شافعی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۱۱ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
فقه اسلامی مظهری از توجه امت اسلامی به شریعت الهی می باشد که در این میان فرق و مذاهب گوناگون اسلامی هرکدام به نوبه خود به استنباط و استخراج ا حکام شریعت از قرآن وحدیث پرداخته اند ودر این میان فقه شافعی نیز از اهمیت به سزایی برخوردار است که این مقال خواستار آشنایی خوانندگان با این مکتب فقهی میباشد.  
+
'''محمد بن ادریس شافعی''' (م، ۲۰۴ ق)، پیشوای یکی از مذاهب چهارگانه فقهی [[اهل سنت]] است و به پیروان او در [[فقه]]، «شافعی» گفته می شود. کتاب "الأمّ" و "[[احکام القرآن (شافعی) (کتاب)|احکام القرآن]]" از مهمترین آثار او به شمار می رود. شافعی با این که سنی مذهب بود، در عین حال به [[اهل البیت|اهل بیت پیامبر]] (علیهم‌السلام) علاقه وافر داشت.
1- زندگی آثار امام شافعی؛ ایشان به"ناصرالحدیث" و "مجددالقرن الثالث" معروف بود. نامش محمد و فرزند ادریس ابن عباس بن عثمان ابن شافع می باشد و کنیه اش ابوعبدالله است، در سال 150 هجری بعد از وفات ابو حنیفه در شهر غزه متولد شد. امام شافعی در مکه حدیث و فقه را از مسلمی زنجی فراگرفت. در سن 20 سالگی در محضر امام مالک ابن انس در مدینه علم آموزی کرد با محمد ابن حسن شیبانی و عبدالله ابن عباس مراوداتی داشته.
 
در تاریخ 200 هجری به مصر می رود و تا پایان زندگی در آنجا می ماند تا اینکه در اواخر ماه رجب سال 204 وفات یافت و در قاهره به خاک سپرده شد.
 
  
==کتابهای امام شافعی==
+
==زندگی‌نامه==
  
روایت شده است که 113 کتاب در [[فقه]] و [[تفسیر]] و [[اصول]] و ادبیات و... نوشته است. کتابهایی مانند"الرساله" در علم اصول،" الحجه"،"الوصایا الکبیره"،" اختلاف اهل العراق"،"ابطال الاستحسان"،"جامع المزنی الکبیر و الصغیر" از او به یادگار مانده است.
+
ابوعبدالله محمد بن ادریس بن عباس بن عثمان بن شافع، در سال ۱۵۰ هجری بعد از وفات [[ابوحنیفه]] در شهر غزه متولد شد. شافعی در نزد [[اهل سنت]] به "ناصر الحدیث" و "مجدد القرن الثالث" معروف است.
کتاب الام مهمترین کتاب فقهی او به شمار می رود.  
 
  
==چند دیدگاه برجسته شافعیو شافعیان درباره رهبری دینی==
+
محمد شافعی در [[مکه]]، [[حدیث]] و [[فقه]] را از مسلمی زنجی فراگرفت. در سن ۲۰ سالگی در محضر [[مالکی|مالک ابن انس]] (پیشوای فرقه مالکی) و ابن عیینه در [[مدینه]] علم آموزی و نقل روایت کرد<ref>الثقات (ابن حبان)، ج ۹، ص ۳۰.</ref> و با محمد بن حسن شیبانی و عبدالله ابن عباس مراوداتی داشت.
  
الف) رهبر دینی باید از دو ویژگی بر خوردار باشد اول اینکه باید قرشی باشد، دوم اینکه مردم نسبت به او باید نظر موافق داشته باشند.
+
[[احمد بن حنبل]] (پیشوای [[حنبلی|حنبلیان]]) که خود شخصیتی معروف و صاحب رأی در [[فقه]] بود، به هنگامی که شافعی را در [[بغداد]] دیدار کرد، احترام ویژه‌ای برایش قائل شد و پیاده در کنار مرکب شافعی راه می‌رفت و عزتش را گرامی می‌داشت.<ref>الکامل (عبدالله بن عدی)، ج ۱، ص ۱۱۷.</ref>
رهبری بدون بیعت مگر در زمان ضرورت نامشروع است به همین دلیل شافعی خلافت حضرت علی را بر حق دانسته ورویارویان با اورا همچون معاویه اهل بغی دانسته است.
 
