رعایت ادبیات دانشنامه ای متوسط
شناسه ناقص است
عنوان بندی متوسط
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

سید هاشم بحرانی

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

علامه سید هاشم بحرانی از علمای بزرگ شیعه در علم حدیث که آثار گرانقدری از خویش به جای گذاشت.

گذشته از ریاست دینی در روزگار خود، در گردآوری نوادر کتب حدیث پیشینیان و تتبّع در این علم کم نظیر بوده است. سید بحرانی به رغم فعالیت های تحقیقی و تألیف كتاب های پرارج، هیچ‌گاه از هدایت و ارشاد مردم غافل نبود و وظایفی چون قضاوت، اجرای احكام الهی، كوتاه كردن دست ظالمان و دیگر امور مربوط به جامعه را به خوبی به انجام رساند.[۱]

ولادت و خاندان

سید هاشم بحرانی فرزند سید سلیمان حسینی بحرانی در نیمه اول قرن یازدهم قمری در روستای «كتكتان» از توابع شهر «توبلی» كه پایتخت علمی و سیاسی بحرین در آن عصر بود، به دنیا آمد. گرچه تاریخ تولد او به طور دقیق بدست نیامده است، اما برخی از منابع، تاریخ تولدش را بین سال های 1030 تا 1040 قمری یاد كرده‌اند.[۲] سلسله نسب علامه بحرانی با بیست و پنج واسطه به امام موسی بن جعفر علیه السلام می ‌رسد.[۳]

تحصیل و استادان

سید بحرانی پس از چندی تحصیل در زادگاهش راهی نجف اشرف شد و از استادان آن حوزه باشكوه استفاده فراوان برد و سال ها بعد با رسیدن به مقام علمی و معنوی اجتهاد، بزرگ مرجع آن حوزه گشت. سال ورودش به نجف، به صورت دقیق مشخص نیست اما به یقین در سال 1063 ق. نزد استاد بزرگ نجف، فخرالدین طریحی به دانش اندوزی مشغول بوده است.[۴]

او پس از چندی به زادگاهش بحرین بازگشت و بعد از رحلت شیخ محمد بن ماجد بحرانی عهده‌دار منصب مرجعیت و رهبری دینی و علمی مردم گردید.[۵]

سید بحرانی در دوران تحصیلات خویش از محضر استادان گرانقدری بهره‌مند گشت، از جمله:

در منابع اطلاع کاملی درباره دوران تحصیل او یافت نمی شود و فقط برخی از علمای اخباری معاصرش را، مانند فخرالدین طُرَیحی، بنقل از خود او به عنوان مشایخ او نام برده اند.[۸] سلسله مشایخ روایی بحرانی، چنانکه در پایان البرهان آمده است، به کلینی و صدوق و طوسی می رسد.[۹]

شاگردان

شاگردان و راویان بسیاری از سید هاشم بحرانی اجازه نقل حدیث دریافت كردند كه به برخی از آنان اشاره می‌شود:

  1. شیخ محمد بن حسن حر عاملی، مؤلف كتاب «وسائل الشیعه».[۱۰]
  2. شیخ محمود بن عبدالسلام المعنی.[۱۱]
  3. شیخ عبدالله بن علی بن احمد بحرانی (متوفی 1148 ه‍.ق) مؤلف كتاب «الرسائل المتشتته».[۱۲]
  4. سید محمد بن علی سیف الدین عطار بغدادی.[۱۳]
  5. شیخ علی مقابی بحرانی.[۱۴]
  6. شیخ حسن بحرانی.[۱۵]
  7. شیخ هیكل بن عبدعلی اسدی جزائری.

فعالیت‌های علمی

قرن چهارم و پنجم هجری دوران نشر و گسترش علوم و تألیف و تصنیف کتب اربعه و آزادی نسبی علمای بزرگ شیعی بود. پس از آن دوران، تلاش علمی و تحقیقی در موضوع تدوین و تألیف حدیث رو به خاموشی نهاد تا این كه در قرن یازدهم هجری، بزرگان و نوابغی از عالم تشیع به این امر مهم همت گماشته، با استفاده از زمینه مناسبی كه در پرتو حكومت صفویان به وجود آمده بود، تلاش فراگیری را در این باره پی گرفتند.[۱۶]

پیشگامان این تحول عظیم، بزرگانی چون علامه مجلسی صاحب «بحارالانوار» و سید هاشم بحرانی بودند. علامه بحرانی آن محدث و مفسر بزرگ، انگیزه و هدف خود را از این كار عظیم چنین بیان می‌كند: «دیدم كتب علمی از بین می‌رفت و آثار پوسیده می‌گردید، در حالی كه این كتاب ها قبل از روزگار ما منابعی غنی بودند كه پس از چندی تنها علایمی از آنها بر جای ماند و به مرور، اثری از آن علامت ها نیز باقی نماند. گویا چیزی گفته و نوشته نشده بوده است...».[۱۷]

