعیت= خوب
 +
|رعایت اختصار= خوب
 +
|سیر منطقی= خوب
 +
|کیفیت پژوهش= متوسط
 +
|رده=دارد
 +
}}
  
 
[[رده:محدثان]]
 
[[رده:محدثان]]
 
[[رده:علمای قرن چهارم]]
 
[[رده:علمای قرن چهارم]]
 +
[[رده:آثار شیخ صدوق]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۴

محمد بن علی بن بابویه قمی (م ۳۸۱ ق) فرزند على بن حسین بابویه قمی، معروف به «شیخ صدوق» و ملقب به «رئیس المحدثین» است. او که نزدیک به عصر معصومان می زیست، با جمع آوری روایات اهل بیت علیهم السلام و تألیف آنها در کتاب های ارزنده بسیار، خدمات کم نظیری به اسلام و تشیع نمود. تالیفات او پرشمار است و حدود ۳۰۰ اثر علمی به او نسبت داده‌اند که تعدادی از آنها تا به امروز باقی مانده است. کتاب "من لایحضره الفقیه" که یکی از کتاب های چهارگانه حدیث شیعه به شمار می رود تالیف اوست.

نام کامل محمد بن علی بن بابویه قمی (شیخ صدوق)
زادگاه قم
وفات ۳۸۱ قمری
مدفن شهر ری

Line.png

اساتید

على بن حسین بن بابویه قمى، محمد بن حسن بن ولید، حمزة بن محمد بن احمد، قاسم بن محمد استرآبادى،...

شاگردان

شیخ مفید، حسین بن علی بن بابویه قمی، هارون بن موسی تلعکبری، حسین بن محمد قمی، سید مرتضی،...

آثار

من لایحضره الفقیه، کمال الدین و تمام النعمه، التوحید، الخصال، معانی الأخبار، علل الشرایع، عیون أخبارالرضا علیه السلام،...

زندگی‌نامه

ولادت به دعای امام عصر:

شیخ طوسى جریان ولادت شیخ صدوق را چنین نقل نموده: على بن حسین بابویه با دخترعموى خود ازدواج کرده بود؛ ولى از او فرزندى به دنیا نیامد. او در نامه‌اى از حضور شیخ‌ ابوالقاسم حسین بن روح تقاضا کرد تا از محضر حضرت‌ بقیة الله (عجل الله تعالى فرجه) بخواهد براى او دعا کند تا خداوند اولاد صالح و فقیه به او عطا نماید. پس از گذشت مدتى از ناحیه آن حضرت این گونه جواب رسید: «تو از این همسرت صاحب فرزند نخواهى شد؛ ولى بزودى کنیزى دیلمیه نصیب تو مى‌شود که از او داراى دو پسر فقیه خواهى گشت».[۱]

شیخ صدوق خود جریان ولادتش به دعای امام زمان (عجل الله تعالى فرجه) را در کتاب‌ کمال الدین و تمام النعمه در قالب حدیثی به این صورت نقل می کند: محمد بن علی اسود گوید على بن حسین بن موسى بن بابویه ره (پدر شیخ صدوق) بعد از مرگ محمد بن عثمان عمرى از من خواهش کرد که از ابوالقاسم نوبختی بخواهم که از مولاى ما صاحب الزمان (ع) بخواهد در باره او دعا کند که خدا پسرى به او عطا کند، گوید از او خواهش کردم و آن را به امام رسانید و پس از سه روز خبر داد که براى على بن الحسین دعا کرد و بزودى خداى عزوجل به او پسر با برکتى بدهد که سودمند باشد و بعد از او هم اولادى باشد.[۲]

شیخ صدوق پس از نقل این حدیث مى‌افزاید: بسیارى از اوقات می شد که محمد بن على اسود (رضی الله عنه) مرا می دید که به مجلس درس استاد خود محمد بن احمد بن حسن بن ولید می رفتم و در کتب علم و حفظ آنها اشتیاق داشتم و به من می گفت این رغبت در علم و تحصیل از تو عجب نیست زیرا تو بدعاى امام علیه السلام بدنیا آمدى.