  
ب) حدیث فقط بر سخن رسول الله صدق می کند.
+
تمجیدها و توصیف هاى فراوانى از سوى بزرگان اهل سنت براى او صادر شده است و او از شان و مقام والایى نزد آنان برخوردار مى باشد؛ به گونه اى که بیشتر اهل سنت در طول تاریخ، از لحاظ فقهى پیرو شافعى بوده اند؛ زیرا مالک بن انس و احمد بن حنبل که هر کدام بنیانگذار فرقه و مکتبى فقهى هستند او را ستوده و از دیگران اعلم دانسته اند.  
  
ج) علاقه زیاد به صحابه در مکتب شافعی به چشم می خورد.
+
وى همچنین همواره از [[اهل بیت]] (علیهم السلام) به نیکى یاد کرده و خود را جزء محبّین آنان مى دانست تا جائی که بخاطر محبت و طرفدارى از حرکت هاى حق طلبانه و اصلاح گرایانه آنان، مانند طرفدارى از قیام «[[زید بن علی بن الحسین|زید شهید]]» به زندان افتاد. این [[شعر]] در فضیلت اهل بیت پیامبر منسوب به شافعی می‌باشد:
  
د) توسل و تبرک به اولیای الهی جایگاه قابل قبولی دارد.
+
یا اهلَ بیت رسول الله حبّکم * فرضٌ مِن الله فی القرآن أنزله
  
ه)پایبندی به نماز جمعه و جماعات و دو عید برجسته مسلملنان از دیگر ویژگیهای مذهب شافعی است.
+
کفاکم مِن عظیم القدر انّکم * مَن لا یصلّی علیکم لا صلاة لَه<ref>وقایع الایام، ص ۳۳۲.</ref>
  
2- فقه [[شافعی]]؛ این فقه نمونه ای قابل مطالعه در تاریخ فقه اسلامی است. زیرا بین فقه اهل رای و فقه اهل نقل و حدیث ارتباط برقرار می کند امام شافعی در فقهش ابتدا از قرآن برای حکم و تشریع مدد گرفت و سنت نبوی را هم مفسر و مبین قرآن می دانست. شافعی به حدیث بسیار اهمیت می داد و برای راوی حدیث تمام شرایط را از قبیل راستی، درستی، دیانت، حافظه و ...را در نظر می گرفت بعد از قرآن و حدیث به اجماع مسلمین در مسائل فقهی توجه داشت و برای اجماع هم شرایطی داشت.او علم کلام را دوست نداشت و آنرا بدعت می دانست ، امام شافعی برای علم اصول قواعدی را وضع کرد چنانکه فخر رازی نسبت امام شافعی را به علم اصول مانند نسبت ارسطو به علم منطق می داند.
+
محمد بن ادریس شافعی در تاریخ ۲۰۰ هجری به [[مصر]] رفت و در اواخر ماه [[ماه رجب|رجب]] سال ۲۰۴ هجری در پنجاه سالگی وفات یافت و در قاهره به خاک سپرده شد.
  
