سوره عصر: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) جز |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | |||
| − | |||
سوره العصر [[مکی]] است و به اتّفاق مفسّرين سه آيه است. | سوره العصر [[مکی]] است و به اتّفاق مفسّرين سه آيه است. | ||
| سطر ۹: | سطر ۷: | ||
[[حسين بن ابى العلاء]] از [[امام صادق]] عليه السلام روايت كرده كه فرمود: كسى كه در نوافلش «و العصر» را قرائت كند خداوند او را در روز قيامت برانگيزد در حالى كه چهره و صورتش درخشنده و لبانش پر خنده و چشمانش روشن است تا داخل [[بهشت]] گردد. | [[حسين بن ابى العلاء]] از [[امام صادق]] عليه السلام روايت كرده كه فرمود: كسى كه در نوافلش «و العصر» را قرائت كند خداوند او را در روز قيامت برانگيزد در حالى كه چهره و صورتش درخشنده و لبانش پر خنده و چشمانش روشن است تا داخل [[بهشت]] گردد. | ||
| + | == محتوای سوره == | ||
| + | اين سوره تمامى معارف قرآنى و مقاصد مختلف آن را در كوتاه‌ترين بيان خلاصه كرد.<ref> ترجمه الميزان، ج20، ص:609 | ||
| + | </ref> | ||
| + | ==پانویس== | ||
| + | <references/> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج27، ص260. | + | *فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج27، ص260. |
| − | + | *محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،ج20، ص: 609، قم 1374 | |
==پیوست== | ==پیوست== | ||
[[سوره عصر/متن و ترجمه سوره|متن و ترجمه سوره]] | [[سوره عصر/متن و ترجمه سوره|متن و ترجمه سوره]] | ||
[[رده:سوره های قرآن]] | [[رده:سوره های قرآن]] | ||
نسخهٔ ۳ دسامبر ۲۰۱۳، ساعت ۱۲:۰۵
سوره العصر مکی است و به اتّفاق مفسّرين سه آيه است.
محتویات
فضيلت سوره
در حديث ابى بن كعب است كه هر كس آن را قرائت كند خداوند ختم فرمايد براى او به صبر و در روز قيامت با اصحاب حق بوده باشد.
حسين بن ابى العلاء از امام صادق عليه السلام روايت كرده كه فرمود: كسى كه در نوافلش «و العصر» را قرائت كند خداوند او را در روز قيامت برانگيزد در حالى كه چهره و صورتش درخشنده و لبانش پر خنده و چشمانش روشن است تا داخل بهشت گردد.
محتوای سوره
اين سوره تمامى معارف قرآنى و مقاصد مختلف آن را در كوتاه‌ترين بيان خلاصه كرد.[۱]
پانویس
- ↑ ترجمه الميزان، ج20، ص:609
منابع
- فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج27، ص260.
- محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،ج20، ص: 609، قم 1374
پیوست