پدر شیخ صدوق یعنی على بن حسین بن بابویه قمى، از برجسته‌ ترین علما و فقهاى بزرگ زمان خود بود. در آن روزگار با آن که عالمان و محدثان بسیارى در قم مى‌زیستند، پرچم هدایت و مرجعیت فتوا بر دوش این عالم عابد و محدث زاهد و صاحب کرامات بود. او دکه‌اى کوچک در بازار قم داشت که از راه کسب و تجارت و در نهایت زهد و عفاف، امرار معاش مى‌کرد و ساعاتى از روز را نیز در منزل خود به تدریس و تبلیغ احکام و نقل روایات مى‌پرداخت.[۳]

از آنجا که حسین بن روح پس از وفات محمد بن عثمان عمرى در سال ۳۰۵ ه.ق به نیابت امام زمان علیه السلام رسیده اند و پدر شیخ صدوق بشارت ولادت فرزند خود را از طریق او از امام زمان دریافت نموده است، پس ولادت شیخ صدوق قطعا پس از این سال اتفاق افتاده است.

اقامت در شهر ری:

شیخ صدوق در شهر قم بدنیا آمد و در همان جا رشد کرد و نزد استادان آن شهر به فراگیرى دانش پرداخت، سپس در زمان رکن الدوله دیلمی از امرای آل بویه از قم به ری آمد. در مواردی، علت مهاجرت شیخ صدوق به ری، درخواست اهالی آن دیار از وی بیان شده و در برخی دیگر از منابع به دعوت مستقیم رکن الدوله از ایشان اشاره شده است.

اما از مجموع مطالب تاریخی موجود، می توان چنین استنتاج نمود که چون آوازه کمالات و قدرت علمی ایشان به سایر نقاط ایران رسید، امیر آل بویه، که خود فردی دانا، عالم‌دوست و علاقه مند به ایجاد جلسات مناظره بین علما بود، از شیخ صدوق دعوت نمود به ری بیاید تا از حضور ایشان در جلسات استفاده شود. با حضور شیخ صدوق در ری، مردم این شهر، که بر خلاف قم، اهل سنّت بیشتری در کنار خود می دیدند و در مسائل مذهبی درگیری بیشتری با آنان داشتند، از شیخ صدوق درخواست کردند در آنجا سکنا گزیند. این مسئله مورد توجه و درخواست رکن الدوله نیز گردید. شیخ صدوق نیز به منظور ادای تکلیف شرعی درخواست ایشان را پذیرفت.[۴]

مسافرت‌های شیخ صدوق:

شیخ صدوق از کسانی است که برای جمع آوری احادیث امامان معصوم علیهم‌السلام به مسافرت‌های بسیار رفته است. در این سفرها از استادان بزرگی استفاده کرده و خود نیز به تدریس و بحث می‌پرداخته است. صدوق برخی از کتاب‌های خود را در این سفرها تألیف کرده است. از جمله سفرهای شیخ صدوق سفر به شهرهای بخارا، نیشابور، طوس، اصفهان و بغداد بوده است.[۵]

استادان

شخصیت های نامداری که شیخ صدوق از محضرشان بهره علمی می برده، در منطقه جغرافیایی خاصی بسر نمی برده اند. آنها بنا به اقتضای شرایط سیاسی یا فرهنگی، هر کدام در یکی از نقاط جهان اسلام اقامت داشتند.[۶] از این رو به درستی، استادان او را نمی توان شمارش کرد، ولی بعضی از علما گفته اند: تعداد استادان وی، ۲۵۲ تن بوده است.[۷] افزون بر آنان، شیخ از هفتاد عالم دیگر نیز حدیث نقل کرده است.[۸][۹]

از اساتید بزرگ او می توان این افراد را نام برد:

  1. پدر بزرگوارش على بن حسین بن بابویه قمى
  2. محمد بن حسن بن احمد بن ولید
  3. حمزة بن محمد بن احمد بن جعفر بن محمد بن زید بن ‌على علیه السلام
  4. ابوالحسن، محمد بن قاسم
  5. ابومحمد، قاسم بن محمد استرآبادى
  6. ابومحمد، عبدوس بن على بن عباس گرگانى
  7. محمد بن على استرآبادى[۱۰]

شاگردان

بارزترین شاگردان شیخ صدوق عبارتند از:

  1. شیخ مفید
  2. برادرش حسین بن علی بن بابویه قمی
  3. هارون بن موسی تلعکبری
  4. حسین بن محمد قمی (مؤلف تاریخ قم)
  5. علی بن احمد بن عباس نجاشی، پدر شیخ نجاشى
  6. علم الهدی، سید مرتضی
  7. سید ابوالبرکات علی بن حسین جوزی حسینی حلی[۱۱]

آثار و تألیفات‌

حدود ۳۰۰ اثر علمی به شیخ صدوق نسبت داده‌اند که بسیاری از آنها امروزه در دسترس نیست.[۱۲] از جمله تألیفات ایشان است:

  1. من لایحضره الفقیه: شناخته شده ترین و بزرگترین کتاب شیخ صدوق که در دسترس است و بارها چاپ شده و ده ها تن از فقهای بزرگ به شرح، ترجمه و حاشیه بر آن همت گماشته اند، کتاب گرانقدر من لایحضره الفقیه است. وی این کتاب را در سال ۳۷۲ هـ.ق در روستای «ایلاق» از توابع بلخ نوشت. این کتاب یکی از اصول چهارگانه فقه شیعه و مأخذ علمی معتبری در احکام شرعی است.[۱۳]
  2. کمال الدین و تمام النعمه
  3. التوحید شیخ صدوق
  4. الخصال
  5. معانی الأخبار
  6. علل الشرایع
  7. عیون أخبارالرضا علیه السلام
  8. الأمالی شیخ صدوق
  9. ثواب الاعمال و عقاب الاعمال
  10. صفات الشیعة
  11. المواعظ
  12. عیون اخبارالرضا
  13. فضائل الأشهر الثلاثة
  14. فضائل الشیعه
  15. مصادقة الاخوان
  16. الهدایه
  17. المقنع فی الفقه[۱۴]
  18. مدینة العلم

در منظر عالمان

  • شیخ طوسى در معرفى شیخ صدوق مى‌گوید: «او دانشمندى جلیل القدر و حافظ احادیث بود. از احوال رجال، کاملاً آگاه و در سلسله احادیث، نقادى عالى مقام به شمار مى‌آمد. بین بزرگان قم، از نظر حفظ احادیث و کثرت معلومات مانند نداشت و در حدود سیصد اثر تالیفى از خود به یادگار گذاشته است».
  • رجالى کبیر، نجاشى چنین مى‌نویسد: «ابوجعفر (شیخ صدوق) ساکن رى، فقیه و چهره برجسته شیعه در خراسان است، او به بغداد نیز وارد شد و با این که در سن جوانى بود همه بزرگان شیعه از او استماع حدیث مى‌کردند».
  • علامه بحرانى مى‌گوید: «جمعى از اصحاب ما، از جمله علامه در «مختلف»، شهید در «شرح ارشاد» و سید محقق داماد، روایات مرسله صدوق را صحیح مى‌دانند و به آنها عمل مى کنند؛ زیرا همان گونه که روایات مرسله ابن ابى عمیر پذیرفته شده، روایات مرسله صدوق هم مورد قبول واقع شده است».[۱۵]

وفات‌

مرحوم شیخ صدوق در سال ۳۸۱ هـ.ق در شهر ری دار فانی را وداع گفت[۱۶] و در محلی که اکنون به قبرستان ابن بابویه معروف است به خاک سپرده شد.