3- مذهب قدیم ومذهب جدید شافعی؛ شافعی در [[حجاز]] و در [[عراق]] از همان دوران بلوغ تا 50سالگی مذهبی را داشته که پس از ورودش به مصر آن مذهب عنوان قدیمی پیدا کرده و امام شافعی از تمام مسائل آن تبری جسته است و کتاب"رسائل شافعی" اصول و اساس مکتب جدید را بیان می کند و کتاب چهار هزار صفحه ای"الام" مشتمل بر مسائل این مذهب جدید است.
+
== آثار و تألیفات ==
به اتفاق نظر فقها کتاب" حجه" مشتمل بر مذهب قدیم شافعی بوده است.
+
گفته شده که شافعی ۱۱۳ کتاب در [[فقه]]، [[تفسیر]] و [[اصول فقه‌‌‌‌|اصول]] و [[ادبیات عرب|ادبیات]] و... نوشته است. کتاب "الأمّ" مهمترین کتاب فقهی او به شمار می رود. کتابهایی مانند "الرساله" در علم اصول، "[[احکام القرآن (شافعی) (کتاب)|احکام القرآن]]"، "الحجة"، "الوصایا الکبیره"، "اختلاف اهل العراق"، "ابطال الاستحسان" و "جامع المزنی الکبیر و الصغیر" نیز از او به یادگار مانده است.
  
4- اصول فقه یا قوانین اجتهاد؛ امام شافعی استنباط احکام فرعی را در کتاب، سنت، اجماع و آثار اصحاب و قیاس منحصر نمود و در رد استحسان به معنی مصلحت اندیشی و صوابدید عقلهای عامه ، دلائل قوی و محکمی را اقامه کرد.وی عرف و مصالح مرسله را نیز باطل نشان داد.
+
شافعی در [[حجاز]] و در [[عراق]] از همان دوران بلوغ تا ۵۰ سالگی مذهبی را داشته که پس از ورودش به [[مصر]] آن مذهب عنوان قدیمی پیدا کرده و امام شافعی از تمام مسائل آن تبری جسته است و کتاب "رسائل شافعی"، اصول و اساس مکتب جدید را بیان می کند و کتاب چهار هزار صفحه ای "الأمّ" مشتمل بر مسائل این مذهب جدید است. به اتفاق نظر فقها کتاب "الحجة" مشتمل بر مذهب قدیم شافعی بوده است.
  
==تمایزات اصولی مکتب امام شافعی از دیگر مکاتب==
+
==ویژگی‌های مکتب شافعی==
  
1- مکتب شافعی در واقع تعادلی است بین سه مکتب مختل که عبارتند از مکتب قرآن در مکه، مکتب حدیث در مدینه و مکتب اهل رای در عراق.
+
===اصول فقه شافعی===
  
2- احکام دینی را دور از عادت اقوام و از سطح مصلحت اندیشی و صوابدید عقل های عامه و چیزی به نام مصالح مرسله می دانست.
+
[[فقه]] شافعی، بین فقه اهل رأی و فقه اهل حدیث ارتباط برقرار می کند. شافعی در فقهش ابتدا از [[قرآن]] برای حکم و تشریع مدد گرفت و [[سنت]] نبوی را هم مفسر و مبیّن قرآن می دانست. شافعی به [[حدیث]] بسیار اهمیت می داد و برای راوی حدیث تمام شرایط را از قبیل راستی، درستی، دیانت، حافظه و ...، در نظر می گرفت. بعد از قرآن و حدیث به [[اجماع]] مسلمین در مسائل فقهی توجه داشت و برای اجماع هم شرایطی داشت.  
  
3- قانونمندی [[اجتهاد]] و بنانهادن قواعد اصول فقه از ابتکارات امام شافعی بود و دانشمندان فقیه قبل از ایشان، اگر هم توجهی به قواعد اصولی داشته اند به اقتضای ذوق شان بوده نه از راه توجه به قواعد اصولی.
+
او [[علم کلام]] را دوست نداشت و آنرا [[بدعت]] می دانست. امام شافعی برای [[اصول فقه‌‌‌‌|علم اصول]] قواعدی را وضع کرد، چنانکه [[فخر رازى|فخر رازی]] نسبت شافعی را به علم اصول، مانند نسبت ارسطو به علم [[منطق]] می داند.
  