علامه بحرانی در قرن یازدهم كه می‌توان آن را «عصر احیای دوباره حدیث» نام نهاد با تمسك به حدیث شریف پیامبر گرامی اسلام كه فرمود: «... انی تارك فیكم الثقلین... كتاب الله و عترتی...» به دفاع از مرزهای عقیدتی اسلام و تفسیر آیات قرآن كریم پرداخت و برای پاسداری و ترویج ثقل اكبر (قرآن مجید) تفاسیر متعددی به رشته تحریر درآورد. او در دفاع از ثقل اصغر (اهل بیت) و انتشار احادیث معصومین علیهم السلام‌ نیز تلاشی درخور توجه و ستودنی از خود نشان داد. وی كه فقیهی گرانمایه و صاحب تألیفات بسیار ارزشمندی در فقه، اصول، رجال و... بود، زمانی از ادامه تحقیق و تألیف در فقه منصرف شد و به یكباره توجه ویژه‌ای نسبت به تدوین آثار اهل بیت پیدا كرد و با تمام توان و سرعت و دقت فراوان، به این مهم پرداخت.[۱۸]

كوشش های جانفرسای این محقق توانمند، عالمان و سیره نویسان بلند پایه را بر آن داشت تا اعتراف كنند كه در تاریخ تشیع كسی جز علامه مجلسی مانند او دیده نشده است[۱۹] و بلكه در برخی موارد از جمله تحقیق در سند و تصحیح آن، امتیازاتی دارد كه در نوع خود بی‌نظیر بوده و ایشان در این باره از مصادری حدیث نقل كرده كه علامه مجلسی به آنها دست نیافته است.[۲۰]

درباره او آمده است: «علامه بحرانی عمر شریفش را وقف جمع آوری، تصحیح و تدوین احادیث نمود و حتی یك لحظه از جستجو برای یافتن كتب حدیث و جمع‌آوری نسخه‌های كتب حدیث و تصیح و تبویب و تنظیم احادیث برای بهتر استفاده كردن از روایات آرام نگرفت».[۲۱]

روش علمی علامه بحرانی:

علامه بحرانی در تدوین كتاب های روایی و حدیث، از روش های برجسته و علمی خاصی استفاده می‌كرد كه اشاره‌ای اجمالی به آن ها ضروری می‌نماید:

1. استفاده از روایات اهل سنت برای اثبات امامت امام علی علیه السلام و دیگر امامان معصوم علیهم السلام به گونه‌ای كه او حدیث منزلت را از طریق یكصد سند از دانشمندان اهل سنت با ذكر نام كتاب و مدرك آن ها نقل كرده است.[۲۲]

2. استفاده از نسخه‌های متعدد و عبارات متفاوت یك حدیث برای صحیح‌تر مشخص شدن و گویایی حدیث.

3. تحقیق و تصحیح سند احادیث برای پیدا كردن روایات صحیح.[۲۳] او در این زمینه كتاب «تهذیب» شیخ طوسی را بررسی و تحقیق كرد و اغلاط بسیاری را كه در رجال و سند اخبار بود مشخص ساخت و اثر خویش را «تنبیهات الاریب فی رجال التهذیب» نامید.[۲۴]

4. دسته‌بندی و تبویب احادیث از دیگر كارهای مهم و لازمی بود كه در سیره نیكوی سید هاشم قرار داشت. او در این باره كتاب «ترتیب التهذیب» را كه مربوط به تهذیب شیخ طوسی بود به رشته تحریر درآورد و آن را به بهترین روش تدوین و دسته بندی كرد.[۲۵]

آثار و تألیفات

علامه سید هاشم بحرانی آثار ارزشمندی را در موضوعات متفاوت علوم اسلامی به یادگار نهاد. برخی از آثار او عبارتند از:

  1. علوم قرآن.
  2. البرهان فی تفسیر القرآن.
  3. اللوامع النورانیّه فی اسماء علی و اهل بیته القرآنیه.
  4. الحجه فیما نزل فی القائم الحجه.
  5. نورالانوار فی تفسیر القرآن.
  6. الهادی و مصباح النادی.
  7. الهدایة القرآنیه الی الولایة الامامیه.
  8. اصول اعتقادات.
  9. حقیقة الایمان المبثوت علی الجوارح و احادیث التوحید والنبوه والامامه.
  10. نهایة الاكمال فیما یتم به تقبل الاعمال.
  11. مصباح الانوار و انوار الابصار فی بیان معجزات نبی المختار.
  12. امامت.
  13. اثبات الوصیه.
  14. احتجاج المخالفین علی امامة علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین علیه السلام.
  15. الانصاف فی النص علی الائمة اثنی عشر من آل محمد الأشرف.
  16. ایضاح المسترشدین فی بیان تراجم الراجعیة الی الولایة علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین علیه السلام.
  17. بهجة النظر فی اثبات الوصایه والامامه للائمة اثنی عشر.
  18. البهجة المرضیه فی اثبات الخلافة والوصیه.
  19. تبصرة الولی فیمن رأی القائم المهدی.
  20. تبصرة الولی فی النص الجلی لامیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیه السلام.
  21. التحفة البهیه فی اثبات الوصیة لعلی علیه السلام.
  22. سلاسل الحدید و تقیّد اهل التوحید.
  23. عمدة النظر فی بیان عصمه الائمة الاثنی عشر.
  24. غایة المرام و حجة الخصام فی تعیین الامام من طریق الخاص والعام.
  25. فصل معتبر فیمن رای الامام الثانی عشر.
  26. كشف المهم فی طریق خبر غدیرخم.
  27. مدینة المعاجز الائمه الاثنی عشر و دلائل الحجج علی البشر.
  28. تفضیل الائمه صلوات الله علیهم علی الانبیاء عدا نبینا محمد صلی الله علیه و آله.
  29. تفضیل علی علیه السلام علی الانبیاء اولوالعزم من الرسل.
  30. تلخیص رسالتین.
  31. حلیة النظر فی فضل الائمة الاثنی عشر.
  32. الدر النضید فی فضائل الحسین الشهید علیه السلام.
  33. فضائل علی و الائمة من ولده.
  34. فضل الشیعه (مناقب الشیعه).
  35. اللباب المستخرج من كتاب الشهاب.
  36. مناقب امیرالمؤمنین علیه السلام.
  37. التیمیه و الدرة الثمینه.
  38. معالم الزلفی فی عارف النشأة الاولی والاخری.
  39. نزهة الابرار و منار الافكار فی خلق الجنة والنار.
  40. تاریخ اسلام.
  41. حلیة الابرار فی احوال محمد و آله الاطهار.
  42. المطاعن البكریه والمثالب العمریه من طریق العثمانیه.
  43. مولد القائم.
  44. وفاة النبی.
  45. وفاة الزهراء.
  46. سیر الصحابه.
  47. مقتل ابی عبدالله الحسین علیه السلام.
  48. فقه.
  49. التنبیهات فی الفقه.
  50. حدیث.
  51. ترتیب التهذیب.
  52. شرح ترتیب التهذیب.
  53. روضة الواعظین فی احادیث الائمة الطاهرین.
  54. تعریف رجال من لایحضره الفقیه.
  55. رجال.
  56. تنبیهات الاریب فی رجال التهذیب.
  57. التیمیه فی بیان نسب التیمی.
  58. روضة العارفین و نزهه الراغبین.
  59. من روی النص علی الائمة الاثنی عشر من الصحابه والتابعین.
  60. ينابيع‌ المعاجز و اصول ‌الدلائل.

وفات سید هاشم بحرانی

عالم ربانی سید هاشم بحرانی در سال 1107 ق. در بحرین دار فانی را وداع گفت. پیكر پاكش با احترام و تجلیل به روستای «توبلی» منتقل گشت و در مقبره ماثنی، در جوار مسجد معروف آن سامان به خاك سپرده شد.

پانویس

  1. لؤلؤ البحرین، ص 63.
  2. علامه السید هاشیم البحرانی، ص 21 - 22.
  3. جامع الانساب، محمدعلی روضاتی، ص 23.
  4. مقدمه تفسیر الهادی و مصباح النادی، علامه بحرانی، ص 83.
  5. العلامه السید هاشم البحرانی، ص 42، زندگینامه علامه بحرینی، ص 73.
  6. لؤلؤه البحرین، شیخ یوسف بحرانی، ص 66 - 67.
  7. روضات الجنات، محمدباقر خوانساری، ج 8، ص 183.
  8. یوسف بحرانی ، ص 66؛ افندی اصفهانی ، ج 5، ص 304؛ نوری ، ج 3، ص 389
  9. هاشم بحرانی ، ج 4، ص 551
  10. امل الآمل، شیخ حر عاملی، ج 2، ص 341.
  11. لؤلؤ البحرین، ص 75.
  12. الذریعه، آقا بزرگ تهرانی، ج 10، ص 258.
  13. معارف الرجال، محمد حرزالدین، ج 2، ص 330.
  14. الذریعه، ج 7، ص 79 و ج 8، شماره 447.
  15. العلامه السید هاشم البحرانی، ص 48.
  16. سیر حدیث در اسلام، سید احمد میرخانی، ص 332.
  17. مدینه المعاجز، سید هاشم بحرانی، ج 1، مقدمه، ص 28.
  18. علامه بحرینی، ص 113، 114، 115.
  19. لؤلؤه البحرین، ص 63؛ الكنی والالقاب، شیخ عباس قمی، ج 3، ص 93؛ قصص العلماء، ص 63؛ اعیان الشیعه، سید محسن امین عاملی، ج 51، ص 8؛ انوار البدرین، علی بلادی، ص 136.
  20. العلامه السید هاشم بحرانی، ص 57.
  21. العلامه السید هاشم البحرانی، ص 57.
  22. غایه المرام، سید هاشم بحرانی، ص 109، 126، 191، 200.
  23. البرهان، سید هاشم بحرانی، ج 4، ص 551.
  24. لؤلؤ البحرین، ص 65.
  25. همان.

منابع

  • گلشن ابرار، جلد 1، زندگی نامه "سید هاشم بحرانی" از سيد مصطفي علامه مهري.

پیوندها