مقبره شیخ صدوق در شهر ری

مطابق با آنچه خوانساری در کتاب روضات الجنات آورده است در حدود ۱۲۳۸ قمری و در عهد فتحعلی شاه قاجار، مرقد شیخ صدوق از کثرت باران خراب شد و رخنه‌ای در آن پدید آمد. به جهت تعمیر و اصلاح آن اطرافش را می‌کندند؛ پس به سردابی که مدفنش بود برخوردند. هنگامی که وارد سرداب شدند، با جسد سالم شیخ صدوق بعد از حدود هشت قرن مواجه شدند. این خبر به سرعت در تهران منتشر شد و به گوش فتحعلی شاه رسید. وی با جمعی از بزرگان و امنای دولت به جهت مشاهده حضوری به محل آمدند. جمعی از علما و اعیان دولت داخل سرداب شدند و صدق قضیه را به رأی‌العین مشاهده کردند. پس از آن وی دستور تعمیر و تجدید بنا و تزئینات آن بقعه را صادر کرد.[۱۷]

روز پانزدهم اردیبهشت ماه، از طرف مقام معظم رهبری، حضرت آیت اللّه خامنه ای، به عنوان روز بزرگداشت شیخ صدوق نامگذاری شده است.[۱۸]

پانویس

  1. الغیبة، شیخ طوسی، ص۳۰۸
  2. کمال الدین، ترجمه کمره ‏اى، ج‏۲، ص ۱۸۰
  3. مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی، جامع الاحادیث ۳.۵ [لوح فشرده]، بخش کتابشناسی.
  4. سید علی حسین پور، شیخ صدوق و رکن الدوله: بررسی تعامل دانشمند بزرگ شیعه با حاکم بویهی، ماهنامه معرفت، سال هفدهم، شماره پیاپی ۱۲. در دسترس در حدیث نت، بازیابی: ۸ اردیبهشت ۱۳۹۷
  5. علی دوانی، مفاخر الاسلام، جلد ۳
  6. عبدالعلی محمدی شاهرودی، شیخ صدوق، ص ۷۱.
  7. ویژه نامه بزرگداشت شیخ صدوق؛، ص ۴۴.
  8. عبدالعلی محمدی شاهرودی، شیخ صدوق، ص ۷۱.
  9. "فقیه ری: بزرگداشت شیخ صدوق رحمه الله"، مرتضی یعقوبی، گلبرگ، اردیبهشت ۱۳۸۵، شماره ۷۴ در دسترس در سایت حوزه، بازیابی: ۲۴ بهمن ۱۳۹۱.
  10. "ابن بابویه، محمد بن علی"، ویکی نور، بازیابی: ۸ اردیبهشت ۱۳۹۷
  11. گلشن ابرار، جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم، جلد ۱، معرفی شیخ صدوق، در دسترس در سایت غدیر، بازیابی: ۸ اردیبهشت ۱۳۹۷
  12. فهرست آثار شیخ صدوق، ویکی شیعه
  13. ویژه نامه بزرگداشت شیخ صدوق، اردیبهشت ماه ۱۳۸۰، ص ۹۱.
  14. برای مشاهده فهرست تفصیلی آثار ایشان مشاهده کنید: فهرست آثار شیخ صدوق، ویکی شیعه
  15. "ابن بابویه، محمد بن علی"، ویکی نور، بازیابی: ۸ اردیبهشت ۱۳۹۷
  16. نجاشی، رجال، ص ۳۹۲.
  17. رجوع کنید: من لا یحضره الفقیه، ترجمه غفارى، على اکبر ومحمد جواد و بلاغى، صدر، مقدمه، ص۱۷
  18. ستاد بزرگداشت شیخ صدوق، ویژه نامه بزرگداشت شیخ صدوق، پانزدهم اردیبهشت ماه ۱۳۸۰، شهرستان ری.