==منابع و مآخذ==
+
شافعی استنباط [[احکام شرعی|احکام]] فرعی را در کتاب، سنت، اجماع و آثار [[صحابی|اصحاب]] و [[قیاس در فقه|قیاس]] منحصر نمود و در رد استحسان به معنی مصلحت اندیشی و صوابدید عقلهای عامه، دلائل قوی و محکمی را اقامه کرد. وی [[عرف|عُرف]] و مصالح مرسله را نیز باطل می دانست.
  
1- فقه تطبیقی مذاهب پنج گانه جعفری، [[حنفی]]، شافعی، [[مالکی]]، [[حنبلی]] محمد حواد مغنیه
+
شافعی معتقد بود که اصل در احکام دین قرآن و سنت است و اگر این دو موجود نبود، باید بر اساس آن‌ها قیاس کرد. وی درباره سنت می‌گفت: هنگامی که سلسله روایت یک سند به پیامبر صلی الله علیه و آله برسد و اسنادش صحیح باشد، همان سنت است. همچنین می‌گفت: اجماع بیشتر از خبر واحد است و هر خبری که صحیحا وارد شده باشد، باید به ظاهرش عمل کرد و خبری که منقطع باشد، قابل اعتنا نیست مگر خبر منقطعی که ابن مسیب نقل کرده باشد.<ref>الکامل (عبدالله بن عدی)، ج ۱، ص ۱۱۶.</ref>
  
2- تجزیه و تحلیل زندگانی امام شافعی عبدالله احمدیان
+
===برخی دیدگاههای شافعی===
 
 
3- چهار امام اهل سنت و جماعت محمد رئوف توکلی
 
 
 
4- خبرگزاری آفتاب
 
 
 
==منبع==
 
 
 
[http://www.rohama.org/fa/news/27500/شافعي  شافعی سایت رحماء ( دانشنامه مذاهب و فرق) بازیابی: هشتم مرداد 1394]
 
  
 +
*رهبر دینی باید از دو ویژگی بر خوردار باشد؛ اول اینکه باید [[قریش|قریشی]] باشد، دوم اینکه مردم نسبت به او باید نظر موافق داشته باشند. رهبری بدون [[بیعت]] مگر در زمان ضرورت نامشروع است، به همین دلیل شافعی [[خلافت]] [[امام علی علیه السلام|حضرت علی]] علیه السلام را بر حق دانسته و رویارویان با او را همچون [[معاویه]] اهل بغی دانسته است.
 +
*[[احکام شرعی|احکام]] دینی را دور از عادت اقوام و از سطح مصلحت اندیشی و صوابدید عقل های عامه یا مصالح مرسله می دانست.
 +
*[[حدیث]] فقط بر سخن [[پیامبر اسلام|رسول الله]] صلی الله علیه وآله صدق می کند.
 +
*علاقه زیاد به [[صحابی|صحابه]] در مکتب شافعی به چشم می خورد.
 +
*[[توسل]] و [[تبرک]] به [[اولیاء الله|اولیای الهی]] جایگاه قابل قبولی دارد.
 +
*پایبندی به [[نماز جمعه]] و [[نماز جماعت|جماعت]] و دو عید برجسته مسلمانان ([[عید فطر|فطر]] و [[عید قربان|قربان]]).
 +
==پانویس==
 +
{{پانویس}}
 +
==منابع==
 +
*[[شیخ محمدجواد مغنیه|محمدجواد مغنیه]]، فقه تطبیقی مذاهب پنج گانه جعفری، حنفی، شافعی، مالکی، حنبلی.
 +
*عبدالله احمدیان، تجزیه و تحلیل زندگانی امام شافعی.
 +
*محمد رئوف توکلی، چهار امام اهل سنت و جماعت.
 +
*نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام،‌ مؤسسه تبیان.
 
[[رده:مذاهب فقهی اهل سنت]]
 
[[رده:مذاهب فقهی اهل سنت]]
 
[[رده:مذاهب اسلامی]]
 
[[رده:مذاهب اسلامی]]
 +
[[رده:فقیهان]]
 +
[[رده:شخصیت ها]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۴۲

محمد بن ادریس شافعی (م، ۲۰۴ ق)، پیشوای یکی از مذاهب چهارگانه فقهی اهل سنت است و به پیروان او در فقه، «شافعی» گفته می شود. کتاب "الأمّ" و "احکام القرآن" از مهمترین آثار او به شمار می رود. شافعی با این که سنی مذهب بود، در عین حال به اهل بیت پیامبر (علیهم‌السلام) علاقه وافر داشت.

زندگی‌نامه

ابوعبدالله محمد بن ادریس بن عباس بن عثمان بن شافع، در سال ۱۵۰ هجری بعد از وفات ابوحنیفه در شهر غزه متولد شد. شافعی در نزد اهل سنت به "ناصر الحدیث" و "مجدد القرن الثالث" معروف است.

محمد شافعی در مکه، حدیث و فقه را از مسلمی زنجی فراگرفت. در سن ۲۰ سالگی در محضر مالک ابن انس (پیشوای فرقه مالکی) و ابن عیینه در مدینه علم آموزی و نقل روایت کرد[۱] و با محمد بن حسن شیبانی و عبدالله ابن عباس مراوداتی داشت.

احمد بن حنبل (پیشوای حنبلیان) که خود شخصیتی معروف و صاحب رأی در فقه بود، به هنگامی که شافعی را در بغداد دیدار کرد، احترام ویژه‌ای برایش قائل شد و پیاده در کنار مرکب شافعی راه می‌رفت و عزتش را گرامی می‌داشت.[۲]

تمجیدها و توصیف هاى فراوانى از سوى بزرگان اهل سنت براى او صادر شده است و او از شان و مقام والایى نزد آنان برخوردار مى باشد؛ به گونه اى که بیشتر اهل سنت در طول تاریخ، از لحاظ فقهى پیرو شافعى بوده اند؛ زیرا مالک بن انس و احمد بن حنبل که هر کدام بنیانگذار فرقه و مکتبى فقهى هستند او را ستوده و از دیگران اعلم دانسته اند.

وى همچنین همواره از اهل بیت (علیهم السلام) به نیکى یاد کرده و خود را جزء محبّین آنان مى دانست تا جائی که بخاطر محبت و طرفدارى از حرکت هاى حق طلبانه و اصلاح گرایانه آنان، مانند طرفدارى از قیام «زید شهید» به زندان افتاد. این شعر در فضیلت اهل بیت پیامبر منسوب به شافعی می‌باشد:

یا اهلَ بیت رسول الله حبّکم * فرضٌ مِن الله فی القرآن أنزله

کفاکم مِن عظیم القدر انّکم * مَن لا یصلّی علیکم لا صلاة لَه[۳]

محمد بن ادریس شافعی در تاریخ ۲۰۰ هجری به مصر رفت و در اواخر ماه رجب سال ۲۰۴ هجری در پنجاه سالگی وفات یافت و در قاهره به خاک سپرده شد.

آثار و تألیفات

گفته شده که شافعی ۱۱۳ کتاب در فقه، تفسیر و اصول و ادبیات و... نوشته است. کتاب "الأمّ" مهمترین کتاب فقهی او به شمار می رود. کتابهایی مانند "الرساله" در علم اصول، "احکام القرآن"، "الحجة"، "الوصایا الکبیره"، "اختلاف اهل العراق"، "ابطال الاستحسان" و "جامع المزنی الکبیر و الصغیر" نیز از او به یادگار مانده است.

شافعی در حجاز و در عراق از همان دوران بلوغ تا ۵۰ سالگی مذهبی را داشته که پس از ورودش به مصر آن مذهب عنوان قدیمی پیدا کرده و امام شافعی از تمام مسائل آن تبری جسته است و کتاب "رسائل شافعی"، اصول و اساس مکتب جدید را بیان می کند و کتاب چهار هزار صفحه ای "الأمّ" مشتمل بر مسائل این مذهب جدید است. به اتفاق نظر فقها کتاب "الحجة" مشتمل بر مذهب قدیم شافعی بوده است.

ویژگی‌های مکتب شافعی

اصول فقه شافعی

فقه شافعی، بین فقه اهل رأی و فقه اهل حدیث ارتباط برقرار می کند. شافعی در فقهش ابتدا از قرآن برای حکم و تشریع مدد گرفت و سنت نبوی را هم مفسر و مبیّن قرآن می دانست. شافعی به حدیث بسیار اهمیت می داد و برای راوی حدیث تمام شرایط را از قبیل راستی، درستی، دیانت، حافظه و ...، در نظر می گرفت. بعد از قرآن و حدیث به اجماع مسلمین در مسائل فقهی توجه داشت و برای اجماع هم شرایطی داشت.

او علم کلام را دوست نداشت و آنرا بدعت می دانست. امام شافعی برای علم اصول قواعدی را وضع کرد، چنانکه فخر رازی نسبت شافعی را به علم اصول، مانند نسبت ارسطو به علم منطق می داند.

شافعی استنباط احکام فرعی را در کتاب، سنت، اجماع و آثار اصحاب و قیاس منحصر نمود و در رد استحسان به معنی مصلحت اندیشی و صوابدید عقلهای عامه، دلائل قوی و محکمی را اقامه کرد. وی عُرف و مصالح مرسله را نیز باطل می دانست.

شافعی معتقد بود که اصل در احکام دین قرآن و سنت است و اگر این دو موجود نبود، باید بر اساس آن‌ها قیاس کرد. وی درباره سنت می‌گفت: هنگامی که سلسله روایت یک سند به پیامبر صلی الله علیه و آله برسد و اسنادش صحیح باشد، همان سنت است. همچنین می‌گفت: اجماع بیشتر از خبر واحد است و هر خبری که صحیحا وارد شده باشد، باید به ظاهرش عمل کرد و خبری که منقطع باشد، قابل اعتنا نیست مگر خبر منقطعی که ابن مسیب نقل کرده باشد.[۴]

برخی دیدگاههای شافعی

  • رهبر دینی باید از دو ویژگی بر خوردار باشد؛ اول اینکه باید قریشی باشد، دوم اینکه مردم نسبت به او باید نظر موافق داشته باشند. رهبری بدون بیعت مگر در زمان ضرورت نامشروع است، به همین دلیل شافعی خلافت حضرت علی علیه السلام را بر حق دانسته و رویارویان با او را همچون معاویه اهل بغی دانسته است.
  • احکام دینی را دور از عادت اقوام و از سطح مصلحت اندیشی و صوابدید عقل های عامه یا مصالح مرسله می دانست.
  • حدیث فقط بر سخن رسول الله صلی الله علیه وآله صدق می کند.
  • علاقه زیاد به صحابه در مکتب شافعی به چشم می خورد.
  • توسل و تبرک به اولیای الهی جایگاه قابل قبولی دارد.
  • پایبندی به نماز جمعه و جماعت و دو عید برجسته مسلمانان (فطر و قربان).

پانویس

  1. الثقات (ابن حبان)، ج ۹، ص ۳۰.
  2. الکامل (عبدالله بن عدی)، ج ۱، ص ۱۱۷.
  3. وقایع الایام، ص ۳۳۲.
  4. الکامل (عبدالله بن عدی)، ج ۱، ص ۱۱۶.

منابع

  • محمدجواد مغنیه، فقه تطبیقی مذاهب پنج گانه جعفری، حنفی، شافعی، مالکی، حنبلی.
  • عبدالله احمدیان، تجزیه و تحلیل زندگانی امام شافعی.
  • محمد رئوف توکلی، چهار امام اهل سنت و جماعت.
  • نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام،‌ مؤسسه تبیان.